Ο William Bell Dinsmoor γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1886 στο Windham, New Hampshire, γιος ενός αρχιτέκτονα της Βοστώνης. Με την ολοκλήρωση των σπουδών του στο Boston Latin School, το παλαιότερο δημόσιο σχολείο των Η.Π.Α., παρακολούθησε τη Σχολή Αρχιτεκτονικής του Χάρβαρντ από το 1902 έως το 1906. Ο Dinsmoor έλαβε το πτυχίο του το 1906 και τα επόμενα δύο χρόνια εργάστηκε σε αρχιτεκτονική εταιρεία στη Νέα Υόρκη. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1906 έκανε την πρώτη του επίσκεψη την Ευρώπη. Ήταν επίσης η πρώτη του επίσκεψη στην Ελλάδα. Το 1904, μια επιχορήγηση από το ίδρυμα Carnegie επέτρεψε στην Αμερικανική Σχολή να ξεκινήσει μια σειρά από διορισμούς υποτρόφων στην Αρχιτεκτονική. Ο Dinsmoor ήταν ο πρώτος κάτοχος υποτροφίας στην Αρχιτεκτονική (1908), ξεκινώντας έτσι μια μακρά και επιτυχημένη συνεργασία με την Αμερικανική Σχολή. Η υποτροφία του παρατάθηκε για ένα ακόμη έτος. Τον Σεπτέμβριο του 1910 ο Dinsmoor επέστρεψε από τις Η.Π.Α. με τη σύζυγό του Zillah Frances. Ο διορισμός του συνεχίστηκε για δύο ακόμη χρόνια, «ενόψει των επιθυμιών του Carnegie Institution». Το 1912 διορίστηκε αρχιτέκτονας της σχολής, μια θέση που κατείχε μέχρι το 1919. Το έργο του διακόπηκε για τη θητεία του στον στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η συνεργασία του με το Πανεπιστήμιο Columbia ξεκίνησε το 1920. Από το 1920 έως το 1926 ο Dinsmoor ήταν πρόεδρος της βιβλιοθήκης Avery του Columbia. Εκεί «ίδρυσε τη χωριστή Βιβλιοθήκη Καλών Τεχνών. Ανακάλυψε και απέκτησε μερικά από τα πιο σημαντικά αρχιτεκτονικά σχέδια του Avery, όπως το μη δημοσιευμένο χειρόγραφο του Sebastiano Serlio για την οικιακή αρχιτεκτονική, που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1540, εικονογραφημένο με σχέδια του Serlio. Ο Serlio σχεδίαζε να είναι αυτό το έκτο βιβλίο της επτάτομης πραγματείας του για την αρχιτεκτονική. Το χειρόγραφο δημοσιεύθηκε τελικά το 1978 από το Architectural History Foundation (Ίδρυμα Αρχιτεκτονικής Ιστορίας)". Το 1924 ο Dinsmoor επέστρεψε στην Αμερικανική Σχολή ως καθηγητής αρχιτεκτονικής για έξι μήνες κάθε έτους έως το 1928. Από το 1933 μέχρι την αποχώρησή του το 1955 διετέλεσε εκτελεστικός διευθυντής του Τμήματος Καλών Τεχνών στο Columbia. Το 1935 ο Dinsmoor διορίστηκε καθηγητής αρχαιολογίας στο Columbia.

Ένα μεγάλο μέρος της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας συνδέθηκε επίσης με το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Αμερικής (Archaeological Institute of America) . Το 1936 εκλέχτηκε πρόεδρος του οργανισμού, μια θέση που κατείχε μέχρι το 1945. Από αυτή τη θέση ο Dinsmoor ασχολήθηκε αρχικά με την οργάνωση μέτρων για την προστασία των ιστορικών μνημείων και έργων τέχνης. Το 1943 το American Council of Learned Societies όρισε μια Επιτροπή για την Προστασία των Πολιτιστικών Θησαυρών σε Εμπόλεμες Περιοχές (Committee on the Protection of Cultural Treasures in War Areas) με πρόεδρο τον Dinsmoor. Αργότερα τον ίδιο χρόνο σχηματίστηκε η Αμερικανική Επιτροπή για την Προστασία και Διάσωση Καλλιτεχνικών και Ιστορικών Μνημείων στην Ευρώπη (American Commission for the Protection and Salvage of Artistic and Historic Monuments in Europe) στην οποία ο Dinsmoor διορίστηκε από τον Πρόεδρο Roosevelt. Η πρώτη μεγάλη ανάγκη ήταν να εκπονηθούν σχέδια των πόλεων στις οποίες ήταν πιθανό να λειτουργούν οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις - σχέδια στα οποία ιστορικά μνημεία είχαν επισημανθεί έτσι ώστε να διευκολυνθεί η διατήρησή τους, είτε σε χερσαίες επιχειρήσεις είτε σε βομβιστικές επιθέσεις. Εκτός από την παραγωγή χαρτών, η Επιτροπή μερίμνησε για την προετοιμασία εγχειριδίων σχετικά με τη φροντίδα και τη συντήρηση μνημείων και έργων τέχνης και την παροχή διαλέξεων για τα θέματα αυτά σε μέλη των ενόπλων δυνάμεων. Καθώς οι περιοχές ανακαταλαμβάνονταν από τον εχθρό, έγιναν αναφορές σχετικά με την κατάσταση των μνημείων και, τελικά, το προσωπικό της Επιτροπής έπαιξε ενεργό ρόλο στον εντοπισμό και την αποκατάσταση στους δικαιούχους μεγάλου αριθμού «εκτοπισμένων έργων τέχνης».

Σε όλη τη διάρκεια της μακράς σταδιοδρομίας του, τα ενδιαφέροντα του Dinsmoor επικεντρώθηκαν κυρίως στα κτήρια πάνω και γύρω από την Ακρόπολη των Αθηνών.

Ο Dinsmoor πέρασε στην Αθήνα τα τελευταία 12 χρόνια της ζωής του. Το 1969 έλαβε το χρυσό μετάλλιο για διακεκριμένο αρχαιολογικά επιτεύγματα από το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Αμερικής. Στις 2 Ιουλίου 1973 πέθανε ήσυχα και κηδεύτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.

[Το κείμενο της βιογραφίας βασίστηκε στη νεκρολογία που γράφτηκε από τον Homer A. Thompson και δημοσιεύτηκε στην Επετηρίδα της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Εταιρείας - Year Book of the American Philosophical Society, 1974, pp. 156-163.]