Θεολόγος με μεγάλο συγγραφικό έργο στο πεδίο της έρευνάς του. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και με γαλλική υποτροφία παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στην École Biblique et Archéologique Française de Jerusalem, όπου συμμετείχε στις ανασκαφές που έφεραν στο φως τα ευρήματα του Khirbet Qumran. Εργάστηκε ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση, ενώ κατά τα ακαδημαϊκά έτη 1955 έως 1958 φοίτησε με γερμανική υποτροφία σε μεταπτυχιακά τμήματα των Πανεπιστημίων Tuebingen, Bonn και Louvain. Το 1959 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με το βαθμό άριστα. Συνεργάστηκε ως επιστημονικός βοηθός, και αργότερα ως φιλοξενούμενος υφηγητής, με το Πανεπιστήμιο του Tuebingen. Το 1961 παραιτήθηκε από τη Μέση Εκπαίδευση και διορίστηκε βοηθός καθηγητή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στην έδρα της Εισαγωγής και Ερμηνείας της Παλαιάς Διαθήκης εκ τε του πρωτοτύπου και εκ του κειμένου των Ο’. Το 1963 εξελέγη άμισθος υφηγητής και του ανατέθηκε εντολή διδασκαλίας από τον Σεπτέμβριο του 1964 μέχρι την εκλογή του σε τακτικό καθηγητή στην οικεία έδρα το 1970. Υπηρέτησε στη θέση αυτή μέχρι την εθελούσια παραίτησή του στις 26 Σεπτεμβρίου 1983 και έκτοτε συνέχισε το συγγραφικό του έργο. Το συγγραφικό του έργο, εκτεινόμενο σε περίοδο πέραν των 50 ετών, περιέλαβε 50 αυτοτελή έργα και μελέτες, 112 βιβλιοκρισίες, 470 βιβλιοκριτικά και βιβλιογραφικά σημειώματα και 9 νεκρολογίες που εκδόθηκαν σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά. Συνεργάστηκε με την Ελληνική Βιβλική Εταιρεία, για την οποία μετέφρασε από το μασωριτικό εβραϊκό κείμενο στα νεοελληνικά τρία βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης: «Ησαΐας», «Θρήνοι Ιερεμίου» και «Ιώβ». Στις δραστηριότητές του συγκαταλέχθηκαν επίσης πολλές διαλέξεις, καθώς και ραδιοφωνικές ομιλίες. Κατά τη διάρκεια της ακαδημαϊκής σταδιοδρομίας του διετέλεσε μέλος πολλών επιστημονικών και θεολογικών συμβουλίων, ενώσεων και επιτροπών. Τιμήθηκε με εκκλησιαστικά μετάλλια και με βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1990, για το βιβλίο του «Νικήτα Σεΐδου, Σύνοψις της Αγίας Γραφής, κατά τον υπ’ αριθ. 483 κώδικα της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος, Θεσσαλονίκη 1984»).