Στις αρμοδιότητες του Πολιτικού Γραφείου του Πρωθυπουργού εντασσόταν κυρίως η διευκόλυνση της επικοινωνίας των πολιτών με τους φορείς της δημόσιας διοίκησης και η προώθηση των υποθέσεών τους. Κατά συνέπεια ο κύριος όγκος του υλικού αποτελείται από αιτήσεις πολιτών, συλλόγων, σωματείων, ενώσεων, κοινοτήτων κ.λπ. οι οποίες διεκπεραιώνονταν από το Πολιτικό Γραφείο στα αρμόδια υπουργεία και στις υπηρεσίες, που με τη σειρά τους έστελναν τις σχετικές απαντήσεις στα αιτήματα και στις καταγγελίες αυτές. Τα αιτήματα αφορούσαν κυρίως διορισμούς, μεταθέσεις και προαγωγές δημοσίων υπαλλήλων και στρατιωτικών, πληρωμή αποζημιώσεων, διευκολύνσεις σε εμπόρους, εταιρείες και ιδιώτες, ενώ συχνές ήταν οι καταγγελίες για υπερβασίες εκπροσώπων των αρχών. Ανάλογος ήταν και ο ρόλος του Γραφείου στις σχέσεις κεντρικής και τοπικής εξουσίας. Πρόεδροι κοινοτήτων, νομάρχες και γενικοί διοικητές απευθύνονταν στο Πολιτικό Γραφείο ώστε να ασκήσουν πιέσεις στα διάφορα υπουργεία για τη λύση των προβλημάτων των περιοχών δικαιοδοσίας τους.

Βέβαια, το Πολιτικό Γραφείο αποτελούσε και τμήμα του κομματικού μηχανισμού της πολιτικής παράταξης που κάθε φορά βρισκόταν στην εξουσία, προωθώντας τις υποθέσεις των «ημετέρων» ή φροντίζοντας για την εκκαθάριση των αντιφρονούντων από τη δημόσια διοίκηση και το στράτευμα. Άλλωστε, το Πολιτικό Γραφείο ιδρύθηκε σε μια περίοδο που ο Εθνικός Διχασμός βρισκόταν στο απόγειό του. Το Σεπτέμβριο του 1917, οπότε και ψηφίστηκε ο ιδρυτικός νόμος της υπηρεσίας, ο Βενιζέλος μόλις είχε εγκατασταθεί στην Αθήνα από τη Θεσσαλονίκη επιτυγχάνοντας –με την απαραίτητη βοήθεια των συμμαχικών στρατευμάτων– την ενοποίηση του ελληνικού κράτους. Οι οπαδοί των Φιλελευθέρων ζητούσαν πλέον εκδίκηση και αποκατάσταση για τις διώξεις που υπέστησαν κατά τα Νοεμβριανά ή από τις φιλοβασιλικές οργανώσεις των Επιστράτων. Με τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 και την ήττα του Βενιζέλου οι ρόλοι του θύτη και του θύματος αντιστράφηκαν. Οι φάκελοι του αρχείου απεικονίζουν πλήρως το κλίμα του Εθνικού Διχασμού στη χώρα, περιέχοντας πληθώρα υποθέσεων με διώξεις και απελάσεις «αντιδραστικών» πολιτών, υπαλλήλων και στρατιωτικών.

Παράλληλα, το Πολιτικό Γραφείο λειτουργούσε και ως ένα είδος προπαγανδιστικού μηχανισμού στήριξης της εκάστοτε κυβέρνησης. Στο πλαίσιο αυτό πολίτες, σύλλογοι και σωματεία έστελναν τηλεγραφήματα και ψηφίσματα με τα οποία εξέφραζαν την επιδοκιμασία τους σε ενέργειες της κυβέρνησης, τη στήριξή τους στο πρόσωπο του πρωθυπουργού και του εκάστοτε καθεστώτος και την αποδοκιμασία τους σε ενέργειες πολιτικών αντιπάλων. Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις των φακέλων του αρχείου με τα τηλεγραφήματα καταδίκης της απόπειρας δολοφονίας του Ε. Βενιζέλου στο Παρίσι ή με τα τηλεγραφήματα στήριξης του καθεστώτος του Θ. Πάγκαλου.

