Ο Γιάννης Καραβίδας, γιος του Δημητρίου Καραβίδα και της Αικατερίνης το γένος Δήμου, γεννήθηκε το 1934 στην Μικρή Γότιστα των Ιωαννίνων, έκτος ανάμεσα σε οκτώ αδέλφια μιας αγροτικής οικογένειας. Ολοκλήρωσε το Γυμνάσιο στα Ιωάννινα, όπου και σπούδασε παιδαγωγικά ως οικότροφος στο Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς. Το 1957 πήρε το πτυχίο του στα παιδαγωγικά, για να εργαστεί έκτοτε ως εκπαιδευτικός σε σχολεία της Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Αττικής (1961-1986). Παντρεύτηκε την Αθηνά Μπανιά, απέκτησαν δύο παιδιά και από το 1977 ζει στην Αργυρούπολη.
Από τα γυμνασιακά του χρόνια δημοσίευε ποιήματά του, ενώ η πρώτη του ποιητική συλλογή, Σπίθες στο μάρμαρο, εκδόθηκε το 1965.
Ποιήματά του δημοσιεύθηκαν στα περιοδικά Ηπειρωτική Εστία, Ελεύθερο πνεύμα, Ενδοχώρα, καθώς και σε ηπειρωτικές και αθηναϊκές εφημερίδες. Ορισμένα από αυτά μεταφράστηκαν στα ιταλικά, τα γαλλικά, τα πολωνικά και τα ουγγρικά και συμπεριλήφθηκαν σε ελληνικές και ξενόγλωσσες ανθολογίες.
Διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών (1992-1994), πρόεδρος της Επιτροπής Κρίσεων για την εισδοχή νέων μελών στο ίδιο σωματείο και σε άλλες επιτροπές. Έγραψε άρθρα και κριτικά σημειώματα σε εφημερίδες και περιοδικά, παρουσιάζοντας πολλούς νέους λογοτέχνες. Έδωσε διαλέξεις, και συμμετείχε σε πλήθος εκδηλώσεων, ενώ από το 1993 ως το 2002 συνεργάστηκε ως κριτικός λογοτεχνικών βιβλίων με την εφημερίδα Ριζοσπάστης.

Ποιητικές συλλογές:
Σπίθες στο μάρμαρο (1965), Ίχνη στο μαύρο και στο άσπρο (1971), Ημερολόγιο εξόδου (1973), Μέρες της ιστορίας μας (1975), Poesie (1977), Ο άλλος ήλιος (1977), Τα παιδιά του 1979 μ.Χ., (1979), Διασταυρώσεις (1981), Διασταυρώσεις β΄ (1985), Κυπριακοί απόηχοι (1988), Ο άλλος ήλιος (1991), Ποιήματα 1965-1985 (1994), Ένας ήλιος νυκτόβιος (1997), Σπορά στην άσφαλτο (2001).

Μυθιστόρημα: Μετά των αγίων (ανέκδοτο).

Τύπωσε σε βιβλία τα κριτικά δοκίμια:
Ο ποιητής Φοίβος Δέλφης (1972), Το Πολυτεχνείο στην ποίηση της Λιλής Ιακωβίδη (1976), Λιλή Ιακωβίδη η ποιήτρια της νιότης (1978), Ο γνήσιος ανθρωπισμός στην ποίηση του Θαλή Ρητορίδη (1980), Ο Δημοσθένης Ζαδές και η «Παρασημοφορία» του (1980), Φυσιολατρία κι ανθρωπιά μέσα απ’ τα Γιαννιώτικα Σονέτα και τους λυρικούς στοχασμούς του Γιώργου Βρέλλη (1982), Η ποιητική πορεία του Βασίλη Κραψίτη (1984), Η διαλεκτική της Ειρήνης στην ποίηση του Γιώργου Κουλούκη (1990), Η Ναταλία Αποστολοπούλου και η Γυναίκα της Αντίστασης (1999), Νίκη Κακαβά – Γαρίδη η ποιήτρια της όψιμης τόλμης (2000), Επιστροφές της Λήδας-Βασιλικής Θέμελη από τη Σιωπή των πραγμάτων (2014).

[Πηγές: Φάκελος 18.2 του αρχείου και Μάλαμας Λ., «Καραβίδας Ιωάννης», Εγκυκλοπαίδεια Χάρη Πάτση, τόμ. 8∙ Μάλαμας Λ., «Καραβίδας Ιωάννης», Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια ελλήνων λογοτεχνών, τομ. 2, σύνταξη – επιμέλεια ύλης Δ.Π. Κωστελένος].