Συνδικαλιστής. Πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζοµένων στο Φωταέριο Αθήνας από το 1947, ο Ορέστης Χατζηβασιλείου (Αϊδίνιο Μ. Ασίας 1915 - Αθήνα 1991) δραστηριοποιήθηκε ταυτόχρονα στο χώρο της Πανελλήνιας Οµοσπονδίας Ηλεκτρισµού και από το 1956 συµµετείχε στη συγκρότηση των Συνεργαζοµένων Σωµατείων, τα οποία απετέλεσαν το πρόπλασµα των 115 Συνεργαζόµενων Εργατοϋπαλληλικών Οργανώσεων ΣΕΟ (1962-1967). Το 1960 εκλέχτηκε εκτελεστικός του Εργατικού Κέντρου Αθηνών (ΕΚΑ). Ιδρυτικό µέλος του ΑΕΜ τον Αύγουστο του 1967. Στη µεταπολίτευση ηγήθηκε πάλι του ΑΕΜ και εκλέχτηκε εκτελεστικός της ΓΣΕΕ, της οποίας διετέλεσε πρόεδρος το 1982-1983. Συµµετείχε στην Οικονοµική και Κοινωνική Επιτροπή της ΕΟΚ και διετέλεσε µέλος της πρώτης ΚΕ της Ε.ΑΡ.

Η Ζώγια Χρονάκη γεννήθηκε στη Βέροια το 1943 και έκανε νοµικές σπουδές. Από το 1975 ως το 2005 εργάστηκε ως βοηθός στη Νοµική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης. Ιδρυτικό µέλος της Κίνησης Δηµοκρατικών Γυναικών Θεσσαλονίκης και αργότερα της Οµάδας Γυναικείων Σπουδών του ΑΠΘ, δηµοσίευσε µεγάλο αριθµό άρθρων στον ηµερήσιο και περιοδικό τύπο και µελετών για το γυναικείο κίνηµα και παράλληλα συµµετείχε σε πολλά διεθνή συνέδρια και ηµερίδες.

Ο Απόστολος Αποστόλου γεννήθηκε το 1902 στον Μανταμάδο Λέσβου όπου τελείωσε το σχολαρχείο. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στη Μυτιλήνη και φοίτησε στο Χημικό τμήμα της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπηρέτησε τη μέση εκπαίδευση από το 1924 έως το 1946 που απολύθηκε λόγω πολιτικών φρονημάτων. Στην διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε στο κίνημα της Εθνικής Αντίστασης από τις γραμμές του ΕΑΜ του οποίου υπήρξε επικεφαλής στη Λέσβο. Για την πολιτική του δράση καταδικάστηκε και φυλακίστηκε στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Αποφυλακίστηκε το 1952 και στις επαναληπτικές εκλογές του 1956 εκλέγεται για πρώτη φορά δήμαρχος Μυτιλήνης. Με εξαίρεση την περίοδο της δικτατορίας όπου παύτηκε και εξορίστηκε, συνολικά εξελέγη πέντε φορές δήμαρχος Μυτιλήνης, θέση όπου διατήρησε ως το 1983. Έγραψε βιβλία σχετικά με την επιστήμη του («Το πρόβλημα της ύλης χθες και σήμερα», Μυτιλήνη 1938, «Ματιές στο άπειρο» Αθήνα 1952 καθώς και αυτοβιογραφικά βιβλία για την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης και την περίοδο της Δημαρχίας του (Μνήμες, 1985, Μνήμες Β’ 1988 κ.ά. Πέθανε το 1991.