Επιπλέον, το Πολιτικό Γραφείο λειτουργώντας επικουρικά στο έργο του πρωθυπουργού διεκπεραίωνε και υποθέσεις που σχετίζονταν με την εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους. Έτσι, στο αρχείο έχουν διασωθεί σημαντικά έγγραφα που σκιαγραφούν τις ενέργειες της ελληνικής διπλωματίας, ιδιαίτερα της περιόδου 1917-1923. Υπενθυμίζεται ότι κατά την παραπάνω περίοδο σημειώθηκαν γεγονότα-ορόσημα για τη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού κράτους: η συμμετοχή της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η εδαφική επέκταση στη Θράκη και τη Μικρά Ασία, η υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, η στρατιωτική ήττα στο Μικρασιατικό Μέτωπο, ο ξεριζωμός του ελληνικού πληθυσμού και η υπογραφή της Σύμβασης ανταλλαγής των πληθυσμών και της Συνθήκης Ειρήνης στη Λωζάννη. Το Πολιτικό Γραφείο ήταν επίσης μέρος του προπαγανδιστικού μηχανισμού στήριξης των διεκδικήσεων της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται φάκελοι του αρχείου, όπως για παράδειγμα, εκείνοι που συγκεντρώνουν τηλεγραφήματα διαμαρτυρίας για το βομβαρδισμό της Κέρκυρας από τους Ιταλούς ή την απέλαση του Οικουμενικού Πατριάρχη από την τουρκική κυβέρνηση.

Η υπηρεσία του Πολιτικού Γραφείου συγκέντρωνε ακόμη και πληροφορίες που αφορούσαν τις επιχειρήσεις και την οργάνωση του ελληνικού στρατεύματος, αλλά και την εσωτερική ασφάλεια της χώρας. Έτσι, υπάρχουν φάκελοι με πληροφορίες για τις επιχειρήσεις των ελληνικών δυνάμεων στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στη Μικρασιατική Εκστρατεία με χάρτες διάταξης των ελληνικών, συμμαχικών και εχθρικών στρατευμάτων. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι φάκελοι εκείνοι που συγκεντρώνουν πληροφορίες για τη δράση κομμουνιστικών ομάδων, αντιφρονούντων, μειονοτικών ομάδων και κάθε είδους προπαγάνδας στο εσωτερικό της χώρας. Άλλωστε, στο πλαίσιο του Πολιτικού Γραφείου λειτουργούσαν υπηρεσίες που αποτελούσαν στην ουσία τους προδρόμους της ΕΥΠ, όπως η Υπηρεσία Πληροφοριών του Πολιτικού Γραφείου του Πρωθυπουργού και η Υπηρεσία Γενικής Ασφάλειας του Κράτους.

Η ενασχόληση με ζητήματα εσωτερικής ασφάλειας και η αντικομμουνιστική υστερία της περιόδου διασώζουν στα έγγραφα του αρχείου σημαντικά στοιχεία για τη δράση και την πολιτική σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών ομάδων, εργατικών ενώσεων και συνδικάτων, ενώ δίνουν μια εικόνα για το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα και για την πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στην εργατική τάξη και την πολιτική της εκπροσώπηση. Στο αρχείο λοιπόν φυλάσσονται σοσιαλιστικά και κομμουνιστικά έντυπα, προκηρύξεις του ΚΚΕ, ψηφίσματα και υπομνήματα της ΓΣΕΕ, Εργατικών Κέντρων, συνδικάτων, σωματείων και άλλο παρόμοιο υλικό.
Σημαντικά στοιχεία μπορούν να αντληθούν, επίσης, από το υλικό του αρχείου για την κοινωνική ιστορία της χώρας. Για παράδειγμα, η αποκατάσταση των προσφύγων μετά το 1922, ο πόνος του χαμού συγγενών τους και η εχθρική διάθεση των ντόπιων απέναντί τους είναι ζητήματα που διαπερνούν το υλικό του αρχείου. Υπάρχουν λοιπόν φάκελοι της Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων και της Ανώτατης Διεύθυνσης Προσφύγων, πληθώρα υπομνημάτων προσφυγικών οργανώσεων, ενώ ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στους φακέλους με αιτήσεις συγγενών ελλήνων στρατιωτών και προσφύγων με τις οποίες ζητούσαν πληροφορίες για την τύχη των δικών τους που δεν είχαν επιστρέψει από τη Μικρά Ασία.

