Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Φεβρουαρίου 1925 και ήταν γιος του Αναστασίου Κουμάντου, προέδρου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους κατά την περίοδο 1941-1949, και της Τελεσίλλας Ζαγκλή. Φοίτησε στο Λεόντειο Λύκειο και ήταν απόφοιτος της νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Αμβούργου (1954). Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ανέπτυξε αντιστασιακή δράση, για την οποία και φυλακίστηκε. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Γερμανία έστελνε ανταποκρίσεις στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας και αρθρογραφούσε στον Προοδευτικό Φιλελεύθερο με τα αρχικά ΓΑΚ. Άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου από το 1956 και από το 1960 διετέλεσε υφηγητής του αστικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1964 διετέλεσε ειδικός σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας. Το 1968 απολύθηκε από το Πανεπιστήμιο λόγω των αντιδικτατορικών του φρονημάτων. Για τη συμμετοχή του στην Εταιρεία Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων συνελήφθη και εξορίστηκε το 1972 αρχικά στο Κερασοχώρι Ευρυτανίας και εν συνεχεία στο Θέρμο Τριχωνίδας. Μετά την πτώση της Χούντας επανήλθε στη θέση του και έδωσε αγώνα για την κατάργηση της βασιλείας στη διάρκεια του δημοψηφίσματος. Το 1975 εξελέγη καθηγητής Αστικού Δικαίου. Το 1993 έγινε ομότιμος καθηγητής και το 2005 επίτιμος.
Συνέγραψε πλήθος επιστημονικών άρθρων και βιβλίων εκ των οποίων σημαντικότερα είναι το Οικογενειακό Δίκαιο, με το οποίο έβαλε τα θεμέλια του σύγχρονου οικογενειακού δικαίου στην Ελλάδα (μετά τον ν. 1329/1983), και η Πνευματική Ιδιοκτησία, με το οποίο εισήγαγε τον κλάδο αυτό του δικαίου στη χώρα. Συμμετείχε σε πολλές νομοπαρασκευαστικές επιτροπές ως μέλος ή πρόεδρος, σημαντικότερη των οποίων ήταν αυτή για την σύνταξη του νέου νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας το 1993, στην οποία ήταν πρόεδρος. Επίσης διετέλεσε πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης για την Πνευματική Ιδιοκτησία, του Οργανισμού Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Νομικής Συνεργασίας, της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής, της Εταιρείας Προστασίας της Πνευματικής Ιδιοκτησίας του ελληνικού τμήματος της ALAI (Association Litteraire et Artistique Internationale), της Επιτροπής Οικογενειακού Δικαίου του Συμβουλίου της Ευρώπης, της ομάδας εργασίας του υπουργείου Δικαιοσύνης με αντικείμενο την τεχνητή γονιμοποίηση (ν.3089/2002), της επιτροπής για την αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου, της επιτροπής για τη μεταγλώττιση του γλωσσικού κώδικα, ad hoc δικαστής του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ.ά. Στις εκλογές του 2000 διορίστηκε στη θέση του υπηρεσιακού υπουργού Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης. Είχε τιμηθεί με το παράσημο του Ταξιάρχη του Φοίνικος.
Από το 1984 αρθρογραφούσε τακτικά στην Ελευθεροτυπία και το Βήμα και από το 1989 και μέχρι το θάνατό του στην Καθημερινή, της οποίας ήταν αντιπρόεδρος στο διοικητικό συμβούλιο. Είχε παντρευτεί την Ευγενία Κολοκούρη (1960). Απεβίωσε το 2007.

Πηγές σύνταξης βιογραφικού: Υλικό του αρχείου.