Από το σχολικό έτος 1929/30 φοιτούν και αγόρια.

Το σχολείο αυτό προήλθε από το Β΄ Δημοτικό Σχολείο Αρρένων Βόλου, το οποίο από το σχολικό έτος 1929/30 μετονομάσθηκε σε 6ο μικτό.

Ο John Anton ήταν ελληνικής καταγωγής ακαδημαϊκός δάσκαλος στις Η.Π.Α., ιδρυτής του Διεθνούς Δικτύου "Αρκαδία".

Ο Frank Cole Babbitt αποφοίτησε από το Andover το 1885, δίδαξε σε σχολεία στο Warren, Connecticut για δύο χρόνια, έπειτα εισήχθη στο Harvard από το οποίο έλαβε το πτυχίο του το 1890, το μεταπτυχιακό του το 1892 και το διδακτορικό του το 1895. Το 1895-1896 ήταν ο πρώτος συνεργάτης της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα στην Αρχαιολογία, με μισθό 600$. Όταν επέστρεψε, δίδαξε στο Harvard μέχρι το 1898, όταν διορίστηκε καθηγητής Ελληνικών στο Trinity College στο Hartford, CT, μία θέση που κατείχε μέχρι το θάνατό του το 1935. Μετέφρασε πέντε τόμους των Ηθικών του Πλουτάρχου για την Κλασσική Βιβλιοθήκη Λεμπ (Loeb Classical Library). Το 1931-1932 ήταν επισκέπτης καθηγητής στην Αμερικανική Σχολή.

Ο Francis H. Bacon σπούδασε αρχιτεκτονική και αποφοίτησε από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης το 1876. Μαζί με τον Joseph T. Clarke έκαναν ανασκαφές στη Άσσο, κοντά στα Δαρδανέλια, την πρώτη κλασική ανασκαφή του νεοσύστατου Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Αμερικής. Ο Bacon είναι ένας από τους τρεις συν-συγγραφείς της τελικής έκδοσης των ανασκαφών, « Investigations at Assos», (1921). Μετά την Άσσο, ο Bacon έγινε σχεδιαστής εσωτερικών χώρων που εργαζόταν για τον A.H. Davenport.

Ο Bacon ήταν ένας από τους λίγους αρχιτέκτονες που συνέχισαν να παράγουν αρχιτεκτονικά σχέδια με λεπτομέρειες σε πλήρη κλίμακα στις αρχές του 20ου αιώνα. Αυτός και η σύζυγός του Alice Calvert είναι θαμμένοι στα Δαρδανέλια.

Βλ. επίσης: N. Vogeikoff-Brogan, "Francis H. Bacon: Bearer of Precious Gifts from the Dardanelles," in From the Archivist's Notebook, June 9, 2019.

Καθηγητής Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ. Ασχολήθηκε με την Κρητική λογοτεχνία.

Σημαντικός Γάλλος γεωγράφος, ασχολήθηκε με την έρευνα ευρωπαίων περιηγητών και του έργου τους, με κορυφαία μεταξύ των έργων του την ενασχόλησή του με τον Στράβωνα και τα «Γεωγραφικά» του. Μέρος της βιβλιογραφίας του χρησιμοποιήθηκε στη διδακτέα ύλη των Πανεπιστημίων της Γαλλίας. Υπήρξε καθηγητής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και στη συνέχεια στα Πανεπιστήμια Lille, Paris X (Nanterre) και Bordeaux III, όπου διετέλεσε και Διευθυντής του Ελληνικού Ινστιτούτου στο πλαίσιο της μακροχρόνιας αφοσίωσής του στον Ελληνισμό. Κατά την περίοδο 1970-1975 υπήρξε Υπεύθυνος του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας (CNRS) στη Γαλλία.

Ο David Balfour ήταν ιερομόναχος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, μέλος της Βρετανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, διπλωμάτης και μελετητής του Βυζαντίου.

Η Janet Barton Morgan, γεννήθηκε στο Worcester της Μασαχουσέτης το 1907, σπούδασε ιταλικά, πιάνο και ξιφασκία στη Φλωρεντία, και Ελισαβετιανό Δράμα στην Οξφόρδη. Έζησε στην Ελλάδα με τον σύζυγό της Charles Morgan από το 1933 έως το 1938, και έπειτα στο Amherst. Έγινε η πρώτη γυναίκα διάκονος της Επισκοπής Δυτικής Μασαχουσέτης σε ηλικία 72 ετών.
Βλ. επίσης R. Hood, Faces of Archaeology in Greece: Caricatures by Piet de Jong, 1998, σελ. 187-188.