Το αρχείο του Πολιτικού Γραφείου του Πρωθυπουργού καλύπτει ακόμη ζητήματα οικονομικής και τοπικής ιστορίας, της καλλιτεχνικής ζωής του τόπου, ενώ παρέχει κάποιες πληροφορίες για τις ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού. Εκτός από τα έγγραφα, οι παραπάνω πληροφορίες μπορούν να αντληθούν από διάφορα έντυπα, φυλλάδια, περιοδικά, εφημερίδες και φωτογραφικό υλικό.

H Διεύθυνση Τοπογραφικής Υπηρεσίας του υπουργείου Γεωργίας αποτελούσε βασικό μηχανισμό για την προώθηση της εποικιστικής πολιτικής του κράτους, αφού ήταν αρμόδιο για τις απαραίτητες τοπογραφικές εργασίες ώστε να επιτευχθεί η εγκατάσταση ακτημόνων και προσφύγων σε δημόσιες ή ανταλλάξιμες γαίες, σε εκτάσεις που προήλθαν από απαλλοτριωμένα τσιφλίκια ή από εγγειοβελτιωτικές εργασίες κ.λπ. Με την ίδρυση του υπουργείου Γεωργίας το 1917 η Διεύθυνση Τοπογραφικής Υπηρεσίας συμμετείχε στην υλοποίηση του προγράμματος απαλλοτριώσεων και απόδοσης κλήρου σε ακτήμονες σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 1072. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την εισροή εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων στο ελληνικό έδαφος, η αποκατάσταση του προσφυγικού πληθυσμού στην ανταλλάξιμη μουσουλμανική περιουσία και στις υπόλοιπες δημόσιες γαίες αποτελούσε επιτακτική ανάγκη. Η Διεύθυνση της Τοπογραφικής Υπηρεσίας σε συνεργασία με την Τοπογραφική Υπηρεσία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων προχώρησε στην καταμέτρηση των ανταλλάξιμων και δημόσιων γαιών και στη διανομή κλήρων για την αγροτική αποκατάσταση των προσφύγων. Στο αρχείο, μάλιστα, διασώζονται πρωτόκολλα χρεώσεως αξίας προσφυγικών κλήρων. Τα έγγραφα του αρχείου αποτυπώνουν επίσης τις διαμάχες στις σχέσεις προσφύγων και γηγενών όσον αφορά τη διανομή δημοσίων και ανταλλάξιμων γαιών που διεκδικούνταν και από τις δύο πληθυσμιακές ομάδες. Η Διεύθυνση Τοπογραφικής Υπηρεσίας καλούνταν να δώσει λύση στις παραπάνω διαμάχες και σε άλλες που αφορούσαν γαιοκτητικά ζητήματα, αφού ήταν η αρμόδια υπηρεσία για τον ακριβή καθορισμό των κλήρων και τη χορήγηση διαγραμμάτων διανομής που βεβαίωναν τα όρια αυτά και το ιδιοκτησιακό καθεστώς των κλήρων.
Μετά τη διάλυση της ΕΑΠ (Δεκέμβριος 1930) , η Τοπογραφική Υπηρεσία ανέλαβε την οριστική διανομή και χρέωση της αξίας των προσφυγικών κλήρων, ενώ συνέχισε την καταμέτρηση γαιών και τη διανομή κλήρων σε ακτήμονες, συνεταιρισμούς ακτημόνων, υπαλλήλων κ.λπ. που προέρχονταν από δημόσιες γαίες ή από απαλλοτριώσεις. Τα συνεχή παράπονα προσφύγων, ντόπιων και τοπικών παραγόντων ανάγκαζαν την Τοπογραφική Υπηρεσία να προχωρά σε αναδιανομή κλήρων, σε συμπλήρωση κλήρων με πρόσθετες εκτάσεις και σε διευκρινίσεις για τα όρια κτημάτων.
Η Τοπογραφική Υπηρεσία συνέχισε να λειτουργεί και κατά την περίοδο της Κατοχής αντιμετωπίζοντας λόγω της εμπόλεμης κατάστασης τεράστιες δυσκολίες στην εκτέλεση τοπογραφικών εργασιών και μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή. Μετά την απελευθέρωση, η Τοπογραφική Υπηρεσία συμμετείχε ενεργά μαζί με άλλες υπηρεσίες στις προσπάθειες ανοικοδόμησης της χώρας καταρτίζοντας κτηματογραφικούς χάρτες, ρυμοτομικά και άλλα τοπογραφικά σχέδια. Στο πλαίσιο αυτό η Τοπογραφική Υπηρεσία ανέλαβε την καταμέτρηση γαιών και τον καθορισμό των κλήρων για την αποκατάσταση των «πολεμοπαθών» και «ανταρτόπληκτων» πληθυσμών, ενώ την ίδια περίοδο κλήθηκε να καταρτίσει τοπογραφικούς χάρτες και να καθορίσει το κτηματολογικό καθεστώς των άρτι ενσωματωμένων στο ελληνικό κράτος Δωδεκανήσων.
Εκτός βέβαια από τη σημασία της Τοπογραφικής Υπηρεσίας για την προώθηση της πολιτικής του ελληνικού κράτους όσον αφορά την αποκατάσταση των προσφύγων, των ακτημόνων και άλλων πληθυσμιακών ομάδων, το αρχειακό υλικό παρέχει πληροφορίες για τον τρόπο λειτουργίας, τη διάρθρωση, τις προκλήσεις και τα προβλήματα που αντιμετώπιζε μια τεχνική υπηρεσία σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο της ελληνικής ιστορίας.

