Ο Κεντρικός Μακεδονικός Σύλλογος ασχολήθηκε με θέματα ενίσχυσης του πληθυσμού της Μακεδονίας και ανέπτυξε δράση σχετική με τα ζητήματα της Μακεδονίας. Το 1905 έγινε προσπάθεια να ενωθούν όλοι οι πατριωτικοί σύλλογοι της Αττικής, οι όποιοι αγωνίζονταν για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Αρχικά ενώθηκαν μόνον ό «Μακεδονικός Σύλλογος» και ή «Μακεδονική Αδελφότης». Το νέο σωματείο έλαβε την ονομασία «Μακεδονικός Σύλλογος “Ό Μέγας Αλέξανδρος”». Στο τέλος του 1907 προσχώρησαν ό «Σύνδεσμος Μακεδόνων Φοιτητών» και ό «Κεντρικός Μακεδονικός Σύλλογος» και τότε μόνον οι τέσσερις ενωμένοι σύλλογοι έλαβαν την ονομασία «Παμμακεδονικός Σύλλογος».

Ο Ιωάννης Κερασσώτης, πεθερός της Μαρίας Μιχαλιτσιάνου-Κερασσώτη, γεννήθηκε στην Ηράκλεια της Ανατολικής Θράκης το 1875 (στα μεταγενέστερα πιστοποιητικά ως ημερομηνία γέννησής του φέρεται η 1/11/1877). Σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο του Nancy. Φαίνεται ότι από το 1904 άσκησε το ιατρικό επάγγελμα στο Κάιρο. Το 1913, σε ηλικία 38 ετών ταξίδεψε στην Ελλάδα για να καταταγεί στο στρατό, φαίνεται όμως ότι επέστρεψε μετά από λίγους μήνες. Μεταξύ 1934 και 1937 ίσως έζησε για κάποιο διάστημα στην Ελλάδα, πάντως πιστοποιητικό του προξενείου Καΐρου βεβαιώνει ότι άσκησε ιατρική εκεί μέχρι το 1947.

Ο Χρήστος και η γυναίκα του, Μαρία Κεχαγιά ήταν δάσκαλοι. Σύμφωνα με τα έγγραφα που υπάρχουν στο αρχείο υπηρέτησαν στην Λέσβο, τη Σάμο και τη Λιβαδειά. Ο Χρήστος Κεχαγιάς διετέλεσε επίσης επιθεωρητής δημοτικών σχολείων. Για τον γιο τους Πλάτωνα γνωρίζουμε ότι την περίοδο 1952-1955 ήταν φοιτητής Ιατρικής.

Αιγυπτιώτης καταγόμενος από την Αγιά Λάρισας. Ασχολήθηκε με το εμπόριο βαμβακιού, πλούτισε και θεωρείται ένας από τους ευεργέτες της Αγιάς, καθώς με χρήματά του κατασκευάστηκε το πρώτο σύγχρονο υδρευτικό δίκτυο της πόλης.

Ο Νίκος Κιάος, δημοσιογράφος, υπήρξε πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, αντιπρόεδρος του Συνδέσμου για τον πυρηνικό αφοπλισμό Μπ. Ράσελ και από τους οργανωτές της πρώτης απαγορευμένης πορείας Ειρήνης του 1963. Ως στέλεχος της Πανελλήνιας Αντιδικτατορικής Οργάνωσης Σπουδαστών “Ρήγας Φεραίος” συνελήφθη, βασανίστηκε και δικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση ώς το 1973.

Λόγιος από την Κορυτσά που έζησε χρόνια στη Ρουμανία και μετά υπήρξε διευθυντής του ρουμανικού σχολείου της γενέτειράς του. Ερεύνησε την ιστορία της Μοσχόπολης και των λογίων της και μετέφρασε Αλβανικά την «Αληπασιάδα» του Χατζή-Σεχρέτη.

