Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1883 και πέθανε στη Σκύρο το 1964.
Κόρη του λόγιου Δημητρίου Γεωργαντή Φαλτάϊτς και της Άννας Νικολάου Μαρτσέλο και της Μαρίας Γριμάλδη.

Μαζί με τους γονείς της εγκαταστάθηκε το 1893 στη Σκύρο, την πατρίδα του πατέρα της Δημητρίου και όλης της παλαιάς αρχοντικής οικογένειας των Φαλταγηδών στην οποία ανήκε.

Ανάπτυξε έντονη κοινωνική και πνευματική δράση σε ολόκληρη τη ζωή της και υπήρξε από τις πλέον πνευματικές φυσιογνωμίες της Σκύρου από τις αρχές του εικοστού αιώνα μέχρι το θάνατό της το 1964.

Ενέπνευσε και βοήθησε ουσιαστικά την Αγγελική Χατζημιχάλη, συγγενή απ την πλευρά της γιαγιάς της Ευφροσύνης Τζάνου, στο περίφημο έργο της ΣΚΥΡΟΣ.
-Συνεργάστηκε στενά με την Εύα Σικελιανού και την Αγγελική Χατζημιχάλη συμμετέχοντας ενεργά στην οργάνωση των Δελφικών Εορτών, αντιπροσωπεύοντας τον παραδοσιακό πολιτισμό του νησιού της.
-Υπήρξε μαζί με τον αδερφό της Κωνσταντίνο κύρια οργανώτρια των σπουδαίας σημασίας εορτών της Αιώνιας Ποίησης που έγιναν στη Σκύρο το 1931 προς τιμήν του Άγγλου ποιητή Ρούπερτ Μπρούκ και καθιέρωσαν διεθνώς τη Σκύρο ως νησί της Αιώνιας Ποίησης και Ελντοράντο της Τέχνης.
-Δημιούργησε τον σπουδαίο ρυθμό επιπλοποιίας γνωστό πανελλήνια σαν Σκυριανό- Βυζαντινό, που καθιερώθηκε στην Ελλάδα από την εποχή του μεσοπολέμου.
-Δημιούργησε το Σκυριανό σπίτι στο Δημαρχείο της Σκύρου, που τώρα βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του νησιού.
-Συνέβαλε ουσιαστικά με τον αδερφό της Κωνσταντίνο στη δημιουργία της αρχαιολογικής συλλογής Σκύρου, που αποτελεί τώρα τον πυρήνα του τοπικού κρατικού Αρχαιολογικού Μουσείου.
-Υπήρξε επί σειρά δεκαετιών η σπουδαιότερη πνευματική προσωπικότητα του νησιού, παίζοντας ηγετικό ρόλο σε όλες τις κοινωνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες των κατοίκων της Σκύρου.

Η φήμη της εξακολουθεί να είναι ζωντανή μέχρι σήμερα και το όνομά της μνημονεύεται από τους παλαιότερους Σκυριανούς με απεριόριστο σεβασμό, θαυμασμό και αγάπη.