Απαλλοτριώσεις αγροτικών κτημάτων σε όλη την περιφέρεια, με βάση κυρίως τα νομοθετήματα Ν.4857/1930, ΝΔ 2185/1952 και Ν.1540/1985. Περιλαμβάνεται αρχειακό υλικό που αφορά στην αγροτική αποκατάσταση πληθυσμών στην ελληνική περιφέρεια: αποφάσεις απαλλοτριώσεων αγροκτημάτων για την αποκατάσταση προσφύγων, γεωργών και κτηνοτρόφων, αποφάσεις αποζημιώσεων μουσουλμάνων, δικαστικές αποφάσεις κά. Για την μεγαλύτερη περίοδο που αφορά το υλικό του αρχείου παραγωγός του αρχειακού υλικού ήταν η Διεύθυνση Εποικισμού του Υπουργείου Γεωργίας.

Απαλλοτριώσεις (αποκατάσταση ακτημόνων, προσφύγων, κοινωφελείς σκοπούς, δημόσια έργα), αναδασμοί. Περιλαμβάνονται: α) αποφάσεις: υπουργικές, Επιτροπών Αποκατάστασης, Επιτροπών Οριστικής Διανομής, β) αγροκτήματα κατά νομούς, δικαστικές αποφάσεις, καταστάσεις Α.Τ.Ε., κινήσεις πιστώσεων παραμεθόριων έργων, βεβαιωτικές καταστάσεις κλήρων, πρωτόκολλα εσόδων και Ειδικών Ταμείων, ημερολόγια ταμείου κ.ά.

Το αρχείο περιλαμβάνει στοιχεία που αφορούν στην αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους, λόγω δανείων από τη Βαυαρική Αυλή στους κληρονόμους του Όθωνα, στα δάνεια που συνήψε το Ελληνικό κράτος στο εξωτερικό από το 1881-1918, στα δάνεια της αναγκαστικής κυκλοφορίας, στην επιβολή του ΔΟΕ (Διεθνούς Οικονομικού ελέγχου) και στην επιτήρηση του ΔΟΕ στα προϊόντα του μονοπωλίου (αλάτι, παιγνιόχαρτα, σιγαρόχαρτα κ.α).

