Ο Χρίστος Βαρλέντης, πρωτότοκος γιος της οικογένειας του Νικολάου Βαρλέντη-Χριστοδούλου, καταγόταν από τη Ζάχουλη (Ζαχόλη) Κορινθίας. Μετά τον πρόωρο θάνατο του πατέρα του, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Τρίπολη, όπου ο Βαρλέντης έζησε τα παιδικά του χρόνια και ολοκλήρωσε το γυμνάσιο. Γεννήθηκε με περιορισμένη όραση και αργότερα υπέστη τραυματισμό στο υγιές μάτι του. Έγραψε ποιήματα, διηγήματα και άρθρα, στα οποία υποστήριξε τον δημοτικισμό.
Το διάστημα 1904-1909 εξέδωσε το περιοδικό Επιθεώρηση, όπου δημοσίευσε την κωμωδία «Οι μαλλιαροί» (1904), τη μετάφραση του Προμηθέα του Αισχύλου (1906), της Ηλέκτρας του Σοφοκλή (1906) και της Ιφιγένειας εν Ταύροις του Ευριπίδη (1907). Το 1909 κυκλοφόρησε ως τόμος του περιοδικού η συλλογή διηγημάτων Χαμοζωή.
Δημοσίευσε τα έργα: Σύννεφα. Συλλογή έργων πεζών και εμμέτρων (1897), Φλόγες. Του πολέμου – Από παντού – Νέος κόσμος (ποιητική συλλογή, 1898), Φώτα και σκιές. Ποιήματα και διηγήματα 1898-1899 (1899), Ζαΐρα (διήγημα, 1900), Στροφές (ποιητική συλλογή, 1904), Δόξα και ζωή (συλλογή διηγημάτων 1907), Αητοί και λελέκια (συλλογή διηγημάτων, 1908), Θρύλοι (ποιητική συλλογή, 1910), Η βουβή (δράμα, 1911, πρώτη δημοσίευση σαν επιφυλλίδα στην εφημερίδα Πύρρος), Ξύπνα Ρωμιέ (άρθρα και λογοτεχνήματα, 1912), Επάνω απ’ το βυθό (ποιητική συλλογή, 1918), Αέρα-Αέρα (ποιητική συλλογή, 1919), Μπουκετάκι (ποιητική συλλογή, 1919), Σκέρτσο (ποιητική συλλογή, 1921), Κάλμα (ποιητική συλλογή, 1924).
Διετέλεσε διευθυντής του φιλολογικού περιοδικού Αττική Ίρις και της εφημερίδας Πύρρος.

Πηγή: Αρχείο Χρ. Βαρλέντη (υποφάκ. 4). Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Αθήνα, Χάρης Πάτσης, 1968, τομ. 3. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαιδεία, Αθήνα, Πυρσός, 1929, τομ. ΣΤ΄.