Το εργοστάσιο παραγωγής Στρυχνοκάρπου βρίσκεται στην περιοχή του Παλιού Λιμεναρχείου, κοντά στο λιμάνι. Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες πριν το 1921 στη θέση του σημερινού κτιρίου υπήρχε τουρκικό νοσοκομείο. Το 1922 εγκαταστάθηκαν εκεί πρόσφυγες από την Μ. Ασία. Όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι το κτίριο προσέγγισε τη σημερινή του μορφή κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου.
Το 1932 το κτίριο παραδόθηκε από τον Κωνσταντίνο Οικονομίδη Οικονομικό Έφορο στο Βόλο, στον Επιθεωρητή της Γεωργικής Επιθεώρησης Θεσσαλίας Παυσανία Σταμουλάκη με σκοπό την εγκατάσταση σ' αυτό εργαστηρίου κατασκευής δολωμάτων στρυχνόσιτου που χρησιμοποιούνταν στην αγροτική παραγωγή για την εξόντωση των αρουραίων.
Αρχικά λειτούργησε ως απολυμαντήριο οσπρίων και στη συνέχεια και για την παρασκευή των δολωμάτων στρυχνόσιτου.
Στην πρώτη φάση πρέπει να διέθετε κεντρικό ηλεκτροκινητήρα 125V ο οποίο βρέθηκε αχρησιμοποίητος στο πατάρι του κτιρίου κατά τη απογραφή της Διεύθυνσης Γεωργίας το 1980 με τη βοήθεια συστήματος τροχαλιών το οποίο επίσης απογράφηκε τότε. Το 1968 κατασκευάστηκε το γειτονικό κτίριο του απεντομωτηρίου και μεταφέρθηκε εκεί το απολυμαντήριο οσπρίων.
Το εργοστάσιο παραγωγής δολωμάτων στρυχνόσιτου, μοναδικό στην Ελλάδα, διέκοψε τη λειτουργία του το 1976 καθώς απαγορεύτηκε πλέον η χρήση της στρυχνίνης. Από τότε και έως το 1985 χρησιμοποιήθηκε από τη Διεύθυνση Γεωργίας ως αποθηκευτικός χώρος.