Γεννημένη στην Κεφαλονιά (Αργοστόλι, 1925), η Ζωή Αρσένη-Καναλάτου κατά την Κατοχή, ως μαθήτρια, μετείχε από τον Νοέμβριο του 1941 σε αντιστασιακές κινήσεις και στην συνέχεια οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ, στο μαθητικό γραφείο ως υπεύθυνη του Γυμνασίου Θηλέων Αργοστολίου. Για τη δράση της διώχθηκε από τους Ιταλούς και εν τέλει πιάστηκε τον Ιούλιο του 1944 από τους Γερμανούς και φυλακίστηκε στις Φυλακές Αργοστολίου, όπου απελευθερώθηκε από τον ΕΛΑΣ με την αποχώρηση των Γερμανών. Το 1946 γράφτηκε στην Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνελήφθη το Ιούλιο 1948 και κρατήθηκε από τον Οκτώβριο στις Γ.Φ. Αβέρωφ, όπου σε δίκη μαζί με τον Βαρδή Βαρδινογιάννη, [τη Φιφή Ανυφαντή] κ.ά. καταδικάστηκε σε θάνατο και εν τέλει πήρε αναστολή. Κρατούμενη στις Φυλακές Σωτηρία (1950-1951), στην συνέχεια ξανά στις ΓΦ Αβέρωφ, στις Φυλακές Κάστορος (1952-1953) και πάλι στις Γ.Φ. Αβέρωφ (1954) αποφυλακίστηκε στις 13/11/1959. Κατά τη Δικτατορία συνελήφθη εκ νέου τον Μάιο 1967 και εκτοπίστηκε στη Γυάρο και στη συνέχεια στις Φυλακές Αλικαρνασσού και στο Στρατόπεδο Ωρωπού, έως τον Δεκέμβριο του 1970, όπου αποφυλακίστηκε.

Ο αδελφός της Ρολάνδος Αρσένης (Αργοστόλι, [1929]) από το 1949-1950 εκτοπίστηκε στη Γυάρο και το 1952 στις Φυλακές Αργοστολίου. Στην Χούντα εξορίστηκε στο Λακκί και απολύθηκε τον Απρίλιο 1970.

Ο Μυρώδης Αθανασίου γεννήθηκε το 1939 στον Καλαμώνα Δράμας από γονείς πρόσφυγες, προερχόμενους από τον Πόντο της Μικράς Ασίας. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Γυμνάσιο Δοξάτου Δράμας και στη συνέχεια σπούδασε Γερμανικά και Θετικές Επιστήμες στο πανεπιστήμιο του Μονάχου. Διπλωματούχος Φυσικός, επέκτεινε τις σπουδές του στην Αστρονομία με υποτροφίες του Πανεπιστημίου και του Υπουργείου Παιδείας της Βαυαρίας. Εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου ως επιστημονικός συνεργάτης και για 25 χρόνια σε εταιρίες αεροναυπηγικής στη Γερμανία και στη Μεγάλη Βρετανία (Britisch Aerospace). Συμμετείχε σε μελέτες και προγράμματα που αφορούσαν κυρίως τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό εναέριων οπλοσυστημάτων. Συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα των Ελλήνων της Διασποράς. Υπήρξε Γραμματέας της Τοπικής Οργάνωσης της ΕΚ-ΕΔΗΝ Μονάχου, μέλος της Περιφερειακής Επιτροπής της ΕΚ-ΕΔΗΝ Βορείου Γερμανίας καθώς επίσης της Κεντρικής και Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΚ-ΕΔΗΝ Εξωτερικού. Από το 2011 συλλέγει και αρχειοθετεί τα γραπτά τεκμήρια του Αντιδικτατορικύ Αγώνα των Ελλήνων στο Εξωτερικό και Ευρωπαίων Δημοκρατών στην χρονική περίοδο 1967-1974. Τις αναπαραγωγές των αντιδικτατορικών τεκμηρίων που συλλέγει, τις αναρτά στο διαδίκτυο (www.scribd.com/myrodisa). Είναι παντρεμένος με την Αθηνά Αθανασίου και έχουν δύο παιδιά.

