Ο Μηνάς Δημάκης, γιος του Γεωργίου Δημάκη και της Μαρίας το γένος Μεταξάκη, γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1913. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του παντρεύτηκε τον Αθανάσιο Σπανουδάκη. Φοίτησε στο ιδιωτικό λύκειο Ο Κοραής (1919-1924) και αποφοίτησε από το 1930 από το Α΄ Εξατάξιο Γυμνάσιο Ηρακλείου. Εργάστηκε στην επιχείρηση των αδελφών του πατέρα του –ήταν έμποροι σταφίδας- ως το 1936, και κατόπιν στο Γραφείο Τουρισμού του Ηρακλείου. Το 1937 προσλήφθηκε ως ανώτερος υπάλληλος της Εθνικής Τράπεζας, θέση στην οποία παρέμεινε έως το 1959, oπότε αποσύρθηκε για να αφοσιωθεί στο λογοτεχνικό του έργο. Το 1943 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, εντασσόμενος στο ΕΑΜ. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1935, με την περιοδική έκδοση Φύλλα Τέχνης, περιεχόμενο της οποίας ήταν ποιήματα και μεταφράσεις του. Ως το 1937 ακολούθησε η έκδοση άλλων τριών αυτοτελών τευχών, ενώ το 1939 δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Η χαμένη γη. Συμμετείχε στην εκδοτική ομάδα του περιοδικού Κρητικές Σελίδες (Ηρακλείου), Ο Κύκλος (β΄ περίοδος), και Ποιητική Τέχνη, διετέλεσε διευθυντής της φιλολογικής σελίδας της εφ. Κρητικά Νέα (Ηρακλείου) και κριτικός ποίησης της εφ. Μεσημβρινή, 1966-1967. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά Ευθύνη, Καινούργια Εποχή, Νέα Εστία, Ποιητική Τέχνη, Εφημερίδα των ποιητών, Νέα Πορεία, Μακεδονικές Ημέρες κ.ά. Εκτός από το όνομά του υπέγραφε και με τα ψευδώνυμα: Ο Κύριος Χ και Ν.Π. Υπήρξε μέλος της Επιτροπής Βραβείων Τραπέζης Ελλάδος, μέλος της Επιτροπής Βραβείων Μαρίας Π. Ράλλη και αιρετό μέλος της Διοικούσας Επιτροπής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών (1961-1963 και 1963-1965), στη θέση του ειδικού γραμματέως. Τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο ποίησης (1957), με το Α΄ Κρατικό Βραβείο ποίησης (1961), με το Α΄ Κρατικό Βραβείο κριτικής – δοκιμίου (1975), και με το βραβείο δοκιμίου του Ιδρύματος Ουράνη (1974). Ποιήματά του μεταφράστηκαν και δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες, περιοδικά και ανθολογίες στα γαλλικά, τα αγγλικά, τα γερμανικά, τα ιταλικά, τα ρωσικά, τα βουλγαρικά, τα πολωνικά, τα ρουμανικά, τα γιουγκοσλαβικά, τα ισπανικά και τα αιγυπτιακά. Αυτοκτόνησε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1980, σε ηλικία εξηνταεπτά ετών.

Ποιητικές συλλογές:
Φύλλα Τέχνης (τέσσερα τεύχη με πρωτότυπα ποιήματα και μεταφράσεις, 1935-1937), Η χαμένη γη (1939), Κάψαμε τα καράβια μας (1946), Στο τελευταίο σύνορο (1950), Ποιητική τέχνη (1950), Τα πρώτα ποιήματα (εκλογή από τα Φύλλα Τέχνης και άλλα ποιήματα, 1951), Σκοτεινό πέρασμα (1956, Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης), Το ταξίδι (1960, Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης), Η περιπέτεια (1966), Ποιήματα Α΄- Γ΄ (1973-1976), Τελευταία ποιήματα Α΄∙ Μακρύ ταξίδι στη νύχτα Ars Poetica (1977). Μεταθανάτια εκδόθηκε ο τόμος Πορεία μέσα στη νύχτa (1999, επιμ. Χρ. Λιοντάκης).

Συλλογές δοκιμίων:
Οι τελευταίοι της παράδοσης (1939), Λογοτεχνικά δοκίμια και μελέτες (1969), Η ποίηση του Σεφέρη (1974), Καζαντζάκης. Επιστολές Καζαντζάκη στον Μηνά Δημάκη – Σχόλια (1975).

Μετέφρασε έργα των Μ. Μαίτερλιγκ, Θερμοκήπια (1962), Μ. Ντρυόν, Αλέξανδρος ο Μέγας. Η μυθιστορία ενός Θεού (1962), Υβ Μπονφουά, Ποιήματα (1963), Ρ.Μ. Ρίλκε, Οι ελεγείες του Ντουίνο και Νοβάλις, Ύμνοι στη νύχτα.

[Πηγή: Αλέξης Ζήρας, «Δημάκης, Μηνάς», Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Πατάκης, 2007∙ Ηλίας Σιμόπουλος, «Δημάκης Μηνάς», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Χάρη Πάτση, τόμ. 6∙ Αλέξανδρος Αργυρίου (επιμ.), «Μηνάς Δημάκης», Η Ελληνική ποίηση. Ανθολογία Γραμματολογία, Σοκόλης, 1982, σ. 52-67∙ η ιστοσελίδα του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=155 (τελευταία επίσκεψη 22.4.2015).]