ΑΝ 2116/1939 (ΦΕΚ Α΄ 517)
ΝΔ 470/1947 (ΦΕΚ Α΄ 247)
Σκοπός του Ασφαλιστικού Οργανισμού Κινδύνων Πολέμου ήταν η ασφάλιση των πληρωμάτων των ελληνικών εμπορικών ατμοπλοίων από κινδύνους πολέμου. Τα ασφάλιστρα κατέβαλαν οι πλοιοκτήτες και εφοπλιστές.
Με το άρθρο 18 προβλέφθηκε η σύσταση Ειδικού Ταμείου παρά τω ΑΟΚΠ για την ασφάλιση των επιτάκτων πλοίων και φορτίων.
Ο Οργανισμός λειτούργησε από το 1939-1957.
Η εσωτερική οργάνωση του Οργανισμού σύμφωνα με το ΒΔ 26/6/1940 (ΦΕΚ 199/Α)

Η Διεύθυνση Κρατικών Λαχείων ιδρύθηκε με διάταγμα τον Ιούλιο του 1929 με την αρχική ονομασία «Υπηρεσία του Λαχείου». Με τον Α.Ν. 339/1936 μετονομάσθηκε σε «Διεύθυνση Κρατικών Λαχείων», ανήκε οργανικά στο Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών και υπαγόταν στην αρμοδιότητα και τον έλεγχο του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών (Π.Δ.284/88).
Νομικό πλαίσιο
Αναγκαστικός Νόμος 339/16-11-1936 (ΦΕΚ 512/Α/20-11-1936) «Περί Κρατικών Λαχείων».
Απόφαση ΕΔΚΛ της 26-4-1937 (ΦΕΚ 80/Β/27-4-1937) «Περί ιδρύσεως Εθνικού Λαχείου».
Αναγκαστικός Νόμος 2038/19-10-1939 (ΦΕΚ 454/Α/23-10-1939) «Περί τροποποιήσεως των διατάξεων περί Κρατικών Λαχείων».
Υπουργική απόφαση Μ 14724 (ΦΕΚ Β/1940) «Περί ιδρύσεως του Μεγάλου Πολεμικού Λαχείου».
Υπουργική Απόφαση Μ 6155/7-7-1941 (ΦΕΚ 114/Β/10-7-1941) «περί καταργήσεως του μεγάλου Πολεμικού Λαχείου και μετονομασίας του Λαχείου του Στόλου σε Λαϊκό Λαχείο».
Αναγκαστικός Νόμος 143/27-9-1967 (ΦΕΚ 165/Α/30-9-1967 ) «Περί συστάσεως Ειδικού Λαχείου υπέρ Κοινωνικής Αντιλήψεως».
Νόμος 1947/1991 (ΦΕΚ 70/Α/14-5-1991). Σύσταση Στιγμιαίου Κρατικού Λαχείου.
Νόμος 2515/24-7-1997 ( ΦΕΚ 154/Α/25-7-1997). Σύσταση Ευρωπαϊκού Λαχείου.
Δομή
ΒΔ 1/1961, άρθρα 45, 46, 171
ΠΔ 636/1977, άρθρα 21, 22, 82
ΠΔ 284/1988, άρθρα 36, 93

Κανονισμός ίδρυσης και λειτουργίας πρακτορείων Κρατικών λαχείων: Απόφαση Υπουργού Οικονομικών 2617/40/1988 (ΦΕΚ Β΄ 728) και μεταγενέστερα

Με τον Ν. 4183/2013 «Κύρωση της Σύμβασης Παραχώρησης του αποκλειστικού δικαιώματος παραγωγής, λειτουργίας, κυκλοφορίας, προβολής και διαχείρισης των Κρατικών Λαχείων και άλλες διατάξεις», κυρώνεται και αποκτά ισχύ νόμου η «Σύμβαση παραχώρησης του αποκλειστικού δικαιώματος παραγωγής, λειτουργίας, κυκλοφορίας, προβολής και διαχείρισης των Κρατικών Λαχείων», που υπογράφηκε στην Αθήνα στις 30 Ιουλίου 2013, μεταξύ αφενός της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε.» και αφετέρου της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΛΑΧΕΙΑ – ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ, ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ, ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ, ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΛΑΧΕΙΩΝ». H «Ελληνικά Λαχεία Α.Ε.» είναι Εταιρεία του ομίλου της ΟΠΑΠ, η οποία σήμερα πια διαθέτει το αποκλειστικό δικαίωμα παραγωγής, λειτουργίας, κυκλοφορίας, προώθησης και διαχείρισης όλων των Κρατικών Λαχείων με σύμβαση παραχώρησης για 12 έτη.

Με τον Ν. 4302/2014 άρθρο 23γ μεταφέρονται στη Διεύθυνση Οικονομικής Διαχείρισης της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομικών το σύνολο των αρμοδιοτήτων, ο μηχανογραφικός και λοιπός εξοπλισμός, οι διαθέσιμοι πόροι και ο προϋπολογισμός της πρώην Διεύθυνσης Κρατικών Λαχείων.

Με τον νέο Οργανισμό του Υπουργείου Οικονομικών (Π.Δ. 111/2014) αρμόδιο για την διαχείριση και διεκπεραίωση όλων των εκκρεμών θεμάτων και υποθέσεων που αφορούν στα κρατικά λαχεία είναι το Τμήμα Γ΄ Λοιπών Οικονομικών Θεμάτων της Διεύθυνσης Οικονομικής Διαχείρισης (άρθρο 21).

