Ο θεσμός του Ιατροσυνεδρίου που λειτουργούσε στα περισσότερα κράτη, ήταν συμβουλευτικό σώμα για ζητήματα δημόσιας υγιεινής και ιατρικής. Στην Ελλάδα συστάθηκε με βασιλικό διάταγμα το 1834, υπαγόταν στο υπουργείο Εσωτερικών και είχε ως έργο την εξέταση των γιατρών, χειρουργών, οδοντιάτρων, κτηνιάτρων, των φαρμακοποιών και μαιών και την ανώτατη γνώμη για ιατροδικαστικές υποθέσεις και άλλα ιατρικά ζητήματα. Από το 1862 οι εξετάσεις των γιατρών έφυγαν από τη δικαιοδοσία του και υπήχθησαν στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου. Το 1916 συνέβη το ίδιο για τις εξετάσεις των οδοντιάτρων, που έκτοτε γίνονταν στην Οδοντιατρική Σχολή. Ο νόμος 346 (6/11/1914) τροποποίησε το Ιατροσυνέδριο, το οποίο από το 1923 μετονομάστηκε σε Ανώτατο Υγειονομικό Συμβούλιο (Α.Υ.Σ.) υπαγόταν στο υπουργείο Προνοίας και Αντιλήψεως και από το 1929 στο υπουργείο Υγιεινής. Πρόεδροι του Ιατροσυνεδρίου από τη σύστασή του μέχρι το 1929 διετέλεσαν οι: Βίμπμερ, Ι.Βούρος, Δ.Ορφανίδης, Μ.Χατζημιχάλης, Κ.Σάββας.