Ο Στέφανος Μόρφης γεννήθηκε στη Νεμέα το 1884. Ήταν γιος του δικαστικού Ιωάννη Κουμουτσόπουλου και της Μαρίας Κιαμπίρη από την Ρωσία. Έχασε τον πατέρα του σε ηλικία 5 ετών και τον μεγάλωσε η μητέρα του. Τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές στην Κόρινθο και φοίτησε στη Νομική και στη Φιλοσοφική του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά το τέλος των σπουδών του κατατάχθηκε στο Βασιλικό Ναυτικό και υπηρέτησε ως το 1925, οπότε παραιτήθηκε με βαθμό αντιπλοιάρχου. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1906, με πεζά και ποιήματα στα περιοδικά Ακρίτας και Νουμάς. Συνεργάστηκε επίσης με τα περιοδικά: Νέα Εστία, Πειραϊκά γράμματα και Νεοελληνική λογοτεχνία. Ασχολήθηκε συστηματικά με το σονέτο.
Το 1916 και το 1919 αντίστοιχα εκδόθηκαν δύο σειρές σονέτων του και το 1940 η συλλογή Σφυριές στ’ αρμόνι. Ποιήματά του περιλαμβάνονται στις ανθολογίες Αποστολίδη και Άγρα (Οι Νέοι, 1922) και έχουν μελοποιηθεί από τον Γ. Καζάσογλου και τον Ιωάννη Παπαϊωάννου. Το μεγαλύτερο μέρος του ποιητικού του έργου παραμένει ανέκδοτο.
Μετέφρασε το έργο του Μολιέρου Σχολείο γυναικών (Γκοβόστης).
Μετέφρασε αρχαίους έλληνες λυρικούς και τη τραγωδία Αίας του Σοφοκλή.
Πέθανε στην Αθήνα το 1958.

[Πηγή: βιογραφικά και εργογραφικά σημειώματα στο αρχείο του]