ΠΔ 397/1988, άρθρο 7

1. Τη Διεύθυνση Τιμών Βιομηχανικών Προϊόντων–Φαρμάκων συγκροτούν τα παρακάτω Τμήματα
   α) Τμήμα Κοστολόγησης, Αγορανομικών Ελέγχων και Τιμοληψίας
   β) Τμήμα Αγορανομικής Πολιτικής και Βιομηχανικών Προϊόντων
   γ) Τμήμα Τιμών Φαρμάκων
2. Η αρμοδιότητα της Διεύθυνσης Τιμών Βιομηχανικών Προϊόντων–Φαρμάκων αναφέρεται στα παρακάτω θέματα, τα οποία κατανέμονται μεταξύ των Τμημάτων της, ως εξής:
   α) Τμήμα Κοστολόγησης, Αγορανομικών Ελέγχων και Τιμοληψίας, στο οποίο υπάγονται οι αρμοδιότητες οι ασκούμενες από το Τμήμα Κοστολόγησης, Αγορανομικών Ελέγχων και Τιμοληψίας της Διεύθυνσης Τιμών Τροφίμων–Ποτών στα Βιομηχανικά Προϊόντα (καταναλωτικά και διαρκή).
   β) Τμήμα Αγορανομικής Πολιτικής και Βιομηχανικών Προϊόντων στο οποίο υπάγονται:
   Οι αρμοδιότητες 1-16 οι ασκούμενες από το Τμήμα Αγορανομικής Πολιτικής Ειδών Διατροφής Ζωικής Προέλευσης της Διεύθυνσης Τιμών Τροφίμων–Ποτών στα Βιομηχανικά Προϊόντα (καταναλωτικά και διαρκή).
   Ο καθορισμός εγγυήσεων που εισπράττονται κατά την διακίνηση φιαλών υγραερίου.
   γ) Τμήμα Τιμών Φαρμάκων, στο οποίο υπάγονται:
   (1) Ο έλεγχος των κοστολογίων που υποβάλλονται από τις ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις και γενικά ο προσδιορισμός του κόστους και των προτεινόμενων τιμών πώλησης στα φάρμακα ανθρώπινης χρήσης που παράγονται και συσκευάζονται εγχώρια ή εισάγονται έτοιμα από το εξωτερικό. Επίσης ο καθορισμός των τιμών των φαρμακοτεχνικών εργασιών.
   (2) Ο έλεγχος των κοστολογίων που υποβάλλονται από τις ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις και γενικά ο προσδιορισμός των τιμών σε γεωργικά φάρμακα που παράγονται και συσκευάζονται εγχώρια ή εισάγονται έτοιμα από το εξωτερικό.
   (3) Η συγκέντρωση στοιχείων για τα συστήματα που ισχύουν στο εξωτερικό σχετικά με την κοστολόγηση και τον τρόπο που διαμορφώνονται οι τιμές πώλησης των φαρμάκων ανθρώπινης χρήσης.
   (4) Η συγκέντρωση στοιχείων για το κόστος και τις τιμές των φαρμάκων και των πρώτων υλών τους καθώς και η παρακολούθηση της διαμόρφωσης και εξέλιξης των διαφόρων οικονομικών μεγεθών που αφορούν τον κλάδο των φαρμάκων.
   (5) Η έκδοση Δελτίων Τιμών, με τα οποία καθορίζονται οι τιμές των φαρμάκων ανθρώπινης χρήσης σ’ όλη την Επικράτεια.
   (6) Ο έλεγχος των τιμών φαρμάκων ανθρώπινης χρήσης, των φαρμακευτικών υλών και των φυτοφαρμάκων, η παρακολούθηση της ομαλής λειτουργίας της αγοράς, η έκδοση Αγορανομικών Διατάξεων και η εισήγηση για τη λήψη διοικητικών μέτρων για την προστασία της κατανάλωσης.
   (7) Η παραπομπή θεμάτων στην Επιτροπή Τιμών Φαρμάκων και η εισήγηση πάνω σ’ αυτά καθώς και η τήρηση των πρακτικών της Γραμματείας της Επιτροπής Τιμών Φαρμάκων.
   (8) Η επιμέλεια για τον διορισμό των μελών της Επιτροπής Τιμών Φαρμάκων.

Με την απόφαση υπ’ αριθμ. Λ7/7-4/5 της 11/15 Δεκ. 1972 (ΦΕΚ Β΄1097) «Περί οργανώσεως των παρά τη Νομαρχία Αττικής και τοις Διαμερίσμασιν αυτής Υπηρεσιών αρμοδιοτήτος Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας (Τομέως Απασχολήσεως)» συστάθηκαν σε κάθε Νομαρχιακό Διαμέρισμα υπηρεσίες αρμοδιότητας του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας (Τομέως Απασχολήσεως) [μετά Υπουργείου Εργασίας]. Για τη Νομαρχία Αττικής προβλεπόταν η σύσταση Διεύθυνσης Εργασίας που διαιρούνταν σε δύο υπηρεσιακές μονάδες: α) Τμήμα Επιθεωρήσεως Εργασίας και β) Γραφείον Απασχολήσεως. Σε κάθε Διαμέρισμα της Νομαρχίας Αττικής προβλεπόταν επίσης η σύσταση παρόμοιων υπηρεσιακών μονάδων: σε επίπεδο Διεύθυνσης για τα Νομαρχιακά Διαμερίσματα Αθηνών και Πειραιώς και σε επίπεδο Τμήματος για τα Διαμερίσματα Ανατολικής και Δυτικής Αττικής.