Ο Χαρίλαος Δώδος υπήρξε Έλληνας δικηγόρος και Νομάρχης. Διορίστηκε Νομάρχης Φλώρινας το 1949 και εργάστηκε για την ανοικοδόμηση του νομού μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Στην συνέχεια διετέλεσε διαδοχικά Νομάρχης στον Έβρο, την Ξάνθη και τα Γρεβενά την περίοδο 1951-1967. Το 1956 εξελέγη μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος εργατών και εργαζομένων. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη το 1999.

Η Μαρία Δώδου, πτυχιούχος Νομικής, εργαζόταν από το 1936 στο Υποκατάστημα Θεσσαλονίκης της Τραπέζης της Ελλάδος. Στη διάρκεια της κατοχής, εντάχθηκε στο ΕΑΜ και δραστηριοποιήθηκε ιδιαίτερα στον τομέα των τραπεζοϋπαλλήλων. Εκπροσώπησε τους υπαλλήλους της Τραπέζης στο Συμβούλιο του Συνδέσμου Τραπεζικών Υπαλλήλων Θεσσαλονίκης. Διετέλεσε επί σειρά ετών Πρόεδρος του Συλλόγου επιχειρηματιών επαγγελματιών Θεσσαλονίκης. Συμμετείχε στην Κίνηση Δημοκρατικών Γυναικών Θεσσαλονίκης και υπήρξε υποψήφια στις βουλευτικές εκλογές toy 1974, με τον συνδυασμό της Ένωσης Κέντρου – Νέες Δυνάμεις.

Η Ένωσις Κέντρου – Νέες Δυνάμεις (Ε.Κ. – Ν.Δ.), υπήρξε πολιτικό κόμμα, η ιστορική συνέχεια της Ένωσης Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου κατά την μεταπολίτευση. Μετονομάστηκε σε Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ) το 1976.

Ο Μπάμπης Δρακόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1917 και φοίτησε στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα και από το 1934 γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ. Στη διάρκεια της δικτατορίας Μεταξά συνελήφθη και εξορίστηκε στη Φολέγανδρο από τον Νοέμβριο του 1938 ως και τον Μάιο του 1941, όπου απέδρασε από το νησί. Ορίζεται γραμματέας της ΟΚΝΕ το 1941 και λίγο μετά συλλαμβάνεται από την Ειδική Ασφάλεια. Αποφυλακίζεται για λόγους υγείας το 1942. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ΕΠΟΝ. Από το καλοκαίρι του 1943 αρρωσταίνει από φυματίωση και νοσηλεύεται στο σανατόριο του Ασβεστοχωρίου Θεσσαλονίκης. Στην διάρκεια του εμφυλίου πολέμου περνά στην παρανομία και συλλαμβάνεται το 1949 όπου και καταδικάζεται από το Στρατοδικείο σε θάνατο. Έμεινε στην φυλακή 11 χρόνια και μετά την αποφυλάκισή του το 1960, δραστηριοποιείται στην ΕΔΑ. Γραμματέας της ΕΔΑ Αθήνας και κατόπιν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής και γραμματέας της. Παράλληλα, εκλέγεται μέλος της ΚΕ του ΚΕ στο 8ο Συνέδριο του (1961) και από το 1963 τοποθετείται γραμματέας του Γραφείου Εσωτερικού της ΚΕ του ΚΚΕ. Στη δικτατορία αρχικά διαφεύγει την σύλληψη, περνά στην παρανομία και συμμετέχει στην ίδρυση του Πατριωτικού Μετώπου (ΠΑΜ). Στη διάσπαση
του ΚΚΕ (1968) συντάσσεται με το Γραφείο Εσωτερικού και 1969 εκλέγεται γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ εσ. Το 1971 συλλαμβάνεται και αποφυλακίζεται το 1973 με την γενική αμνηστεία. Εκλέγεται βουλευτής το 1974 και παραμένει γραμματέας του ΚΚΕεσ. ως το 1982. Ήταν παντρεμένος με την Τούλα Δρακοπούλου. Πέθανε στην Αθήνα τον Μάιο του 1991.