Σύμφωνα με το Προσωρινό Πολίτευμα της Επιδαύρου (Α’ Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου, 1η Ιανουαρίου 1822), το οποίο περιλαμβάνει 110 άρθρα, τα υπ’ αριθμ. 9-24 άρθρα "Περί σχηματισμού της Διοικήσεως" αναφέρονται στον τρόπο οργάνωσης της πολιτείας. Αναλυτικότερα, η "Διοίκηση" αποτελείται από δύο σώματα, το Βουλευτικό και το Εκτελεστικό, τα οποία "ισοσταθμίζονται με την αμοιβαίαν συνδρομήν των εις την κατασκευήν των Νόμων διότι ούτε αι του Βουλευτικού αποφάσεις έχουσι κύρος Νόμων άνευ της επικυρώσεως του Εκτελεστικού σώματος, ούτε τα σχέδια Νόμων. όσα προβάλλονται παρά του Εκτελεστικού εις το Βουλευτικόν, έχουσι κύρος, αν δεν εγκριθώσιν από το Βουλευτικό σώμα".
Το Εκτελεστικό αποτελείται από πέντε μέλη, που εκλέγονται εκτός των μελών του Βουλευτικού, υπό της Συνελεύσεως επίτηδες αθροιζομένης κατά τον περί τούτου ιδιαίτερον Νόμον" και στην αρμοδιότητά του ανήκε ο διορισμός των υπουργών (Μινίστρων). Εκτός από τον αρχιγραμματέα της Επικρατείας, που θα ήταν και συγχρόνως υπουργός των Εξωτερικών, οι άλλοι υπουργοί ήταν αυτοί των Εσωτερικών, Οικονομίας, Δικαίου, Πολεμικών, Ναυτικών, Θρησκείας και της Αστυνομία [στις 15 Ιανουαρίου το Εκτελεστικό διόρισε μινίστρους (υπουργούς)].
Οι κυριότερες αρμοδιότητες του Εκτελεστικού είναι:
• Η επικύρωση και η εκτέλεση των νόμων που ψηφίζει το Βουλευτικό, με δικαίωμα veto,
• η υποβολή νομοσχεδίων στο Βουλευτικό,
• η διεύθυνση όλων των χερσαίων και θαλάσσιων στρατιωτικών δυνάμεων,
• η λήψη εσωτερικών και εξωτερικών δανείων με υποθήκη τα δημόσια κτήματα,
• ο διορισμός των υπουργών και ο προσδιορισμός των καθηκόντων τους και το δικαίωμα παύσης τους,
• ο διορισμός των πρέσβεων,
• η εκποίηση εθνικών γαιών,
• οι προβιβασμοί των στρατιωτικών,
• η άσκηση της εξωτερικής πολιτικής η κήρυξη πολέμου και,
• η υπογραφή συνθηκών ειρήνης.
Μία από τις βασικές αδυναμίες του Πολιτεύματος ήταν ότι η θητεία και των δύο σωμάτων οριζόταν για ένα χρόνο και είναι βέβαιο ότι η ολιγόμηνη υπηρεσία σε τόσο σημαντικές θέσεις αφαιρούσε από τα μέλη του Εκτελεστικού τη δυνατότητα πραγματοποίησης αξιόλογου έργου. Η καθιέρωση του ενιαυσίου της θητείας κατά τον Ν. Ν. Σαρίπολον αύξανε την αδυναμία της εκτελεστικής αρχής «διότι ηναγκάζετο να φροντίζη περί εκλογών και ουχί περί πολέμου, διεκόπτετο δε και η συνέχεια εν τη ενεργεία».