Στο νομαρχιακό διαμέρισμα Ανατολικής Αττικής προβλεπόταν η λειτουργία Τμήματος Εργασίας (άρθρο 8) διαρθρωνόταν ως ακολούθως :
1.Γραφείον Εργασίας Αγ. Παρασκευής, με έδραν την Αγ. Παρασκευήν και κατά τόπον αρμοδιότητα εκτεινομένην εις τους Δήμους Αγίας Παρασκευής, Χαλανδρίου, Χολαργού, και τας κοινότητας Βριλησίων, Γλυκών Νερών, Μελισσίων, Νέας Πεντέλης, Νέου Ψυχικού, Παπάγου, Παλλήνης, Πεντέλης, Πικερμίου, Ραφήνας, Φιλοθέης, και Ψυχικού.
2.Γραφείον Εργασίας Νέας Ιωνίας, με έδραν την Ν. Ιωνίαν και κατά τόπον αρμοδιότητα εκτεινομένην εις τους Δήμους Ν. Ιωνίας, Αχαρνών Ηρακλείου και τας κοινότητας Λυκοβρύσεως, Μεταμορφώσεως και Πεύκης.
3.Γραφείον Εργασίας Κηφισίας, με έδραν την Κηφισίαν και κατά τόπον αρμοδιότητα εκτεινομένην εις τους Δήμους Κηφισίας, Αμαρουσίου και τας κοινότητας Ανοίξεως, Αγ. Στεφάνου, Αυλώνος, Αφιδνών, Βαρνάβα, Γραμματικού, Δροσιάς, Εκάλης, Καλάμου, Καπανδριτίου, Κρυονερίου, Μαλακάσης, Μαραθώνος, Μαρκοπούλου, Ωρωπού, Νέας Ερυθραίας, Νέας Μάκρης, Νέων Παλατίων, Πολυδενδρίου, Σκάλας Ωρωπού, Σταμάτας, Συκαμίνου και Ωρωπού.
4.Γραφείον Εργασίας Κρωπίας, με έδραν το Κορωπί και κατά τόπον αρμοδιότητα εκτεινομένην εις τους Δήμους Κρωπίας, Λούτσης, Μαρκοπούλου, Μεσογαίας, Σπάτων και την κοινότητα Παιανίας.
5.Τμήμα Εργασίας Λαυρίου, με έδραν το Λαύριον και κατά τόπον αρμοδιότητα εκτεινομένην εις τους Δήμους Λαυρεωτικής και Κερατέας και τας Κοινότητας Αγ. Κων/νου, Αναβύσσου, Καλυβίων Θορικού, Κουβαρά, και Παλαιάς Φωκαίας.

Με το ΠΔ 369/1989 (ΦΕΚ Α΄164/16.06.1989) συστάθηκαν σε όλες τις Νομαρχίες της χώρας (για την Αττική τα Διαμερίσματα του 1972 είχαν μετατραπεί σε Νομαρχίες από το 1986), Διευθύνσεις Επιθεώρησης Εργασίας. Στην Νομαρχία Ανατολικής Αττικής στη Διεύθυνση Επιθεώρησης Εργασίας υπάγονταν τα εξής κατά τόπους Τμήματα Επιθεώρησης Εργασίας: Κηφισιάς, Κρωπίας, Λαυρίου, Άνοιξης.

Οι Διευθύνσεις Εργασίας είχαν ως αρμοδιότητες
α. την συγκέντρωση πληροφοριών σχετικά με την κατάσταση του εργατικού δυναμικού του Διαμερίσματος και την σύνταξη λεπτομερών εκθέσεων στις οποίες θα καταφαίνεται η οικονομική φυσιογνωμία, η βιομηχανική ή άλλη ανάπτυξη, η εξέλιξη της αγοράς εργασίας και τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, καθώς και η προοπτική δια την μελλοντική ανάπτυξη του Διαμερίσματος,
β. την παρακολούθηση και τήρηση στατιστικών στοιχείων των απεργιών και ανταπεργιών,
γ. την επίβλεψη της καλής εφαρμογής των διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας και την προστασία τους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου απασχολουμένων σε πάσης φύσεως εργασίας ανεξαρτήτως προσώπου εργοδότου,
δ. την επίβλεψη των χώρων εργασίας προς εξασφάλιση των συνθηκών εργασίας που διασφαλίζουν την υγεία, την σωματική ακεραιότητα και την ζωή καθώς και την παροχή τεχνικής φύσεως συμβουλών στους εργοδότες και τους εργαζομένους,
ε. τη μεσολάβηση μεταξύ εργοδοτών και μισθωτών για την ειρηνική επίλυση των διαφορών,
στ. την επίβλεψη της τήρησης των κανονισμών και τιμολογίων φορτοεκφορτώσεων.
ζ την εποπτεία των υπ' αυτών μονάδων

Η Διεύθυνση Ελέγχου Τελωνειακών Αρχών (ΔΙ.Ε.Τ.Α.) συστάθηκε με το προεδρικό διάταγμα υπ’ αριθ. 114 της 30 Μαρτ./2 Απρ. 1990 (ΦΕΚ Α΄ 48) ως Ειδική Αποκεντρωμένη Υπηρεσία. Με το διάταγμα αυτό η ΔΙ.Ε.Τ.Α. υπάγεται στον Υπουργό Οικονομικών και εποπτεύεται από την Κεντρική Υπηρεσία του Υπουργείου μέσω της Διεύθυνσης Ελέγχων Τελωνείων και της Ειδικής Επιθεώρησης Τελωνείων Αθηνών (Τμήμα Ε΄ Επιθεώρησης ΔΙ.Π.Ε.Α. και ΔΙ.Ε.Τ.Α). Με το ίδιο διάταγμα ορίστηκε ως έδρα της Διεύθυνσης η Αθήνα και ότι η χωρική της αρμοδιότητα επεκτείνεται ανά την επικράτεια.

