Ο Κωνσταντίνος Β. Βάρκας ξεκίνησε την επιχειρηματική του δράση ως συνέταιρος του Ανδρέα Γαζή στο μικρό καπνοπωλείο που διατηρούσε ο δεύτερος στην Αθήνα. Το 1883 ο Γαζής αποχωρεί και την επιχείρηση ανέλαβε ο Βάρκας. Ο Βάρκας ήταν από τους πρώτους επιχειρηματίας που εξόπλισαν το κατάστημά τους με κοπτική μηχανή. Το 1885 προσέλαβε τον ανηψιό του Δημήτρη Κ. Λέρτα και το 1892 τον αδερφό του Δημήτρη, Ευστάθιο Κ. Λέρτα, οι οποίοι το 1895 έγιναν συνέταιροι στην επιχείρηση. Κυκλοφόρησαν τα πρώτα έτοιμα τσιγάρα στην Ελλάδα και το 1904 ίδρυσαν νέο εργοστάσιο δίπλα στο Δημόσιο Καπνοκοπτήριο. Το 1909 εισήγαγαν την πρώτη σιγαροποιητική μηχανή στην Ελλάδα. Ο αριθμός των μηχανών αυξήθηκε σταδιακά. Το 1923 κατείχαν 9 μηχανές και εξυπηρετούσαν και άλλους βιομηχάνους που ήταν εγκατεστημένοι στο Καπνοκοπτήριο. Σήμα των τσιγάρων ήταν η βάρκα . Ο Βάρκας πεθαίνει το 1919 και η επιχείρηση περνά στους αδελφούς Λέρτα, οι οποίοι κάποια στιγμή τη μετονομάζουν σε Ε. Κ. Λέρτα & Σία.

[Πηγές σύνταξης Μάνος Χαριτάτος, Πηνελόπη Γιακουμάκη, Η ιστορία του ελληνικού τσιγάρου, ΕΛΙΑ, Αθήνα 1997, υλικό του αρχείου]

Όταν ο Κωνσταντίνος Βάρκας πεθαίνει το 1919, η καπνοβιομηχανία Κωνταντίνος Βάρκας & Σία περνά στους αδελφούς Λέρτα, οι οποίοι κάποια στιγμή τη μετονομάζουν σε Ε. Κ. Λέρτα & Σία.

Η εταιρεία παρουσίασε ιδιαίτερη άνθιση ώσπου ο ξαφνικός θάνατος του Ευστάθιου Κ. Λέρτα το 1926 έφερε την αρχή μιας περιόδου ύφεσης. Η επιχείρηση έμεινε επί της ουσίας ακέφαλη αν και για κάποιο διάστημα ανέλαβε τη διοίκηση της ο Νικόλαος Ν. Γαβαλάς , αδελφός της συζύγου του Ευστάθιου, Καλλιόπης Λέρτα [1]. Το 1931 η εταιρεία εγκαταστάθηκε στο καπνεργοστάσιο της οδού Λένορμαν. Επωνυμίες τσιγάρων που κυκλοφόρησε η εταιρεία ήταν: «Πρώτα», «Δεύτερα», «Ντάμα», «Τριήρης».

Ο Ευστάθιος κληροδότησε στη σύζυγό του και τα επτά ανήλικα τέκνα τους (Κωνσταντίνο, Δημήτριο, Νικήτα, Μαρία, Νικόλαο, Αικατερίνη και Ανδρέα) μεγάλη περιουσία αλλά και πληθώρα χρεών τα οποία σε συνδυασμό με τους φόρους κληρονομιάς που έπρεπε να πληρωθούν έφεραν την οικογένεια σε δεινή θέση. Τα αδέλφια Κωνσταντίνος και Νικήτας κατάφεραν να συστήσουν το 1940 ετερόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία «Καπνοβιομηχανία Κ.Ε. Λέρτα & Σία», συνέχεια ουσιαστικά της προηγούμενης.