Επιπλέον, περιλαμβάνονται πρωτόκολλα εξόφλησης των τοκομεριδίων των διαφόρων δανείων, οι πίνακες ομολογιών, η αλληλογραφία των ταμιών με το Γενικό Λογιστήριο και της Υπηρεσίας Δημοσίου Χρέους με τη Διεθνή Επιτροπή, καθώς και η πληρωμή του αναδόχου για την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Πειραιώς-Λαρίσης, στατιστικοί πίνακες του Εμπορικού Συλλόγου Βόλου και της Θεσσαλίας μετά την ενσωμάτωση (δημητριακοί καρποί, αροτριώντα κτήνη, πίνακες σποράς πρώιμων και όψιμων προϊόντων), καθώς και στοιχεία δανείων που χορηγούνται μετά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο (1919) σε πρόσφυγες (Ρώσους, Πόντιους, πρόσφυγες της Θράκης και της Μ. Ασίας). Όσον αφορά στο εσωτερικό χρέος, στο αρχείο περιλαμβάνονται στοιχεία των αποζημιώσεων του Ελληνικού κράτους στα τρία ναυτικά νησιά Ύδρα, Σπέτσες και Ψαρά.

Οι φάκελοι σε μεγάλο μέρος ήταν συγκροτημένοι από το Ειδικό Λογιστήριο. Σε κάθε φάκελο αναγράφεται ο αριθμός ελέγχου που αντιστοιχεί στον αύξοντα αριθμό του πλοίου, όπως καταχωρίζεται στο ΦΕΚ του 1856, και το όνομα του χορηγιούχου.

Μία ειδική κατηγορία αποτελούν οι φάκελοι στους οποίους καταγράφονται αναλυτικά από τους ιδιοκτήτες ή τους διοικητές των πλοίων, οι προμήθειες και οι επισκευές των πλοίων κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων 1821-1829. Οι φάκελοι αυτοί ταξινομήθηκαν αλφαβητικά.

Τέλος, στη σειρά του Εσωτερικού χρέους έχουν συμπεριληφθεί οι εκκαθαρίσεις των συντάξεων της Επτανήσου και η πληρωμή των εδαφονομίων της Επτανήσου, τιμαριωτικά δηλαδή δικαιώματα τα οποία με την ένταξη της Επτανήσου στην Ελλάδα οφείλει το Ελληνικό κράτος ως αποζημίωση στους ιδιοκτήτες που διέθεταν ακίνητα στα φρούρια Κερκύρας, Ζακύνθου, Κεφαλονιάς και Κυθήρων.

Το αρχειακό υλικό αφορά διάφορες υπηρεσίες του Υπουργείου που άσκησαν τις λειτουργίες υγείας και πρόνοιας. Θέματα δημόσιας υγείας (λοιμώδη νοσήματα), νοσοκομεία, αιμοδοσίες, προμήθειες φαρμάκων, ζητήματα πρόνοιας, παιδικές κατασκηνώσεις. Διοικητικά: φάκελοι και πρωτόκολλα εμπιστευτικής αλληλογραφίας (1919-1972), θέματα προσφύγων, θέματα προσωπικού (προσλήψεις κ.ά) Οικονομικά: Προμήθειες κ.ά. Δημόσιες σχέσεις: Εορτασμοί, ανακοινώσεις, κοινοβουλευτικός έλεγχος. Εγκύκλιοι Υπουργείου, δελτία διερεύνησης μέθης. Το σημαντικότερο τμήμα του αρχείου, σε όγκο και σημασία είναι αυτό που αφορά την εμπιστευτική αλληλογραφία (1919-1972). Σημαντικό, αν και μικρότερο σε όγκο είναι επίσης το τμήμα που αφορά τις παιδικές κατασκηνώσεις (δεκαετία 1950). Τα υπόλοιπα τμήματα χαρακτηρίζονται από αποσπασματικότητα και χρονολογικά είναι νεώτερα (δεκαετίες 1970 και 1980).