Σύμφωνα με το προεδρικό διάταγμα (άρθρο 1) αρμοδιότητες της ΔΙ.Ε.Τ.Α. είναι:
α) Η συγκέντρωση όλων των τελωνειακών παραστατικών εγγράφων, των βιβλίων τελωνειακών εισπράξεων και αποσπασμάτων αυτών, των ετήσιων πινάκων τελωνειακών παραστατικών, των ενιαύσιων λογαριασμών με τα βιβλία καταχώρησης παραστατικών και όλων των άλλων στοιχείων, που, μετά την αρχειοθέτηση και ταξινόμησή τους στις Τελωνειακές Αρχές, αποστέλλονται απ’ αυτές στη ΔΙ.Ε.Τ.Α.
β) Η ταξινόμηση, αρχειοθέτηση, διακίνηση και φύλαξη των Τελωνειακών Παραστατικών εγγράφων και βιβλίων για όσο χρονικό διάστημα προβλέπεται η διατήρησή τους από τις οικείες διατάξεις, όπως ισχύουν κάθε φορά.
γ) Ο τελικός δειγματοληπτικός έλεγχος των παραστατικών σε ποσοστό καθοριζόμενο με Απόφαση του Υπουργού των Οικονομικών καθώς και ο έλεγχος των παραστατικών και πέραν του καθοριζόμενου ποσοστού για την ανεύρεση προσκομμάτων ή άλλων παραλείψεων (συναλλαγματικών, υγειονομικών κ.λπ.) μετά από πρόταση του αρμόδιου Τμήματος και έγκριση του Προϊσταμένου της ΔΙ.Ε.Τ.Α., καθώς επίσης και μετά από σχετικές εντολές του Υπουργού Οικονομικών.
γ) Η κίνηση της διαδικασίας έγκρισης προσκομμάτων και η συνεχής παρακολούθηση της πορείας των εγερθέντων προσκομμάτων και της τελικής τους τακτοποίησης από τις αρμόδιες Τελωνειακές Αρχές.
δ) Ο έλεγχος των Βιβλίων Τελωνειακών Εισπράξεων και των αποσπασμάτων αυτών, η θεώρησή τους και αποστολή τους στο Ελεγκτικό Συνέδριο και στην αρμόδια Τελωνειακή Αρχή, του Ειδικού Ενιαύσιου Λογαριασμού διαχείρισης παραστατικών εγγράφων των Τελωνειακών Αρχών.
ε) Ο διαχειριστικός έλεγχος των παραστατικών σε ότι αφορά την καταχώρηση του χρηματικού ποσού και του αντίστοιχου αποδεικτικού είσπραξης. Η παραλαβή και ο λογιστικός έλεγχος των συγκεντρωτικών καταστάσεων των ιδίων πόρων της Ε.Ο.Κ. από τις Τελωνειακές Περιφέρειες και η κατάρτιση και αποστολή αντίστοιχων συγκεντρωτικών καταστάσεων ιδίων πόρων της Ε.Ο.Κ. όλης της Επικράτειας στις αρμόδιες Διευθύνσεις της Κεντρικής Υπηρεσίας του Υπουργείου.
στ) Η μέριμνα για την καταστροφή των παραστατικών εγγράφων και λοιπών στοιχείων, σύμφωνα με τη διαδικασία που καθορίζεται από τις ισχύουσες διατάξεις, μετά το πέρας του ελέγχου, της τυχόν προσκομματικής διαδικασίας ή τη λήξη της περιόδου διατήρησής τους από τη ΔΙ.Ε.Τ.Α.
ζ) Η μέριμνα για την παραλαβή, τη φύλαξη και τον εφοδιασμό όλων των Τελωνειακών Αρχών με στελέχη αριθμημένων διπλοτύπων είσπραξης ΔΕΤΕ.

Στο προεδρικό διάταγμα ορίζεται ακόμα ότι η επιστροφή στοιχείων από τη ΔΙ.Ε.Τ.Α. στις αρμόδιες Τελωνειακές Αρχές γίνεται σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ύστερα από σχετικό έγγραφο αίτημά τους και μετά από έγκριση του Προϊσταμένου αυτής (άρθρο 2).

Η ΔΙ.Ε.Τ.Α. διαρθρώνεται στα παρακάτω Τμήματα: α) Τμήμα Γενικών Θεμάτων, β) Τμήμα Αρχείου, γ) Τμήμα Α΄ Ελέγχου και Προσκομμάτων, δ) Τμήμα Β΄ Ελέγχου και Προσκομμάτων, ε) Τμήμα Γ΄ Ελέγχου και Προκομμάτων. Με απόφαση του Προϊσταμένου της ΔΙ.Ε.Τ.Α. καθορίζεται η χωρική αρμοδιότητα καθενός των Τμημάτων Ελέγχου και Προσκομμάτων, ανάλογα με τις λειτουργικές ανάγκες αυτής.