Νομάρχης Ευρυτανίας (1980)

Ο Δημήτρης Ν. Κιτσίκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935, γιος του πρύτανη του Πολυτεχνείου και πολιτικού της αριστεράς, Νίκου Κιτσίκη (1887-1978) και της ελασίτισας και ελληνίδας φεμινίστριας Μπεάτας Κιτσίκη, το γένος Πετυχάκη. Εγκατέλειψε την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, το 1947, καταφεύγοντας στη Γαλλία, όπου σπούδασε σε γαλλικό γυμνάσιο, λύκειο και στη Σορβόννη. Εκεί υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή, το 1962, με τίτλο "Προπαγάνδα και πιέσεις στη διεθνή πολιτική" (στα γαλλικά, εκδόσεις PUF). Από το 1960 έως το 1970 εργάστηκε ως εντεταλμένος ερευνών σε ανώτατα επιστημονικά κέντρα (Institut des Hautes Etudes Internationales, Γενεύη, CERI/FNSP και CNRS, Παρίσι), και αναδείχθηκε από τους γνωστότερους τουρκολόγους. Ασπαζόμενος τον μαοϊσμό, μετά από επανειλημμένα ταξίδια στη Λαϊκή Δημοκρατία τςη Κίνας, ήδη από το 1958, έλαβε ενεργό μέρος στην εξέγερση του Μάη του 1968 στη Γαλλία και, εξαιτίας της, εξεδιώχθη από το γαλλικό πανεπιστήμιο. Κατέφυγε στον Καναδά, όπου το 1970 εξελέγη τακτικός καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο της Οττάβα και το 1974 εισήγαγε τις κινεζικές σπουδές. Το 1999 εξελέγη τακτικό μέλος της Καναδικής Ακαδημίας. Στην Ελλάδα υπήρξε εντεταλμένος ερευνών στο ΕΚΚΕ. Στην Τουρκία υπήρξε εντεταλμένος καθηγητής στα πανεπιστήμια Μπογάζιτσι (Κωνσταντινούπολη) και Μπιλκέντ (Άγκυρα). Διετέλεσε σύμβουλος του προέδρου Τουργκούτ Οζάλ και υπήρξε στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου, κατά τη διάρκεια της αυτοεξορίας του στο Παρίσι. Είναι κάτοχος τριών υπηκοοτήτων (ελληνικής, γαλλικής, καναδικής), κάτι που ικανοποιεί τον πανελληνισμό του: θεωρεί ότι ο Έλληνας είναι και πρέπει να είναι πλανητικός. Εκτός από τα βιβλία, διαδίδει τις ιδέες του και μέσω του περιοδικού γεωπολιτικής "Ενιάμεση Περιοχή" (1996- ).

Γιατρός με καταγωγή από τα Κύθηρα. Έζησε πολλά χρόνια στην Ύδρα, όπου ήταν υποπρόξενος της Ρωσίας. Η διαμονή του εκεί και η θέση του τον έκανε φίλο με την οικογένεια Κουντουριώτη. Ήταν γιατρός. Εξέδωσε το 1836 διατριβή με θέμα «Περί της Χολέρας εν Αθήναις». Ήταν ο πρώτος που έκανε ανακοίνωση κατά την έναρξη των εργασιών της εν Αθήναις Ιατρικής Εταιρείας, με ανακοίνωσή του «Πει υδροφοβίας». Ήταν ιδρυτικό μέλος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας και της έν Αθήναις Ιατρικής Εταιρείας, που ιδρύθηκε το 1837.

Σαμιώτης ποιητής και βάρδος του Εικοσιένα. Σπούδασε στην Πορφυριάδα Σχολή στο Καρλόβασι και στη συνέχεια στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και έλαβε μέρος στην Επανάσταση στη Σάμο, γράφοντας παράλληλα ποιήματα όπου εξυμνούνται τα κατορθώματα των αγωνιστών συμπατριωτών του. Παντρεύτηκε την Κλεοπάτρα, κόρη του χιλίαρχου της Σάμου καπετάν Σταμάτη Γεωργιάδη, με την οποία διέφυγε αργότερα στην Εύβοια. Από τις κακουχίες των διωγμών η Κλεοπάτρα αρρώστησε και πέθανε στη διάρκεια πρόωρου τοκετού στην Κάρυστο το 1834. Συντετριμμένος ο Κλεάνθης εγκατέλειψε την Κάρυστο κι εγκαταστάθηκε ως έφορος κοντά στους συνοικισμένους στη Χαλκίδα συμπατριώτες του, όπου και πέθανε πρόωρα από μαρασμό το 1839.
[ΠΗΓΗ: Γιώργου Βαλέτα, "Η πνευματική Σάμος", περιοδικό Σαμιακή Επιθεώρηση, Αρ. 24, Ιούλιος 1979.]