Το αρχειακό υλικό αφορά διάφορες υπηρεσίες του Υπουργείου που άσκησαν τις λειτουργίες υγείας και πρόνοιας. Επίσης υπάρχει αρχειακό υλικό σχετικό με δοικητικά θέματα και την οικονομική διαχείριση. Υγεία: Δημόσια υγεία (λοιμώδη νοσήματα), νοσοκομειακή περίθαλψη (κυρίως μαιευτήρια), ψυχική υγεία, φαρμακεία (ευρετήρια, μητρώα) κ.ά. Πρόνοια: Κοινωνική πολιτική στέγασης (Λαϊκή Στέγη, προστασία παιδικής ηλικίας, πρόσφυγες Μέσης Ανατολής περιόδου 1940-1944 (μητρώα και ευρετήρια), επαγγελματική κατάρτιση (αγροτικές μεταβατικές οικοκυρικές σχολές), ορφανοτροφεία κ.ά. Μεγάλο μέρος του υλικού αφορά την αποκατάσταση των αστών προσφύγων μικρασιατικής καταστροφής, στο οποίο περιλαμβάνονται το διοικητικό αρχείο του Ταμείου Ανταλλαξίμων Κοινοτικών Περιουσιών, παραχωρητήρια, επιτάξεις και απαλλοτριώσεις, φάκελοι προσφυγικών συνοικισμών, οικονομικά στοιχεία για την αποκατάσταση αστών προσφύγων, κτηματολογικοί πίνακες και διαγράμματα συνοικισμών. Διοικητικά: Εμπιστευτική αλληλογραφία (φάκελοι και πρωτόκολλα), Υπηρεσιακά συμβούλια, Συμβούλια Νομιμοφροσύνης και γενικότερα θέματα προσωπικού, Οικονομικά θέματα, κ.ά.

1) Λεύκωμα με επικολλημένα έγγραφα που αφορούν α) πιστοποιητικά γέννησης, γάμου, υπηκοότητας κ.ά. (κυρίως στη Μικρά Ασία) β) στοιχεία για την προσφυγική αποκατάσταση και το θέμα των προκαταβολών αποζημιώσεων προσφύγων (αφορά κυρίως την Αλεξάνδρα Νικολαΐδη) γ) τεκμήρια για την εγκατάσταση και διαμονή της οικογένειας στο Χαλάνδρι δ) τεκμήρια σχετικά με την επαγγελματική ζωή του Χρήστου Νικολαΐδη.
2) Ένα κλασέρ με εμπορική αλληλογραφία σχετικά με τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, κυρίως την περίοδο 1917-1927: αποδείξεις, συμβόλαια, εμπορική αλληλογραφία.

Περιλαμβάνει τεκμήρια που αφορούν στην προσωπική αλληλογραφία του Γεώργιου Φιλάρετου, την προσωπική ζωή και την επαγγελματική σταδιοδρομία του, οικονομικές δραστηριότητες που ανέπτυξε, την υπουργία του 1892, τη συμμετοχή του σε συλλόγους και εταιρείες, χειρόγραφα και δακτυλόγραφα δημοσιευμάτων του, καθώς και δημοσιεύματα άλλων για τον ίδιο.
Τεκμήρια που ανήκουν στον Νικόλαο Φιλάρετο (πατέρα), σχετικά με τη δράση του ως υπομοιράρχου Χωροφυλακής, και στον Κλεισθένη Φιλάρετο (γιο), τα οποία σχετίζονται με την επαγγελματική δράση του και το ενδιαφέρον του για την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας, την ανάπτυξη της βιομηχανίας και την αποκατάσταση των προσφύγων.

1) Βιβλίο παραδιδόμενων όπλων και εκρηκτικών υλών,
2) Μητρώα Κοινοτικών Φυλακών,
3) Φύλλα ικανότητας και υπηρεσιακής απόδοσης αρχιφυλάκων και αστυφυλάκων,
4) Προσφυγικά – αποκατάσταση προσφύγων,
5) Εκμετάλλευση ανηλίκων,
6) Αντι Τράφικινγκ,
7) Βιβλίο ανεξιχνίαστων αδικημάτων,
8) 35ο έως 46ο ράλι Ακρόπολης

1. Κατάλογος απογραφής των προσφυγικών οικογενειών της συνοικίας «Γερμανικά» του έτους 1930, 2. Βιβλίο εγκατεστημένων σε παραπήγματα προσφύγων διαφόρων συνοικιών του Δήμου Νέας Κοκκινιάς του έτους 1937.