Η Διοικητική Επιτροπή, η οποία συστάθηκε στις 18 Απριλίου 1826 για να αντικαταστήσει την Προσωρινή Διοίκηση, ανέλαβε την «ολική κυβέρνηση των ελληνικών πραγμάτων». Σύμφωνα με το Θ ́ Ψήφισμα της Γ ́ Εθνοσυνέλευσης της Επιδαύρου («Οδηγίαι της Διοικητικής Επιτροπής της Ελλάδος») στις αρμοδιότητες της Διοικητικής Επιτροπής, η οποία όφειλε να ενημερώνει την Επιτροπή της Συνελεύσεως, περιλαμβάνονταν η διεύθυνση των στρατιωτικών και ναυτικών δυνάμεων, η άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής, η διασφάλιση της δημόσιας τάξης, η σύναψη εξωτερικού δανείου.
Η Διοικητική Επιτροπή απαρτίστηκε από ένδεκα μέλη: τους Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, Ανδρέα Ζαΐμη, Αναγνώστη Παπαγιαννόπουλου, Γεώργιο Σισίνη, Δημήτριο Τσαμαδό, Ανδρέα Χατζηαναργύρου, Αναγνώστη Μοναρχίδη, Σπυρίδωνα Τρικούπη, Ανδρέα Ίσκο (αντικαταστάθηκε στις 3.8.1926 από τον Κωνσταντίνο H Ζώτο), Παναγιώτη Δημητρακόπουλο και Ιωάννη Βλάχο. Σύμφωνα με το Ψήφισμα, τα μέλη της Επιτροπής σε περίπτωση απουσίας τους (και μόνο για λόγους υγείας) αναπληρώνονταν με απόφαση της Επιτροπής της Συνελεύσεως, ενώ υπήρχε ασυμβίβαστο μεταξύ της ιδιότητας του μέλους της Διοικητικής Επιτροπής και του μέλους της Επιτροπής της Συνελεύσεως. Τέλος, με μία σειρά παραγράφων του Ψηφίσματος ρυθμίζονταν διαδικαστικά ζητήματα (λ.χ. η εκλογή Προέδρου της Επιτροπής, ο ορισμός της καθέδρας, η τήρηση των πρακτικών κ.λπ.).
Μολονότι η θητεία της Διοικητικής Επιτροπής προβλεπόταν να λήξει με την εκ νέου σύγκληση της Γ ́ Εθνοσυνέλευσης τον Σεπτέμβριο του 1826, παρατάθηκε λόγω της εμπόλεμης κατάστασης έως τις 2 Απριλίου 1827.

Η ταμειακή υπηρεσία από το 1822 μέχρι το 1824 διεξαγόταν από έναν υπάλληλο του Υπουργείου της Οικονομίας, ο οποίος εκτελούσε χρέη Ταμία. Ως Ταμίας για ένα διάστημα υπηρέτησε ο Αναστάσιος Ελαιών.
Εν όψει της ανάληψης των πρώτων ποσών του Α΄ δανείου του εξωτερικού την 1η Απριλίου 1824 προτάθηκε στο Βουλευτικό η σύσταση θέσης Γενικού Θησαυροφύλακα με σκοπό την αναδιοργάνωση της κρατικής ταμειακής υπηρεσίας. Το Βουλευτικό αποβλέποντας στην αποφυγή ενδεχόμενων κατάχρησης ανέθεσε σε επιτροπή τη σύνταξη του σχετικού σχεδίου νόμου. Το σχέδιο αυτό στις αρχές του Οκτωβρίου, έγινε ο υπ’ αριθ. ΛϚ΄ νόμος περί Εθνικού Ταμείου.
Ο ανωτέρω νόμος όριζε τα εξής: α) στο Εθνικό Ταμείο, το οποίο πλέον θα αποτελούσε αυτοτελή υπηρεσία, θα εισέρρεαν όλα τα δημόσια έσοδα και οι εισπράξεις που γίνονταν μέσω των διαφόρων οργάνων του Υπουργείου της Οικονομίας. Επίσης, από το Εθνικό Ταμείο θα πληρωνόταν κάθε δαπάνη του δημοσίου, είτε σε μετρητά, είτε σε συναλλαγματικές, β) για την εκτέλεση των πληρωμών από το Εθνικό Ταμείο προβλεπόταν η ακόλουθη διαδικασία. Οι αιτήσεις δαπανών θα συντάσσονταν από τα αρμόδια υπουργεία και θα υποβάλλονταν προς έγκριση στο Εκτελεστικό. Εφόσον εγκρίνονταν από αυτό, θα διαβιβάζονταν με ειδικό ένταλμα στο Υπουργείο της Οικονομίας για να θεωρηθούν και να αποσταλούν στη συνέχεια προς εκτέλεση στο Εθνικό Ταμείο. Το Εθνικό Ταμείο θα τηρούσε ειδικό αρχείο των αποστελλομένων αιτήσεων δαπανών, ενώ παράλληλα ειδικό πρωτόκολλο αυτών θα τηρούσε και το Υπουργείο της Οικονομίας, γ) της ανωτέρω διαδικασίας εξαιρούνταν οι πληρωμές των μισθών των μελών του Βουλευτικού και Εκτελεστικού, δ) ειδικές διατάξεις αφιερώθηκαν στον καθορισμό της λογιστικής διαδικασίας στην υπηρεσία του ταμείου, ε) η διεύθυνση του Εθνικού Ταμείου ανατέθηκε σε μια τριμελή επιτροπή, η οποία διορίστηκε από το Εκτελεστικό.
Την πρώτη επιτροπή αποτέλεσαν οι Γ.Μ. Αντωνόπουλος, Αναγνώστης Μοναρχίδης και Γ. Παπαηλιόπουλος. Το 1826 τον Αναγνώστη Μοναρχίδη αντικατέστησε ο Φιλ. Κάππαρης και τον Γ.Μ. Αντωνόπουλο ο Κ. Θεοχαρόπουλος. Η Διοικητική Επιτροπή ανέθεσε τη διεύθυνση του Ταμείου σε νέα Επιτροπή αποτελούμενη από τους Γ.Μ. Αντωνόπουλο, Αναγνώστη Ζαφειρόπουλο και Γ. Παπαηλιόπουλο, η οποία άσκησε τα καθήκοντά της μέχρι την παράδοση της εξουσίας στην Αντικυβερνητική Επιτροπή της Ελλάδος. Γενικός Γραμματέας του Εθνικού Ταμείου σε όλη τη διάρκεια της λειτουργίας του διετέλεσε ο Ι. Βιζούλας.