Ο George Fletcher Bass (γεννημένος στις 9 Δεκεμβρίου 1932, Columbia, South Carolina) είναι γνωστός σε πολλούς στον αρχαιολογικό κόσμο ως ο ιδρυτής της ναυτικής αρχαιολογίας. Ήταν ο διευθυντής της πρώτης αρχαιολογικής αποστολής για την αποκλειστική ανασκαφή ενός αρχαίου ναυαγίου: το ακρωτήριο Χελιδωνίας (1960). Έχει κάνει ανασκαφές σε πλοία από την Εποχή του Χαλκού έως τον εντέκατο αιώνα μ.Χ. Οι ανασκαφές του στην ξηρά τον έχουν πάρει σε μέρη όπως η Τουρκία, Ιταλία και Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια των ετών 1955-1957, ο George Bass ήταν μέλος της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα.
Το 1973 ο Bass ίδρυσε το Ινστιτούτο Ναυτικής Αρχαιολογίας το οποίο έχει παραγματοποιήσει μερικές από τις πιο σημαντικές υποβρύχιες ανασκαφές του 20ου αιώνα, και τα ευρήματά του ρίχνουν φως σε τομείς τόσο διαφορετικούς όπως το σύστημα ελεύθερης επιχείρησης, τη χρονολόγηση της Οδύσσειας του Ομήρου, τις χρονολογίες των Αιγυπτιακών δυναστειών και Ελλαδικών πολιτισμών, και τις ιστορίες τεχνολογίας, οικονομικών, μουσικής, τέχνης και θρησκείας.

Ο Samuel Eliot Bassett γεννήθηκε το 1873 στο Wilton, Connecticut. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Yale, όπου ήταν με υποτροφία από το Ίδρυμα Macy στο Πρόγραμμα Ελληνικής Αρχαιολογίας. Του απονεμήθηκε υποτροφία Soldier’s Memorial για να σπουδάσει στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα το 1899-1900, όπου ήταν υπότροφος το 1901–1902. Με την επιστροφή του στις Ηνωμένες Πολιτείες, δίδαξε ελληνικά στο Yale μέχρι που έλαβε το διδακτορικό του το 1905. Αποδέχθηκε αμέσως μια θέση στο Πανεπιστήμιο του Vermont όπου, ως Καθηγητής Ελληνικών, δίδαξε μέχρι τον πρόωρο θάνατό του την παραμονή της αναχώρησής του για να δώσει διαλέξεις (The Sather Lectures) με θέμα τον Όμηρο στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια το 1936.

Ο Samuel Bassett ήταν μέλος της Επιτροπής Διαχείρισης της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, 1905-1936, Πρόεδρος της Επιτροπής Υποτροφιών, 1917-1936, και Καθηγητής Αρχαιολογίας, 1932. Έγραψε πολλά άρθρα στην Αμερικανική Εφημερίδα της Αρχαιολογίας, όπως το «The Palace of Odysseus» (AJA 23, 1919) και «The Terra-cotta Lamps» (AJA 7, 1903), που προέκυψαν από τη συμμετοχή του στην ανασκαφή του Σπηλαίου στη Βάρη. Ωστόσο, στο μεγαλύτερο μέρος της εργασίας του - πάνω από εκατό άρθρα - ασχολήθηκε με κλασικούς συγγραφείς που κυμαίνονται από τον Όμηρο έως τον Κικέρωνα. Ήταν η συμβολή του στην υποτροφία για τον Όμηρο, η οποία είχε ως αποκορύφωμα το βιβλίο του, The Poetry of Homer, κάτι για το οποίο τον θυμούνται.

Ο Bruce Heiden, καθηγητής Κλασικών στο Πανεπιστήμιο του Ohio, έγραψε, ότι «μετά το θάνατό του, η παρακαταθήκη του Bassett ως Ομηριστής ήταν σε μεγάλο βαθμό αζήτητη. . . . Ωστόσο, αρκετά απροσδόκητα, το βιβλίο του The Poetry of Homer και πολλά άρθρα του άρχισαν να επηρεάζουν την υποτροφία για τον Όμηρο στα μέσα της δεκαετίας του '60, με γρήγορη επιτάχυνση από τα μέσα της δεκαετίας του '80, όπως αποδεικνύεται από τις αναγνωρίσεις στο έργο πολλών μελετητών. Η υποτροφία για τον Όμηρο του Bassett ήταν σίγουρα ‘μπροστά από την εποχή της’».

