Ο Ιωάννης Παπαϊωάννου γεννήθηκε στους Καλημεριάνους Ευβοίας το 1901. Σπούδασε στην Ανωτάτη Δασολογική Σχολή Αθηνών από το 1917 έως το 1921. Από τον Μάρτιο του 1921 έως τον Φεβρουάριο του 1923 υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στη Μικρά Ασία και τη Θράκη. Από το 1923 έως το 1928 ήταν διευθυντής σε Δασαρχεία της Μακεδονίας (Πολύγυρος, Νάουσα, Καστοριά). Από τον Απρίλιο του 1928 έως τον Ιανουάριο του 1929 εργάστηκε ως επιμελητής της έδρας της Υλοχρηστικής και Υλωρικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια μετεκπαιδεύθηκε στη δασοκομία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου όπου έλαβε διδακτορικό δίπλωμα το 1934. Το 1937 διορίσθηκε με απόφαση της κυβέρνησης Μεταξά στην έκτακτη αυτοτελή έδρα της Δασικής Μηχανικής και Χημικής Τεχνολογίας και Δασικής Εμποριολογίας μετά Δασικής Βοτανικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Υπηρέτησε στο ΑΠΘ για πολλά χρόνια μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Ασχολήθηκε ερευνητικά με τα δάση πεύκης στην Ελλάδα καθώς και με τις μεθόδους ρητίνευσης. Από το 1950 πρωτοστάτησε για τη δημιουργία συλλογής άγριας πανίδας (ταριχευμένων ζώων) που σήμερα αποτελεί μέρος του Μουσείου Άγριας Πανίδας του ΑΠΘ. Ήταν παντρεμένος με τη Gretchen (Μαργαρίτα) με την οποία απέκτησαν έναν γιο, τον Ντίνο (Κωνσταντίνο).

Πηγές σύνταξης του βιογραφικού: υλικό του αρχείου και ιστοσελίδα για το Μουσείο Άγριας Πανίδας του ΑΠΘ https://www.auth.gr/museums_archives/panida