Ο Μιχαήλ Μητσάκης υπήρξε πεζογράφος, κριτικός και δημοσιογράφος. Γιος του Αριστείδη Μητσάκη και της Μαριγώς Γιατράκου, γεννήθηκε στα Μέγαρα, όπου υπηρετούσε προσωρινά ο πατέρας του ως ανώτερος δημόσιος υπάλληλος. Το 1863 και το 1865 θεωρούνται οι πιθανότερες χρονολογίες γέννησής του. Καταγόταν από την Λακωνία και μεγάλωσε στη Σπάρτη, όπου ως μαθητής εξέδιδε την χειρόγραφη εφημερίδα Ταΰγετος. Το 1880 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, ενεγράφη στη Νομική Σχολή και ξεκίνησε την αρθρογραφία του στον αθηναϊκό τύπο. Δύο χρόνια αργότερα εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο και αφοσιώθηκε στη δημοσιογραφία και την συγγραφή.

Έγραψε διηγήματα, αφηγήματα και κείμενα ταξιδιωτικών εντυπώσεων. Η γραφή του καθιστά ασαφή τον διαχωρισμό των έργων του ως προς το λογοτεχνικό τους είδος. Τα νεανικά του χρόνια υπήρξαν η πιο γόνιμη πνευματικά και παραγωγική περίοδός του (1881-1896).

Από το 1894 υπέφερε από κρίσεις νευρικής διαταραχής, για τις οποίες νοσηλεύθηκε στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας για 15 μέρες, στο τέλος του 1894 και τις αρχές του 1895. Έκτοτε η ψυχική του υγεία του επιδεινωνόταν. Το 1896 εισήχθη για πέντε μήνες στο Δρομοκαΐτειο, και το 1911, σχεδόν ένα χρόνο μετά τον θάνατο της μητέρας του, εισήχθη εκ νέου με διάγνωση «dementia praecox» (περίπου η σημερινή σχιζοφρένεια). Μοναδικό έργο αυτής της περιόδου αποτελούν ποιήματα στα γαλλικά, με ελληνικά λεκτικά και φωνητικά στοιχεία, στο περιθώριο ενός τόμου της Ιλιάδος και σε σκόρπια φύλλα που εγκατέλειπε σε δημοσιογραφικά γραφεία. Έγκλειστος στο Δρομοκαΐτειο από το 1914, πέθανε τον Ιούνιο του 1916 από περιπνευμονία.

Εξέδωσε το φυλλάδιο Κουρτοπάσσης: Adieu a un diplomate (1888), τη νουβέλα Εις Αθηναίος Χρυσοθήρας (1890), το κείμενο «Το γλωσσικόν ζήτημα εν Ελλάδι, μία φιλολογική σελίς εις δύο γλώσσας» (1892) και το διήγημα «Το γατί» (σε φυλλάδιο, 1893). Το 1891 υπέβαλε συλλογή εννέα ποιημάτων στο Φιλαδέλφειο Ποιητικό Διαγωνισμό.

Στον αθηναϊκό τύπο πρωτοεμφανίστηκε στον Ασμόδαιο το 1880, όπου και αρθρογράφησε ως το 1885. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά Εβδομάς, Κλειώ, Εστία, Αττικόν Μουσείον, Παρνασσός, Ίρις των Αθηνών και τα ημερολόγια Αττικόν Ημερολόγιον, Ημερολόγιον του Άστεως, Εθνικόν Ημερολόγιον, Ημερολόγιον Ποδογύρου. Δημοσίευσε στις εφημερίδες Μη χάνεσαι (1882), Νέα Εφημερίς (1884 και 1891), το Άστυ (1885-87), Ακρόπολις (1886-88 και 1893-95), Εφημερίς (1891) και Σκριπ (1896). Τα λογοτεχνικά κείμενα υπέγραφε με το όνομά του, ενώ τα άρθρα, τα χρονογραφήματα και τις κριτικές με τα αρχικά Μ., μμ., Μ.Μ., ή τα ψευδώνυμα Μ. Τσάκ, Michelet, Ιξίων, Κρακ, Κόθορνος, Πλανόδιος, Καιροσκόπος και Στρεψιάδης. Δημοσίευε επίσης ανυπόγραφα. Με τον Θέμο και τον Μπάμπη Άννινο ίδρυσαν το σατιρικό Άστυ. Για σύντομο διάστημα εξέδωσε δύο δικές του πολιτικοσατιρικές εφημερίδες: Ο Θόρυβος και Πρωτεύουσα. Τέλος, το 1888, διετέλεσε διευθυντής του Ελληνικού Ημερολογίου, που εξέδιδε ο Π. Δ. Σακελλάριος.

[Πηγές: Η παλαιότερη πεζογραφία μας. Από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, Αθήνα, Σοκόλης, τομ. ΣΤ΄. Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Αθήνα, Χάρης Πάτσης, 1968, τομ. 10. Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1983, τομ. 6]