Νομικό Πρόσωπο

Καπνοβιομηχανία Χατζηγεωργίου Α.Ε.

1943 - 1954

Η Καπνοβιομηχανία Χατζηγεωργίου συστάθηκε με το ΦΕΚ 328, 20.9.1943 (Δελτίον Ανωνύμων Εταιρειών) με επωνυμία «Καπνοβιομηχανία Χατζηγεωργίου Α.Ε. πρώην Μακεδονική Καπνοβιομηχανία Αντίγονος Ν. Χατζηγεωργίου». Στο ΦΕΚ καταγράφεται το ενεργητικό και παθητικό κεφάλαιό της εταιρείας, τα κεφάλαιά της σε χρήμα και είδος και ορίζεται ως έδρα της η Θεσσαλονίκη. Η επιχείρηση ήταν η καθολική διάδοχος της Ετερορρύθμου Μακεδονικής Καπνοβιομηχανίας Αντίγονος Χατζηγεωργίου. Το Διοικητικό Συμβούλιο ήταν εννεαμελές και σε αυτό συμμετείχαν γνωστοί βιομήχανοι της Θεσσαλονίκης. Διευθύνοντες Σύμβουλοι, σύμφωνα με το πρώτο ΦΕΚ, ορίστηκαν ο Νικόλαος Α. Χατζηγεωργίου ως Σύμβουλος Γενικός Διευθυντής και ο Γεώργιος Α. Χατζηγεωργίου ως Διευθύνων Σύμβουλος. Η βιομηχανία μετέφερε την έδρα της, από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, το 1945 (ΦΕΚ, 190, 22.12.1945). Η εταιρεία παρήγαγε τσιγάρα σε ιδιόκτητο εργοστάσιο στη Θεσσαλονίκη και στα Δημόσια Καπνεργοστάσια Πειραιά και Αθήνας.

Η Καπνοβιομηχανία Χατζηγεωργίου σταδιακά εδραιώθηκε και κυκλοφόρησε στην αγορά μια σειρά σημάτων. Το 1944 το σήμα Δόξα από καπνά Αγρινίου, το σήμα Λήθη από μακεδονικά καπνά και το 11 από χαρμάνια μακεδονικών καπνών και Αγρινίου. Το 1946 το σήμα Sans Rival. Το 1947 το Δόξα Extra, το Extra, το Ν (γλυκοσέρτικα), το Α.Χ., το Φήμη. Το 1950 το σήμα Μυρωδάτα Χατζηγεωργίου (πολυτελείας) και το 21 (μεντολέ). Η επιχείρηση απέκτησε σημαντικό μερίδιο της αγοράς. Σε πίνακα με την παραγωγή τσιγάρων των ελληνικών καπνοβιομηχανιών τον Σεπτέμβριο του 1946 η Καπνοβιομηχανία Χατζηγεωργίου Α.Ε. έχει συνολική παραγωγή 27.274 κιλά, παραγωγή που την κατέτασσε στην έκτη θέση μετά τις καπνοβιομηχανίες Παπαστράτος, Ματσάγγος, Κεράνης, Καρέλια και Καραβασίλη. Τη θέση αυτή φαίνεται να κράτησε έως το 1950. Έκτοτε η πορεία της ήταν φθίνουσα.

Ο Νίκος Χατζηγεωργίου σκοτώθηκε το 1953 σε τροχαίο δυστύχημα. Η καπνοβιομηχανία έκλεισε το 1954 με την εθελουσία έξοδο που προσέφερε το κράτος σε μια σειρά μικρών και μεσαίων καπνοβιομηχανικών επιχειρήσεων. Τότε έκλεισαν συνολικά 37 καπνοβιομηχανίες. Το κράτος αγόρασε τον μηχανικό εξοπλισμό τους και αποζημίωσε το προσωπικό τους.

Από τεκμήρια του αρχείου συνάγεται ότι οι Χατζηγεωργίου αγόρασαν την καπνοβιομηχανία του Βασίλη Καπερνάρου τον Σεπτέμβριο του 1946. Με εξερχόμενη επιστολή της 7ης Οκτωβρίου 1946 προς την Α΄ Εφορία Καπνού Αθηνών μαθαίνουμε ότι η Καπνοβιομηχανία Χατζηγεωργίου αποδέχεται τη στέγαση της καπνοβιομηχανίας ΒΕΚΑ (Βιομηχανική Εταιρεία Καπνών Αγρινίου) στο διαμέρισμά τους και τη χρησιμοποίηση από την τελευταία των εγκαταστάσεων της πρώτης. Η Καπνοβιομηχανία Χατζηγεωργίου δήλωνε ότι ανελάμβανε «αλληλεγγύως και εξ αδιαιρέτου την ευθύνην διά πάσα παράβασιν ήτις ήθελε τυχόν διαπιστωθή εις βάρος της Καπνοβιομηχανίας ΒΕΚΑ Α.Ε. κατά τον χρόνον της από κοινού μετά ταύτης λειτουργίας μας». Το 1951 ο Νίκος Χατζηγεωργίου εμφανιζόταν σε έγγραφο ως διευθυντής της ΒΕΚΑ. Από 1.1.1951 η Καπνοβιομηχανία Χατζηγεωργίου ανέλαβε τη διεύθυνση και διαχείριση της πουροβιομηχανίας ΕΒΕΣ.

[πηγές βιογραφικού: υλικό του αρχείου, Μάνος Χαριτάτος, Πηνελόπη Γιακουμάκη, Ιστορία του ελληνικού τσιγάρου, Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα 1997, συνέντευξη Αντίγονου Χατζηγεωργίου (γιος του Γιώργου) στον Γιώργο Κουμαρίδη και τη Μαργαρίτα Καλαφάτη στις 30.1.2014]

Δελτίο περιγραφής ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ Θεσσαλονίκης.