[1] Ο Νίκος Γαβαλάς, πολιτικός μηχανικός του Ε.Μ.Π. (απόφοιτος του 1918), υπήρξε ιδιοκτήτης εργοστασίου κουφωμάτων και από το 1920 εργολήπτης μεγάλων οικοδομικών έργων οδοποιίας, μεταλλικών κατασκευών κ.ά. Σε αυτόν ανατέθηκε και η εργολαβία του καπνεργοστασίου της οδού Λένορμαν, το 1928.
«Μητρώον μελών του ΤΕΕ», Τεχνική Επετηρίς της Ελλάδος τ. Β΄, Αθήνα 1934 και http://www.monumenta.org/article.php?IssueID=5&lang=gr&CategoryID=6&ArticleID=421

[Πηγές σύνταξης Μάνος Χαριτάτος, Πηνελόπη Γιακουμάκη, Η ιστορία του ελληνικού τσιγάρου, ΕΛΙΑ, Αθήνα 1997, υλικό του αρχείου]

Τα αδέλφια Κωνσταντίνος και Νικήτας κατάφεραν να συστήσουν το 1940 ετερόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία «Καπνοβιομηχανία Κ.Ε. Λέρτα & Σία», συνέχεια ουσιαστικά της επιχείρησης Ε.Κ. Λέρτα & Σία.

Ελάχιστα μετά την έναρξη της παραγωγής της εταιρείας ξέσπασε ο πόλεμος, ο οποίος έπληξε την εταιρεία σημαντικά. Η Κ. Ε. Λέρτα & Σία συνέχισε τη λειτουργία της κατά τη διάρκεια της Κατοχής προμηθεύοντας τσιγάρα στις ιταλικές και τις γερμανικές αρχές κατοχής. Σύμφωνα με υπόμνημα της επιχείρησης κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών το εργοστάσιο της εταιρείας υπέστη ζημιές και τα μηχανήματά του καταστράφηκαν. Από τα τεκμήρια του αρχείου φαίνεται πως τα αδέλφια εργάστηκαν μαζί μέχρι περίπου το 1949. Σε γράμμα των εκκαθαριστών της εταιρείας της 1.9.1949 προς το ΙΚΑ δηλώνουν ότι η εταιρεία σταμάτησε τις εργασίες της την 28.9.1948, ημερομηνία από την οποία δεν απασχόλησε προσωπικό. Φαίνεται να διαλύθηκε οριστικά την 31.1.1949 και τέθηκε υπό εκκαθάριση την 1.2.1949. Εντοπίστηκαν οι εξής επωνυμίες τσιγάρων: «Fresco», «Jokeyclub», «Α» το 1940, «Noble», «Βάρκας», «Ντάμες Βάρκα», «Ερμής», «Ερμής (β΄ποιότητα)» μέσα στη δεκαετία του 1940 και «Άρης»το 1947.

Το 1949 παρατηρείται η ύπαρξη μιας νέας εταιρείας με την επωνυμία Νικήτας Κ. Λέρτας και Σία (βλέπε και σχετικό αρχείο) όταν ο Νικήτας Λέρτας πήρε υπό τον έλεγχό του τη Βιομηχανική Εταιρεία Καπνών Αγρινίου. Ο Κωνσταντίνος Λέρτας φαίνεται να συνέχισε τη δραστηριότητά του με νέα εταιρεία υπό την επωνυμία του μέχρι το 1955. Στο αρχείο εμφανίζεται και η εταιρεία C. Lertas & B. Chryssanthopoulos (σε φάκελο αλληλογραφίας) χωρίς να εντοπιστούν άλλα στοιχεία για αυτήν.

[Πηγές σύνταξης Μάνος Χαριτάτος, Πηνελόπη Γιακουμάκη, Η ιστορία του ελληνικού τσιγάρου, ΕΛΙΑ, Αθήνα 1997, υλικό του αρχείου]