Έλληνας σατιρικός ποιητής και δημοσιογράφος, ιδρυτής του περιοδικού Ραμπαγάς.

Η παιδαγωγός Μυρσίνη Κλεάνθους – Παπαδηµητρίου γεννήθηκε στην Φιλιππούπολη το 1921 και έκανε τις βασικές σπουδές της στα Ζαρίφεια Διδασκαλεία για να συνεχίσει στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστηµίου Αθηνών. Με υποτροφία συνέχισε τις σπουδές της στο Πανεπιστήµιο της Ζυρίχης, και τις ολοκλήρωσε µε ειδίκευση στην Ψυχολογία, στο Ινστιτούτο Επιστηµών της Αγωγής της Γενεύης. Με την επιστροφή της στην Ελλάδα συµµετείχε στον Εκπαιδευτικό Όµιλο και δίδαξε αρχαία λογοτεχνία στην Ανώτατη Γυναικεία Σχολή που ίδρυσε ο Δηµήτρης Γληνός. Στη συνέχεια ανέλαβε την µετεκπαίδευση νηπιαγωγών και δασκάλων, ενώ το 1921 δίδαξε στην Ανωτέρα Γυναικεία Σχολή. Αργότερα ασχολήθηκε συστηµατικά µε το παιδαγωγικό συγγραφικό της έργο και ταξίδεψε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες συγκεντρώνοντας στοιχεία για τα εκπαιδευτικά τους συστήµατα.

Κοινωφελές ίδρυμα που ιδρύθηκε με το Προεδρικό Διάταγμα 513/1974 στο Βόλο, με σκοπό την παροχή υποτροφιών σε απόφοιτους Μέσης Εκπαίδευσης από τους νομούς Καρδίτσας και Μαγνησίας για τη συνέχιση των σπουδών τους σε πανεπιστημιακό επίπεδο.

Ο Παναγιώτης Θεοδώρου Κλής καταγόταν από τον Ρωμανό (δήμου Πύλου) της Μεσσηνίας. Γεννήθηκε το 1912.
Εργάσθηκε ως παιδίατρος στην Αλεξανδρούπολη και διετέλεσε βουλευτής Έβρου.
Ο αδελφός του Γεώργιος (1919- ), έμπορος, εξελέγη επίσης βουλευτής Έβρου στις εκλογές του 1956 με την Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (Ε.Ρ.Ε.)
Ο Παναγιώτης Κλης εξελέγη βουλευτής με το κόμμα της Ε.Ρ.Ε. του Κωνσταντίνου Καραμανλή στις εκλογές της 11ης Μαΐου 1958, της 29ης Νοεμβρίου 1961, της 3ης Νοεμβρίου 1963 και της 16ης Φεβρουαρίου 1964. Κατά την Μεταπολίτευση εξελέγη βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές της 20ής Νοεμβρίου 1977. Στις επόμενες εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981 ο Κλης δεν εξελέγη, αντικατέστησε όμως τον Ιωάννη Καβαρατζή μέχρι την 7η Μαΐου 1985, επειδή ο Καβαρατζής κηρύχθηκε έκπτωτος. Ο Κλης πέθανε στην Αθήνα σε ηλικία 93 ετών στις 19 Δεκεμβρίου 2005.
[Πηγές: https://ordoumpozanis-teo.blogspot.com/2008/12/1920-2007.html, https://www.hellenicparliament.gr/Vouleftes/ https://el.wikipedia.org/wiki/ https://greek-parliament-members.anavathmis.eu/]