Ο Πάνος Θασίτης γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 1923 στον Μόλυβο (Μήθυμνα) Μυτιλήνης. Οι γονείς του, πρόσφυγες με καταγωγή από την Μικρά Ασία και πιο συγκεκριμένα από το Αϊβαλί και τα Μοσχονήσια, εγκαταστάθηκαν στον Μόλυβο το 1922 λόγω της Μικρασιατικής Καταστροφής. Πατέρας του ήταν ο Κωνσταντίνος Θασίτης, ναυτικός με καταγωγή από την Θάσο όπως φανερώνει και το επίθετο του, και μητέρα του η Ευθαλία, το γένος Νικολάου Ανδριώτη. Η οικογένεια του Π. Θασίτη μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη το 1929.Στην πόλη αυτή ο Π. Θασίτης έζησε και έδρασε σχεδόν για όλη του τη ζωή έως τον θάνατό του.
Ο Π. Θασίτης αποφοίτησε από το Δ΄ Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης το 1943 και συνέχισε τις σπουδές του το 1944 στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής συμμετείχε ενεργά στην αντίσταση και ήταν μέλος της ΕΠΟΝ (Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων). Διετέλεσε αρχισυντάκτης του παράνομου περιοδικού της ΕΠΟΝ Μακεδονίας-Θράκης Λεύτερα Νιάτα. Για τη συμμετοχή του στην αντίσταση διώχθηκε από τα πρώτα μεταπολεμικά καθεστώτα και εξορίστηκε στα νησιά Άη Στράτης και Μακρόνησος το διάστημα 1947-1950. Απέκτησε πτυχίο νομικής και άδεια δικηγόρου το 1953. Έκτοτε άσκησε το επάγγελμα αυτό. Υπήρξε νομικός σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδος, από την οποία απολύθηκε το 1967 λόγω της δικτατορίας. Επανήλθε στη θέση του το 1975.
Ο Π. Θασίτης έγραψε ποίηση και δοκίμια (κυρίως κριτική λογοτεχνίας).Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με τη δημοσίευση του ποιήματος «Έτσι είναι πάντα» στο φοιτητικό περιοδικό Ξεκίνημα, στο οποίο υπήρξε συνεργάτης και μέλος της εκδοτικής ομάδας. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές: Δίχως Κιβωτό, Πράγματα, Πράγματα 2-Αριθμοί, Εκατόνησος, Ελεεινόν Θέατρον και Σχιστολιθικά. Εξέδωσε ακόμα τις συλλογές δοκιμίων: Γύρος στην ποίηση, 7 Δοκίμια για την ποίηση, Τα δοκίμια. Ποιήματα, κριτικές, δοκίμια και άρθρα του δημοσιεύθηκαν σε ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Ως κριτικός χρησιμοποίησε κυρίως το ψευδώνυμο Βασίλης Νησιώτης. Το ποιητικό έργο του Π. Θασίτη έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχει συμπεριληφθεί σε μεταπολεμικές ανθολογίες νεοελληνικής ποίησης. Ο ίδιος έχει τιμηθεί με το Βραβείο Ποιήσεως του Δήμου Θεσσαλονίκης (1951) και πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ποίησης (1982) καθώς και σε άλλα διεθνή συνέδρια ποίησης. Υπήρξε μέλος της επιτροπής Ποιητικών Διαγωνισμών του Δήμου Θεσσαλονίκης, μέλος και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και μέλος του συμβουλίου της «Τέχνης» Θεσσαλονίκης.
Ο Π. Θασίτης παντρεύτηκε το 1959 την Παρασκευή Γ. Γιαννουλοπούλου και απέκτησαν δύο κόρες, την Μαρίνα και την Λήδα. Πέθανε το 2008.

Πηγή σύνταξης βιογραφικού: Υλικό του αρχείου.