Σύμφωνα με το Προσωρινό Πολίτευμα της Επιδαύρου (Α’ Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου, 1η Ιανουαρίου 1822), το οποίο περιλαμβάνει 110 άρθρα, τα υπ’ αριθμ. 9-24 άρθρα "Περί σχηματισμού της Διοικήσεως" αναφέρονται στον τρόπο οργάνωσης της πολιτείας. Αναλυτικότερα, η "Διοίκηση" αποτελείται από δύο σώματα, το Βουλευτικό και το Εκτελεστικό, τα οποία "ισοσταθμίζονται με την αμοιβαίαν συνδρομήν των εις την κατασκευήν των Νόμων διότι ούτε αι του Βουλευτικού αποφάσεις έχουσι κύρος Νόμων άνευ της επικυρώσεως του Εκτελεστικού σώματος, ούτε τα σχέδια Νόμων. όσα προβάλλονται παρά του Εκτελεστικού εις το Βουλευτικόν, έχουσι κύρος, αν δεν εγκριθώσιν από το Βουλευτικό σώμα".
Το Εκτελεστικό αποτελείται από πέντε μέλη, που εκλέγονται εκτός των μελών του Βουλευτικού, υπό της Συνελεύσεως επίτηδες αθροιζομένης κατά τον περί τούτου ιδιαίτερον Νόμον" και στην αρμοδιότητά του ανήκε ο διορισμός των υπουργών (Μινίστρων). Εκτός από τον αρχιγραμματέα της Επικρατείας, που θα ήταν και συγχρόνως υπουργός των Εξωτερικών, οι άλλοι υπουργοί ήταν αυτοί των Εσωτερικών, Οικονομίας, Δικαίου, Πολεμικών, Ναυτικών, Θρησκείας και της Αστυνομία [στις 15 Ιανουαρίου το Εκτελεστικό διόρισε μινίστρους (υπουργούς)].
Οι κυριότερες αρμοδιότητες του Εκτελεστικού είναι:
• Η επικύρωση και η εκτέλεση των νόμων που ψηφίζει το Βουλευτικό, με δικαίωμα veto,
• η υποβολή νομοσχεδίων στο Βουλευτικό,
• η διεύθυνση όλων των χερσαίων και θαλάσσιων στρατιωτικών δυνάμεων,
• η λήψη εσωτερικών και εξωτερικών δανείων με υποθήκη τα δημόσια κτήματα,
• ο διορισμός των υπουργών και ο προσδιορισμός των καθηκόντων τους και το δικαίωμα παύσης τους,
• ο διορισμός των πρέσβεων,
• η εκποίηση εθνικών γαιών,
• οι προβιβασμοί των στρατιωτικών,
• η άσκηση της εξωτερικής πολιτικής η κήρυξη πολέμου και,
• η υπογραφή συνθηκών ειρήνης.
Μία από τις βασικές αδυναμίες του Πολιτεύματος ήταν ότι η θητεία και των δύο σωμάτων οριζόταν για ένα χρόνο και είναι βέβαιο ότι η ολιγόμηνη υπηρεσία σε τόσο σημαντικές θέσεις αφαιρούσε από τα μέλη του Εκτελεστικού τη δυνατότητα πραγματοποίησης αξιόλογου έργου. Η καθιέρωση του ενιαυσίου της θητείας κατά τον Ν. Ν. Σαρίπολον αύξανε την αδυναμία της εκτελεστικής αρχής «διότι ηναγκάζετο να φροντίζη περί εκλογών και ουχί περί πολέμου, διεκόπτετο δε και η συνέχεια εν τη ενεργεία».

