Περιοχή αναγνώρισης
Τύπος της οντότητας
Νομικό Πρόσωπο
Καθιερωμένες μορφές του ονόματος
Μετόχι του Παναγίου Τάφου στο Φανάρι της Κωνσταντινούπολης
Παράλληλες μορφές του ονόματος
Μορφές του ονόματος σύμφωνα με άλλους κανόνες
Άλλες μορφές του ονόματος
Κωδικοί καταχώρισης νομικών προσώπων
Περιοχή περιγραφής
Χρονολογίες ύπαρξης/δραστηριότητας
Ιστορικό
Το Μετόχι του Φαναριού είναι ένα από τα τρία μετόχια που διαθέτει στην Πόλη το Ορθόδοξο πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Συστάθηκε πριν τα μέσα του 17ου αι. και το επέκτειναν μετέπειτα διαδοχικοί πατριάρχες. Έγινε έτσι στην πράξη η δεύτερη έδρα τους, μιας και τους επέτρεπε να συνεργάζονται με το γειτονικό τους Οικουμενικό Πατριαρχείο στη διοίκηση της Εκκλησίας, να ασκούν παρεμβάσεις στις οθωμανικές αρχές και να συντονίζουν τις οικονομικές εξορμήσεις των αγιοταφιτών μοναχών στα Βαλκάνια, τη Μικρασία, το Αιγαίο και τη Μολδοβλαχία.
Το Μετόχι επίσης διατηρούσε σχολεία και ονομαστή βιβλιοθήκη. Μετά το 1865 οι πατριάρχες ζούσαν συνηθέστερα στα Ιεροσόλυμα, αλλά οι επίτροποί τους στο Φανάρι διατηρούσαν αρκετή επιρροή. Μάλιστα δύο από αυτούς (ο Γεράσιμος και ο Δαμιανός) έγιναν μετέπειτα πατριάρχες. Τελευταίος πατριάρχης Ιεροσολύμων που εγκαταστάθηκε για κάποιο διάστημα στο Φανάρι (1879-1880) ήταν ο Ιερόθεος. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο και τον αφανισμό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας το Μετόχι έχασε τη σημασία του και είχε για χρόνια σχεδόν εγκαταλειφθεί. Η φροντίδα της περιουσίας και των αρχείων του κατ' αυτό το διάστημα ανήκε στο δικηγόρο και γνωστό ιστοριοδίφη Βλαδ. Μιρμίρογλου (1875-1966).