Τα έγγραφα του Samuel Eliot Bassett βρίσκονται στο Πανεπιστήμιο Yale, Manuscripts and Archives, Humanities and Fine Arts Collection, 1813–1965, Collection Number MS 590; και στο Πανεπιστήμιο του Vermont. Η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα κατέχει μόνο εκείνα τα έγγραφα που σχετίζονται με τη σύνδεση του Bassett με την Αμερικανική Σχολή.

Ο Daniel Baud-Bovy (1870-1958), συντηρητής, κριτικός τέχνης και Διευθυντής της Σχολής Καλών Τεχνών της Γενεύης στις αρχές του 20ού αιώνα, υπήρξε συνοδοιπόρος του Fred Boissonnas σε πολλά από τα ταξίδια του στον Ελλαδικό χώρο.

Ο Daniel Baud-Bovy έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με τον Fred Boissonnas το 1903. Το υλικό που προκύπτει από το ταξίδι τους αυτό αφορά κυρίως στη φωτογραφική αποτύπωση της Στερεάς Ελλάδας και της Κέρκυρας, την οποία θα συμπληρώσουν το 1907-1908, μαζί με την αποτύπωση της Θεσσαλίας και της Πελοποννήσου.
Από το 1913 οι φωτογραφικές περιηγήσεις των δύο αντρών αποκτούν και επίσημα, μετά από προηγούμενα σχετικά αιτήματά τους, την υποστήριξη της Ελληνικής Κυβέρνησης.
Φωτογραφίζοντας με μια απλή μηχανή Kodak, o Baud-Bovy κατέγραψε στιγμιότυπα από τα ταξίδια του με τον Fred Boissonnas, μεταξύ άλλων και από την Ήπειρο. Εικόνες από την Κέρκυρα μέχρι την Άρτα και από τους Άγιους Σαράντα μέχρι το Μέτσοβο, από μικρά χωριά αλλά και ιστορικές περιοχές που μόλις είχαν απελευθερωθεί από τους Οθωμανούς, συνθέτουν ένα ενδιαφέρον οδοιπορικό.

Ο Philip Betancourt, Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Temple της Φιλαδέλφεια (ΗΠΑ) και αρχαιολόγος με ειδίκευση τη Μινωική Κρήτη, δώρισε το 2002 τη συλλογή του από ταχυδρομικά δελτάρια στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη.

Λόγιος και θεολόγος αβάς βενεδικτίνος. Ουμανιστής ποιητής και μεταφραστής ελληνικών κειμένων των πατέρων της εκκλησίας στα λατινικά.

Η Sara C. Bisel, φυσική ανθρωπολόγος και κλασική αρχαιολόγος, ήταν πρωτοπόρος στη δημιουργία της μελέτης ανθρώπινων σκελετικών ερειπίων από αρχαιολογικούς χώρους στην ανατολική Μεσόγειο (Ιταλία, Ελλάδα, Τουρκία, Ισραήλ) και στενή συνεργάτις του Lawrence Angel. Η έρευνά της άνοιξε νέους δρόμους στη μελέτη της αρχαίας υγείας και διατροφής προωθώντας τον τομέα της παλαιοδημογραφίας. Ήταν Ερευνήτρια Συνεργάτις και Μέλος στο Smithsonian Institution, και δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ και στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα.