Με τις διακηρύξεις του αποκλεισμού των παραλίων της Ηπείρου, Θεσσαλίας, Εύβοιας, Πελοποννήσου, των νησιών του Αιγαίου, της Κρήτης και των λιμένων των Σποράδων από την Προσωρινή Διοίκηση στις 13 Μαρτίου 1822 και των παραλίων της Δυτικής Ελλάδος όσων «ευρίσκονται κατακρατούμενα από τους Οθωμανούς» από τη Γερουσία της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος στις 24 Απριλίου 1822 προβλέφθηκε η άσκηση νηοψίας από «δημόσια» αλλά και «ιδιωτικά» σκάφη εφοδιασμένα με την απαιτούμενη άδεια καταδρομής και ορίστηκε η δήμευση των «ύποπτων» πλοίων, εκείνων δηλαδή που εμπορεύονταν με τους αποκλεισμένους τόπους (δήμευση του φορτίου και του πλοίου).
Την εκδίκαση του σκάφους ή του φορτίου, το οποίο θεωρούσε ο «αποκλειστής» κατά τη νηοψία «ύποπτο», αναλάμβαναν λειοδικεία ή επιτροπές για την κρίση λειών, που λειτούργησαν στα πρώτα χρόνια του αγώνα στα σημαντικότερα λιμάνια όπου συγκροτήθηκαν και εξοπλίστηκαν ναυτικές μοίρες ή δίνονταν έγγραφα καταδρομής. Ενδεικτικά αναφέρουμε την περίπτωση του Μεσολογγίου όπου μετά τη λύση της πρώτης πολιορκίας και την κήρυξη του αποκλεισμού της Πάτρας στις 16 Φεβρουαρίου 1823 η εκδίκαση των λειών γινόταν από τριμελή επιτροπή της οποίας τα μέλη είχε επιλέξει ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος ανάμεσα στους πιο ειδήμονες. Μέλη επιτροπών - λειοδικείων υπήρξαν οι Γ. Λέλης, Γ. Ψημένος, Ν. Λουριώτης, Π. Παλαμάς, Σπ. Ραζής-Κότζικας, Σπ. Πεταλούδης και Π. Σιδέρης.
Με την ενίσχυση της κυβερνήσεως και την παράλληλη αύξηση του ελέγχου που απέκτησε για τη διεξαγωγή του Αγώνα τα λειοδικεία αυτά καταργήθηκαν για να παραχωρήσουν τη θέση τους στoΘαλάσσιο Δικαστήριο («Πενταμελής Επιτροπή, Τόπον Επέχουσα Θαλασσίου Κριτηρίου») που ιδρύθηκε δια του Διατάγματος 6677/24 Απριλίου 1825
στο Ναύπλιο. Η επιτροπή αυτή επιφορτίσθηκε να εξετάζει «μετ' ακριβείας τα ενταύθα παρά του στόλου διευθυνόμενα εμπορικά πλοία ξένης υπερασπίσεως, ως φέροντα ιδιοκτησίας εχθρικάς, να κάμη την κατά νόμους απόφασιν και να αναφέρη τας αποφάσεις της εις την Διοίκησιν δια του Υπουργείου του Δικαίου». Μέλη της Επιτροπής διορίστηκαν οι: Εμμανουήλ Ξένος, Διονύσιος Ορφανός, Νικόλαος Πρασακάκης, Δημήτριος Μάξιμος και Χαράλαμπος Στεκούλης και γενικός γραμματέας ο Γεώργιος Καλόγνωμος. Μέλη της Επιτροπής υπήρξαν, επίσης, οι Κάρολος Δρακόπουλος, Νικόλαος Γερακάρης, Διονύσιος Ορφανός, Νικόλαος Κρίτζος και Κυριάκος Τασίκας.
Η Αντικυβερνητική Επιτροπή δια του Διατάγματος 96/22 Ιουνίου 1827 προχώρησε στην ανασυγκρότηση της ανωτέρω επιτροπής στην οποία ανατέθηκε «να εξετάζη και κρίνη μετ’ ακριβείας τα συλλαμβανόμενα παρά πολεμικών και καταδρομικών πλοίων και διευθυνόμενα ενταύθα εμπορικά πλοία ξένης υπερασπίσεως ως φέροντα λαθρεμπορίαν του πολέμου ιδιοκτησίας εχθρικάς, να κάμη περί τούτων την κατά νόμους απόφασιν και να διευθύνη τας αποφάσεις της εις την Κυβέρνησιν». Μέλη της Επιτροπής διορίστηκαν οι Σπυρίδων Κυπαρίσσης, Σταμάτιος Μαυρογορδάτος, Εμμανουήλ Μελετόπουλος, Κωνσταντίνος Αξιώτης και Διονύσιος Κώπας και γενικός γραμματέας ο Ν. Φλογαΐτης.
Θαλάσσιο Δικαστήριο συστήθηκε τελικά επί Καποδίστρια δια του κυβερνητικού ψηφίσματος υπ. αριθμ. Κϛ ́/10 Απριλίου 1829 «περί Οργανισμού του Θαλασσίου Δικαστηρίου» με αρμοδιότητα «την κρίσην και την επίλυσην των εκ λειών διαφορών».

Με το νόμο ΑΥΚ 12/4/1887 επιβλήθηκε κρατικό μονοπώλιο στην εισαγωγή, κατασκευή, κατοχή και πώληση σιγαροχάρτου με σκοπό την προστασία του φόρου κατανάλωσης καπνού. Με τον νόμο 1567 της 19/24 Δεκ. 1918 "Περί καπνεργοστασίων του Κράτους" τα δημόσια καπνεργοστάσια διακρίνονταν στα της εσωτερικής καταναλώσεως και τα της διαμετακομίσεως, και διαιρούνταν σε τρεις τάξεις.

Η σύσταση των Εφοριών Καπνού πραγματοποιήθηκε με τον Α.Ν. 667 της 29 Απρ./5 Μαΐου 1937 (ΦΕΚ Α΄ 163) "Περί τροποποιήσεως ενίων διατάξεων αφορωσών το Υπουργείον των Οικονομικών προς επίτευξιν οικονομιών". Με αυτόν τον νόμο τα Καπνεργοστάσια και τα Γραφεία Φορολογίας Καπνού μετονομάζονταν σε «Εφορίες Καπνού», και το προσωπικό τους σε «προσωπικόν Εφοριών Καπνού». Με τον ίδιο νόμο μετανομαζόταν ο Γενικός Επιθεωρητής Καπνεργοστασίων σε Γενικό Επιθεωρητή Εφοριών Καπνού και οι Επιθεωρητές Καπνεργοστασίων σε Επιθεωρητές Εφοριών Καπνού (άρθρο 12 παρ. 1). Οι Εφορίες Καπνού διαιρούνταν σε τρεις τάξεις. Η προαγωγή ή ο υποβιβασμός σε τάξεις καθορίζονταν από διάφορα κατά καιρούς νομοθετήματα.

Αρμοδιότητα των Εφοριών Καπνού ήταν η παρακολούθηση των εργασιών στα δημόσια καπνεργοστάσια και η είσπραξη των καταβαλλομένων από τους καπνοβιομήχανους δαπανών λειτουργίας των δημόσιων καπνεργοστασίων.

