Ο αξιωματικός του Π. Ναυτικού και βουλευτής Αλέξανδρος-Κωνσταντίνος (Γκίγκης) ήταν το μοναδικό παιδί του βουλευτή Ιωάννη Κ. Βούλτζου (1890-1945) και της Ασπασίας Αλεξάνδρου Ρώμα (1896- ; ), που ήσαν γόνοι οικογενειών ευγενών της Ζακύνθου. Παππούδες του ο Κωνσταντίνος Διον. Βούλτζος, σύζυγος της Ελένης Α. Πάικου και ο υπουργός και βουλευτής Αλέξανδρος Σπ. Ρώμας, σύζυγος της Σοφίας Χρηστάκη Ζωγράφου. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 14 Δεκεμβρίου 1914 (1/1/1915 στην ταυτότητά του) και φοίτησε στα σχολεία English High School for boys Metcalfe και στο Κολέγιο Αθηνών. Κατατάχθηκε και εκπαιδεύτηκε στη Σχολή Δοκίμων του Πολεμικού Ναυτικού (1931-1935) και ακολούθησε τη σταδιοδρομία και τις προαγωγές του αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού σημαιοφόρος (1/10/1935-2/12/1939), ανθυποπλοίαρχος (2/12/1939-1/1/1942), υποπλοίαρχος (1/1/1942-3/1/1946) και πλωτάρχης (3/1/1949-12/10/1949). Παραιτήθηκε και αποστρατεύθηκε από την ενεργό υπηρεσία το 1950. Κατά τη διάρκεια της ενεργoύς υπηρεσίας του στο Ναυτικό ήταν κυβερνήτης πολλών ναυτικών μονάδων σε καιρό ειρήνης και πολέμου. Βρισκόταν επί του “Ναυαρίνου” κατά τη στάση του Ναυτικού στη Μέση Ανατολή (12-13 Απριλίου 1944) και στη συνέχεια επί του “Μιαούλη” (τον Ιούνιο του 1944). Ήταν ειδικευμένος στα ραντάρ και υπήρξε ο πρώτος έλληνας αξιωματικός που εγκατέστησε συσκευή Α/Υ στο αντιτορπιλικό “Β. Όλγα” και πρώτος εξετέλεσε επίθεση εναντίον εχθρικού ιαπωνικού υποβρυχίου, νοτίως της Κεϋλάνης, πράξη για την οποία δέχθηκε τα συγχαρητήρια βρετανού αξιωματικού του Στόλου της Μεσογείου. Πέτυχε επίσης τη διάσωση του Α/Π “Β.Όλγα” κατά τη διάρκεια αεροπορικής επιδρομής στην οποία βυθίστηκαν τα “Ψαρρά” και σκοτώθηκε ο σημαιοφόρος Ι. Δουρής, που βρισκόταν δίπλα του στη γέφυρα του πλοίου. Μετά τον πόλεμο τοποθετήθηκε στο Β. Ναύσταθμο (Ιούνιος 1945), στο 2ο Γραφείο του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (1946-1947), και τέλος διευθυντής Σπουδών στην Σχολή Πολέμου (1947-1949).
Μετά την αποστρατεία του πολιτεύθηκε με το “Νέον Κόμμα” που είχε ιδρύσει ο Σπ. Μαρκεζίνης τον Φεβρουάριο του 1947 και εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής Ζακύνθου στις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950. Στη συνέχεια υπήρξε υποψήφιος βουλευτής του “Κόμματος των Προοδευτικών” (1956), του συνδυασμού “Προοδευτική Αγροτική Δημοκρατική Ένωσις” (1958), της “Ενώσεως Κέντρου” (1961), του “Κόμματος Προοδευτικών” (1963) και του συνδυασμού ΕΡΕ-Προοδευτικών (1964) χωρίς να καταφέρει να επανεκλεγεί βουλευτής. Πολιτικός οπαδός του Μαρκεζίνη με βασιλικά φρονήματα, ορκίστηκε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας στη βραχύβια κυβέρνηση Μαρκεζίνη (8/10/1973-25/11/1973) επί δικτατορίας.
Παντρεύτηκε το 1946 την Αγγελική (Λίλα), το γένος Μιχαήλ Φιλίνη με την οποία χώρισαν δέκα χρόνια αργότερα, χωρίς να αποκτήσουν παιδιά.
Λάτρης των σπορ, ήταν από τους βασικούς οργανωτές των αγώνων αυτοκινήτων στην Ελλάδα, διατελώντας γραμματέας του Αγωνιστικού Τμήματος της ΕΛΠΑ (1956-1960), καθώς και ιδρυτικό μέλος της Αερολέσχης της Ελλάδος.
Ήταν μέλος της τεκτονικής στοάς “Αστήρ της Ανατολής” στη Ζάκυνθο και διατηρούσε στενούς δεσμούς με φίλους και αδελφούς στη Μεγάλη Βρετανία.
Τιμήθηκε με πολλά παράσημα και μετάλλια για τη δράση του στο Ναυτικό.
Πέθανε στην Αθήνα, σε ηλικία 63 χρόνων, το 1978.