Η Elizabeth Denny Pierce γεννήθηκε στις 26 Ιουνίου 1888 στο Allegheny, Pennsylvania. Παρακολούθησε μαθήματα στο Vassar College, 1906-1910, και το 1912 της απονεμήθηκε μεταπτυχιακό στα Λατινικά. Στο Vassar, το ενδιαφέρον της για την ελληνική αρχαιολογία κινητοποιήθηκε από την Ida Thallon (Hill), η οποία θα γινόταν η δια βίου φίλη της. Η Elizabeth συνέχισε την εκπαίδευσή της στο Columbia, το 1912-1915, και ολοκλήρωσε το διδακτορικό της το 1922 με μια διατριβή για το Ρωμαίο Ύπατο και ιστορικό, G. Asinius Pollio. Μεταξύ 1915 και 1922, δίδαξε ιστορία τέχνης στο Vassar και ήταν βοηθός επιμελητή στην Πινακοθήκη Vassar. Το 1921 η Elzabeth ταξίδεψε στην Ελλάδα με την Ida Thallon και το 1922-23 παρακολούθησε το ετήσιο πρόγραμμα της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα.
Προσφέρθηκαν αρκετές θέσεις στην Elizabeth μεταξύ του 1922 και του 1924. Η Gisela M. A. Richter την προσκάλεσε να κάνει πρακτική άσκηση στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης. Αν και δεν αποδέχτηκε τη θέση, πέρασε την άνοιξη του 1924 εργαζόμενη για την Ρίχτερ στο Μουσείο. Ο Edward Capps, πρόεδρος της Διαχειριστικής Επιτροπής της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, της ζήτησε επίσης να εργαστεί ως Γραμματέας ή Κοσμήτορας Γυναικών της Σχολής , αλλά επίσης απέρριψε αυτήν την προσφορά. Το καλοκαίρι του 1924, η Elzabeth παντρεύτηκε τον Carl Blegen και η Ida παντρεύτηκε τον Bert Hodge Hill. Το 1929, οι οικογένειες Blegen και Hill εγκαταστάθηκαν στην οδό Πλουτάρχου 9. Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, τα δύο ζευγάρια κατοικούσαν στην οδό Πλουτάρχου, το σπίτι ήταν τόπος συγκέντρωσης αρχαιολόγων και μαθητών όλων των εθνικοτήτων όπου ανταλλάχθηκαν ιδέες και ανακαλύψεις με τσάι ή δείπνο.
Η Elizabeth με τον Carl Blegen έκαναν ανασκαφές στην Πρόσυμνα, Τροία και Πύλο, καταγράφοντας ευρήματα και συνεισφέροντας κεφάλαια, βιβλιογραφίες και δείκτες στις δημοσιεύσεις αυτών των χώρων. Εργάστηκε επίσης με τον Bert Hodge Hill στην Κύπρο. Από το 1925 έως το 1952, η Elizabeth Blegen έγραψε το «Newsletter from Greece» για το American Journal of Archaeology. Οι περιλήψεις των ανασκαφικών δραστηριοτήτων της, που εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα από τους συναδέλφους της αρχαιολόγους, εξαρτιόνταν από την εμπιστοσύνη που της είχαν οι ανασκαφείς για να περιγράψουν το έργο τους. Το 1963, κληροδότησε το σπίτι της οικογένειας στην οδό Πλουτάρχου στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών.

Η Elizabeth Blegen πέθανε στις 21 Σεπτεμβρίου 1966. Είναι θαμμένη στο Προτεσταντικό τμήμα του Πρώτου Νεκροταφείου της Αθήνας.

1887: Γέννηση 27 Ιανουαρίου
1904: Πτυχίο (B.A. University of Minnesota)
1907: Πτυχίο (B.A. Yale University); ξεκίνησε μεταπτυχιακές σπουδές
1910-1911: Φοιτητής στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα
1911 - 1913: Υπότροφος στην Αρχαιολογία, Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα
1911: Ανασκαφή, Λοκρίδα
1911 - 1914: Ανασκαφές, Κόρινθος
1912 - 1915: Ταξίδια με τον Emerson Swift
1913 - 1920: Γραμματέας, Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα
1915 - 1916: Ανασκαφή ,Κοράκου (έκδοση 1921)
1918 - 1919: Α 'Παγκόσμιος Πόλεμος, ανθρωπιστική βοήθεια στη Μακεδονία και τη Βουλγαρία. Απονομή Τάγματος του Σωτήρα από το Ελληνικό Κράτος το 1919.
1920: Διδακτορικό, Πανεπιστήμιο Yale
1920 - 1926: Βοηθός Διευθυντή , Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα
1921 - 1922: Ανασκαφή, Ζυγουριές (έκδοση 1927)
1923 - 1924: Ανασκαφή, Υμηττός (έκδοση 1924)
1924: Ανασκαφή, Φλειούς
1924: Παρασκευή, 11 Ιουνίου, γάμος με την Elizabeth Denny Pierce στο Lake Placid, Νέα Υόρκη
1925: Ανασκαφή, Πρόσυμνα
1926 - 1927: Αναπληρωτής Διευθυντής, Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα
1926 - 1928: Ανασκαφή , Πρόσυμνα (έκδοση 1937)
1927: Έγινε μέλος του διδακτικού προσωπικού στο Πανεπιστήμιο Cincinnati ως Καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας
1931: Η Elizabeth Blegen αγόρασε το σπίτι στην οδό Πλουτάρχου 9 στην Αθήνα
1932 - 1938: Ανασκαφές, Τροία
1939: Ανασκαφές, Πύλος
1942 - 1945: Έγινε μέλος του Office of Strategic Services (OSS) στην Washington, D.C.
1948 - 1949: Διευθυντής, Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα
1950 - 1957: Πρόεδρος του Τμήματος Κλασικών Σπουδών, University of Cincinnati
1951: Τιμητικά πτυχία από το Πανεπιστήμια του Oslo και της Θεσσαλονίκηςi
1952 - 1969: Συνέχιση Ανασκαφών στην Πύλο
1957: Συνταξιοδότηση από το Πανεπιστήμιο Cincinnati; απονομή τιμητικού πτυχίου από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (D.Litt.)
1958: Απονομή τιμητικού πτυχίου από το Πανεπιστήμιο Cincinnati (LL.D.)
1963: Τιμητικά πτυχία από το Πανεπιστήμιο Cambridge(Litt.D.), Πανεπιστήμιο Αθηνών (Διδάκτωρ), Hebrew Union College, Jewish Institute of Religion, Jerusalem.
1965: Χρυσό Μετάλλιο από το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αμερικής
1966: 21 Σεπτεμβρίου, πεθαίνει η σύζυγός του Elizabeth; Χρυσό Μετάλλιο από την Society of Antiquaries, Λονδίνο
1967: Μετάλλιο Wilbur Lucius Cross , Yale Graduate School
1969: Χρυσό Μετάλλιο από το Πανεπιστήμιο Cincinnati
1971: 24 Αυγούστου, θάνατος˙ κηδεύεται στις 25 Αυγούστου στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών

Ο Fred Boissonnas γεννήθηκε στη Γενεύη. Είναι ιδιαίτερα γνωστός για τη φωτογραφική τεχνική του αλλά και την εκτεταμένη φωτογράφιση του ελληνικού χώρου επί τριάντα περίπου έτη, μαζί με τον συνοδοιπόρο του Daniel Baud-Bovy, πρύτανη της Σχολής Καλών Τεχνών της Γενεύης. Το έργο του, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα θεωρείται εν γένει πρωτοποριακό, αλλά και καθοριστικό για την εξέλιξη της ελληνικής φωτογραφίας κατά τον 20ό αιώνα.

Ο Xavier Bordes, Γάλλος ποιητής και μεταφραστής, ξεκίνησε τη μετάφραση της ποίησης του Οδυσσέα Ελύτη το 1979 σε συνεργασία με τον R. Longueville. Εκείνη την εποχή δεν κυκλοφορούσαν παρά ελάχιστα μεταφρασμένα έργα του Ελύτη στη Γαλλία. Από το 1972 έως το 1984 ο Bordes ζούσε στο Μαρόκο και η αλληλογραφία με τον Ελύτη είναι μεταξύ Αθήνας και Mohammedia. Με μουσικές και κλασικές σπουδές ο Bordes εργάστηκε ως εκπαιδευτικός και κριτικός και συνεργάστηκε με μεγάλους εκδοτικούς οίκους της Γαλλίας. Η μετάφραση της Μαρίας Νεφέλης κυκλοφόρησε το 1982 και ακολούθησαν άλλα έργα αργότερα. Ο Ελύτης είχε εντυπωσιαστεί από τις μεταφραστικές ικανότητες του Bordes—του γράφει σχετικά ότι πρόκειται για “un vrai tour de force” (επιστολή 28/5/81).

Ο Oscar Broneer γεννήθηκε στη Σουηδία το 1984. Μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1913 και σπούδασε στο Augustana College και στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Berkeley, από όπου πήρε το διδακτορικό το 1931. Ήταν φοιτητής στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα το 1924. Το 1947-1948 υπηρέτησε ως Αναπληρωτής Διευθυντής στη Σχολή. Από το 1948 μέχρι που παραιτήθηκε το 1960, ο Broneer ήταν καθηγητής στην Αρχαιολογία στο Τμήμα Κλασικών Γλωσσών και Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, και διηύθυνε τις ανασκαφές του Πανεπιστημίου του Σικάγο στα Ίσθμια από το 1952 έως το 1956. Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε ως Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος της the Greek War Relief Association στη Νέα Υόρκη. Ο Broneer πέθανε στην Κόρινθο το 1992