Το 1957 με το Β.Δ. της 16 Απρ./17 Μαΐου 1957 (ΦΕΚ Α΄ 88) "Περί συστάσεως Εφορίας Διώξεως Λαθρεμπορίου Καπνού και Σιγαροχάρτου" συστάθηκε στην Αθήνα Διεύθυνσις Εφορίας Καπνού (Α΄) τάξεως με τίτλο «Εφορία Διώξεως Λαθρεμπορίου Καπνού και Σιγαροχάρτου». Αρμοδιότητά της ήταν η δίωξη του οικονομικού εγκλήματος που σχετιζόταν με την παράνομη κυκλοφορία καπνικών προϊόντων και σιγαροχάρτου με χωρική δικαιοδοσία στην περιοχή της τέως Διοικήσεως Πρωτευούσης και σε περίπτωση ανάγκης και στις άλλες περιφέρειες των Εφοριών Καπνού.

Οι εφορίες καπνού καταργήθηκαν με το Π.Δ. 386 της 23/25 Ιουλ. 1985 (ΦΕΚ Α΄ 136) "Κατάργηση Εφοριών Καπνού, συγχώνευση αυτών με αντίστοιχες Οικονομικές Εφορίες και μεταφορά Προσωπικού". Σύμφωνα με το Π.Δ. καταργήθηκαν οι Εφορίες Καπνού Δίωξης Λαθρεμπορίου Αθηνών και Β΄ Θεσσαλονίκης ενώ οι εφορίες καπνού σε διάφορες πόλεις συγχωνεύτηκαν με τις κατά τόπους Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες. Η Εφορία Καπνού Αθηνών (Δημόσιο Καπνεργοστάσιο) συγχωνεύτηκε με την Οικονομική Εφορία Φορολογίας Ανωνύμων Βιομηχανικών Εταιρειών Αθηνών (Ο.Α.Β.Ε.), η Εφορία Καπνού Α΄ Θεσσαλονίκης με την Α΄ Οικονομική Εφορία Θεσσαλονίκης και οι Εφορίες Καπνού Α΄, Β΄ και Γ΄ Πειραιά συγχωνεύτηκαν με την Οικονομική Εφορία Φορολογίας Ανωνύμων Εταιρειών Πειραιά. Με το ίδιο Διάταγμα προβλεπόταν ότι τα αρχεία των Εφοριών Καπνού που καταργούνταν θα μεταφέρονταν στις αντίστοιχες Δ.Ο.Υ. ή άλλες υπηρεσίες στις οποίες μεταβιβάζονταν οι αρμοδιότητες.

Η Υπηρεσία Ελέγχου Κατασκευής Αξιών του Δημοσίου συστάθηκε με το Β.Δ. της 7/27 Ιουν. 1957 με αντικείμενο την εποπτεία και τον έλεγχο των εργασιών κατασκευής αξιών του Δημοσίου. Με το Διάταγμα η Υπηρεσία εντάχθηκε στον Καπνεργατικό Κλάδο του Υπουργείου Οικονομικών ενώ μεταγενέστερα υπάχθηκε στην Γ΄ Εφορία Καπνού Αθηνών. Σύμφωνα με την κοινή υπουργική απόφαση των Υπουργών Οικονομικών, Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων Αριθ. Κ. 11010 της 13 Ιουν./20 Οκτ. 1958 (ΦΕΚ Β΄ 280) "Περί κανονισμού εποπτείας και ελέγχου ιδιωτικών εργοστασίων κατασκευής Αξιών του Δημοσίου και ορίων δικαιοδοσίας της Υπηρεσίας Ελέγχου Κατασκευής Αξιών Δημοσίου" αντικείμενο της Υπηρεσίας ήταν η εποπτεία και ο έλεγχος εντός της περιφέρειας της Τέως Διοικήσεως Πρωτευούσης των εργασιών κατασκευής αξιών του Δημοσίου (σφραγιστού χάρτου, κινητών επισημάτων, ενσήμων, ταινιών φορολογίας καπνού, παιγνιοχάρτων, γραμματοσήμων, λαχείων κλπ.) από ιδιωτικά εργοστάσια εγκατεστημένα στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις διατάξεις του Διατάγματος σε συνδυασμό με τα προβλεπόμενα από τις συμβάσεις που θα υπογράφονταν. Το Διάταγμα καθόριζε τη διαδικασία.

Με άλλο Διάταγμα μετονομάστηκε η Εφορία Καπνού σε Εφορία Καπνού Ελέγχου Κατασκευής Αξιών του Δημοσίου η οποία το 1973 υπαγόταν στη Γενική Διεύθυνση Φορολογίας του Υπουργείου Οικονομικών (βλ. την κοινή υπουργική απόφαση των υπουργών παρά τω Πρωθυπουργώ και Οικονομικών Αριθ. Δ.3820 της 31 Μαΐου/21 Ιουν. 1973 (ΦΕΚ Β΄ 689) "Περί κατανομής συσταθεισών παρά τη Γενική Διευθύνσει Φορολογίας του Υπουργείου Οικονομικών θέσεων".

Τέλος, με το Π.Δ. 284 της 14/14 Ιουν. 1988 (ΦΕΚ Α΄ 128) (Διόρθ. Σφάλμ. στο ΦΕΚ Α΄ 165/5 Αυγ. 1988) "Οργανισμός του Υπουργείου Οικονομικών" η Εφορία Καπνού Ελέγχου Κατασκευής Αξιών Δημοσίου (Ε.Κ.Ε.Κ.Α.Δ.), μαζί με άλλες συναφείς υπηρεσίες, καταργήθηκε και οι αρμοδιότητές της μεταφέρθηκαν στις Υπηρεσίες Εντύπων και Αξιών του Δημοσίου και οι οποίες συνεργάζονταν με την Διεύθυνση Οργάνωσης της Κ.Υ. του Υπουργείου, μέσω της οποίας εποπτεύονταν από τον Υπουργό των Οικονομικών.