Person

Πλωρίτης, Μάριος

1919 - 2006

Ο Μάριος Πλωρίτης είχε γεννηθεί στις 6 Ιανουαρίου 1919 στον Πειραιά. Το πραγματικό του όνομα ήταν Μάριος Στυλιανός Παπαδόπουλος. Ήταν γιος του Βασιλείου Παπαδόπουλου και της συζύγου του Αντωνίας, το γένος Καρρά. Οι γονείς του κατάγονταν από τη Σαντορίνη. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (πτυχίο Νομικής 1939, πτυχίο Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών 1940). Συνεργάτης του Κάρολου Κουν και ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου Τέχνης το 1942, ο Μάριος Πλωρίτης συνδέθηκε στενά με την τέχνη της σκηνής ως μεταφραστής πλήθους έργων της ευρωπαϊκής και της αμερικανικής δραματουργίας, ως κριτικός και αρθρογράφος, ως ιστορικός και θεωρητικός, ως πανεπιστημιακός δάσκαλος, αλλά και ως δραματουργός και σκηνοθέτης. Στον αθηναϊκό ημερήσιο Τύπο εμφανίστηκε το 1945 από τις σελίδες της εφημερίδας "Ελευθερία" ‒ αρχικά ως κριτικός θεάτρου, στη συνέχεια και ως ένας από τους πρώτους Έλληνες κριτικούς κινηματογράφου. Αποχώρησε από την "Ελευθερία" μετά τα Ιουλιανά του 1965. Το ίδιο έτος ξεκίνησε τη μακρόχρονη συνεργασία του με την εφημερίδα "Το Βήμα", όπου αρθρογραφούσε κυρίως για το θέατρο και για πολιτικά θέματα.

Στη διάρκεια της χούντας έζησε στο Παρίσι. Συνεργάστηκε με τις αντιδικτατορικές οργανώσεις Δημοκρατική Άμυνα και Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Μέτωπο, διηύθυνε το περιοδικό Courrier de la résistance grecque (1968‒1969) και συνεπιμελήθηκε το αφιέρωμα «Aujourd’hui la Grèce» του περιοδικού Temps modernes (1969). Από το 1970 έως το 1972 δίδαξε στο τμήμα Αγγλικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Paris VIII (Vincennes), εστιάζοντας κυρίως στο έργο του Σαίξπηρ. Στο Δημοψήφισμα του 1974 ήταν μέλος της Επιτροπής Αντιμοναρχικού Αγώνα και πρώτος ομιλητής της δημοκρατικής παράταξης στην ελληνική τηλεόραση (28 Νοεμβρίου 1974).

Συνιδρυτής με τον Αλέκο Πατσιφά και τον Νίκο Καρύδη των εκδόσεων Ίκαρος (1943), δάσκαλος στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης (1955‒1967), διευθυντής στον ετήσιο τόμο "Θέατρο" του Θεόδωρου Κρίτα (1957‒1967) και πρώτος διευθυντής στην εφημερίδα "Νίκη" (1962‒1963), ο Μάριος Πλωρίτης είχε επίσης διδάξει στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (1991) και στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών (1991‒2001) του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), είχε διευθύνει το θεατρικό τμήμα του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (1950‒1952) και είχε διατελέσει πρόεδρος της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, της Εταιρείας Συγγραφέων και του Κέντρου Εξαρτημένων Ατόμων. Ήταν μέλος του Ιδρύματος Λαμπράκη, του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, της Ορχήστρας των Χρωμάτων, του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού, της ΕΣΗΕΑ και της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων.

Παντρεύτηκε τρεις φορές, με την ηθοποιό Έλλη Λαμπέτη, με την αρχαιολόγο Μαρίκα Ανεμογιάννη και με την ηθοποιό Κάτια Δανδουλάκη.

Από το 1943 έως το 2000 εκδόθηκαν 36 τόμοι λογοτεχνικών και θεατρικών του μεταφράσεων. Από το 1965 έως το 2002 εκδόθηκαν τα βιβλία του:

• Πρόσωπα του νεώτερου δράματος (1965),
• Τα λοφία και οι παγίδες (1966),
• Τα προσωπεία (1967),
• Δυναστείες και δυνάστες (1974),
• Μέγιστον μάθημα (1975),
• Πολιτικά 1975‒1976,
• Πολιτικά 1977‒1979 (1980),
• Μπρεχτ και Χίτλερ (1984),
• Τέχνη, γλώσσα και εξουσία (1989),
• Της σκηνής και της τέχνης (1990),
• Νέα Πολιτικά Α΄‒Β΄ (1990),
• Μίμος και μίμοι (1991),
• Έρως ελευθερίας και δημοκρατίας Α΄: Ο αρχαίος κόσμος (1992),
• Το θέατρο στο Βυζάντιο (1999) και
• Ο πολιτικός Σαίξπηρ (2002).

Μετά το θάνατό του (2006), το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων εξέδωσε δύο τόμους με συγκεντρωμένα άρθρα του, τις "Επιφυλλίδες (1989‒2004)" (2010).

[Το βιογραφικό σημείωμα είναι βασισμένο στο υλικό του αρχείου του, που απόκειται στο ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ].

Δελτίο περιγραφής ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ Αθήνας