Συγγραφέας, μεταφραστής και δημοσιογράφος που διακρίθηκε για το ποιητικό του έργο και την προσφορά του στη λογοτεχνική κριτική. Γεννήθηκε στον Πύργο της Βουλγαρίας, έζησε τα παιδικά χρόνια του στη Βάρνα και το 1906 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Ξεκίνησε οικονομικές σπουδές στην Ελβετία, επέστρεψε όμως στην Αθήνα χωρίς να αποφοιτήσει και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, σπουδές που επίσης δεν ολοκλήρωσε. Ασχολήθηκε περιστασιακά με τη διδασκαλία της γαλλικής γλώσσας και με τη δημοσιογραφία, ως συνεργάτης εφημερίδων όπως οι: «Ημερήσιος Τύπος», «Ελεύθερον Βήμα», «Ακρόπολις», «Πρωία», «Καθημερινή», «Δημοκρατία» κ.ά., ενώ εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα και στο Υπουργείο Τύπου και Πληροφοριών. Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε σε ηλικία δεκαοχτώ χρόνων με δημοσιεύσεις ποιημάτων και μεταφράσεων στα περιοδικά «Ελλάς» (με το ψευδώνυμο Λεύκος Ιτιώτης) και «Ποιητική Έκδοσις», στο δεύτερο μάλιστα ήταν και μέλος της συντακτικής ομάδας. Συνεργάστηκε με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά, όπως τα: «Λύρα», «Λόγος», «Βωμός», «Γράμματα» (Αλεξάνδρειας), «Κριτική και Τέχνη», «Εβδομάς», «Αναγέννηση», «Νέα Εστία», «Αγγλοελληνική Επιθεώρηση». Το 1922 κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή του «Εικοσιοχτώ ποιήματα του Κλέωνος Παράσχου και είκοσι δύο του Μπωντλαίρ». Ακολούθησε μία ακόμη ποιητική συλλογή, με τίτλο «Μακρινή Μουσική». Εξέδωσε αυτοβιογραφικά κείμενα, χρονικά, χρονογραφήματα, ταξιδιωτικά κείμενα και βιβλία θεωρίας της λογοτεχνίας και κριτικής, ενώ ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνική μετάφραση (από έργα των Ντεμέλ, Μωρεάς, Πασκάλ, Σταντάλ, Μανν και άλλων). Πέθανε στην Αθήνα. Ο Κλέων Παράσχος μνημονεύεται στην ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας κυρίως για την προσφορά του στο χώρο της λογοτεχνικής κριτικής, όπου επηρεάστηκε, όπως και στην ποίησή του από το πνευματικό ρεύμα του γαλλικού συμβολισμού, του νεορομαντισμού και του αισθητισμού. (Βιβλιογραφία: biblionet)