Αρχείο Α.Ε. 301 - Παξινού, Κατίνα και Μινωτής, Αλέξης

Περιοχή αναγνώρισης

Κωδικός αναγνώρισης της ενότητας περιγραφής

GR ELIA-MIET Α.Ε. 301

Τίτλος

Παξινού, Κατίνα και Μινωτής, Αλέξης

Χρονολογία(ες)

  • 1910-2002 (Δημιουργία)

Επίπεδο περιγραφής

Αρχείο

Μέγεθος και υπόστρωμα της ενότητας περιγραφής (ποσότητα, όγκος ή διαστάσεις)

87 αρχειακά κουτιά
50 αρχειακά κουτιά (φωτογραφικά τεκμήρια)
τεκμήρια μεγάλου σχήματος εκτός κουτιών

Περιοχή πλαισίου παραγωγής

Όνομα του παραγωγού

(1900-1973)

Βιογραφικό σημείωμα

Η Κατίνα Παξινού γεννήθηκε το 1900 στον Πειραιά. Ήταν κόρη του αλευροβιομηχάνου Βασιλείου Κωνσταντόπουλου και της συζύγου του Ελένης Μαλανδρίνου κι είχε έξι αδέρφια.

Η Κατίνα Παξινού πέρασε τα μαθητικά της χρόνια στη Σχολή Χιλ, στη Σχολή Καλογραιών της Τήνου και εσωτερική σε σχολείο της Ελβετίας. Το 1917 αποφοίτησε από το Κονσερβατουάρ της Γενεύης (Conservatoire de musique de Genève), ενώ είχε ήδη εμφανιστεί σε μουσικές εκδηλώσεις στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών και στο Βασιλικό Θέατρο. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τον επιχειρηματία Γιάννη Παξινό, με τον οποίο απέκτησε δύο κόρες, την Έθελ και την Ιλιάνα. Το ζευγάρι χώρισε το 1923. Στη διάρκεια του γάμου της κι ως το 1926 η Παξινού έλαβε μέρος σε παραγωγές λυρικού θεάτρου στην Αθήνα και συνέχισε τις μουσικές σπουδές της στην Κωνστάντζα της Ρουμανίας, τη Βιέννη και το Βερολίνο. Στη σκηνή εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1920, ερμηνεύοντας το ρόλο της Βεατρίκης στο ομότιτλο, γραμμένο ειδικά για την Παξινού, μελόδραμα του Δημήτρη Μητρόπουλου.

Ο Αλέξης Μινωτής κι η Κατίνα Παξινού γνωρίστηκαν το 1928. Το Δεκέμβριο του ίδιου έτους, η Παξινού ξεκίνησε τη συνεργασία της με το θίασο Κοτοπούλη, στο έργο του Ανρύ Μπατάιγ Η γυμνή γυναίκα. Το 1931, εν αναμονή της έναρξης λειτουργίας του Εθνικού Θεάτρου, η Παξινού κι ο Μινωτής συνεργάστηκαν με τον Αιμίλιο Βεάκη. Στην κρατική σκηνή ανέλαβαν πρωταγωνιστικούς ρόλους από την πρώτη παραγωγή της (Αγαμέμνων του Αισχύλου 1932) έως το 1941. Μάρτιο του 1940 παντρεύτηκαν στην Αθήνα κι η Παξινού έφυγε για το Λονδίνο, όπου υποδύθηκε την κυρία Άλβιγκ στους Βρικόλακες του Ίψεν (Duchess Theatre, θίασος του Charles Cochran). Το 1941 ο Μινωτής συνελήφθη από τους Γερμανούς, οδηγήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, δραπέτευσε και κατέφυγε στη Χίο, συνελήφθη εκ νέου και φυλακίστηκε. Το 1942 διέφυγε στην Τουρκία, στο Κάιρο και από εκεί, με διπλωματικό διαβατήριο, στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου είχε εγκατασταθεί μετά από περιπέτειες η Παξινού.

Έως το 1950 ζήσανε στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, έλαβαν μέρος σε αντιπολεμικές και φιλανθρωπικές εκδηλώσεις κι ενέργειες κι εμφανίστηκαν στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Το 1943 η Κατίνα Παξινού υποδύθηκε την Πιλάρ στην κινηματογραφική ταινία του Σαμ Γουντ Για ποιον χτυπά η καμπάνα, ερμηνεία για την οποία τιμήθηκε τον επόμενο χρόνο με το Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου. Το 1949 τιμήθηκε με το βραβείο Κοκτώ για την ερμηνεία της στην κινηματογραφική απόδοση του έργου του Ευγένιου Ο’Νηλ Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα, σε σκηνοθεσία του Ντάντλεϋ Νίκολς. Το 1951 υποδύθηκε τη Μπερνάρντα Άλμπα στη Νέα Υόρκη (The American National Theatre and Academy Playhouse). Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου το Εθνικό Θέατρο παρουσίασε τον Οιδίποδα τύραννο του Σοφοκλή στο αρχαίο θέατρο Δελφών, σε σκηνοθεσία του Αλέξη Μινωτή, με τον ίδιο στο ρόλο του Οιδίποδα και την Παξινού στο ρόλο της Ιοκάστης. Ακολούθησαν περιοδεία του κρατικού θιάσου στις ΗΠΑ και παράλληλη ανεξάρτητη κινηματογραφική και θεατρική δραστηριότητα των Παξινού και Μινωτή στην Αγγλία και την Αμερική. Το 1953 το ζευγάρι ήρθε σε ρήξη με το Γιώργο Θεοτοκά. Από το 1955 –όταν ο Αιμίλιος Χουρμούζιος ανέλαβε τη διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου– έως το 1968 διατήρησαν μόνιμη συνεργασία με την κρατική σκηνή ως πρωταγωνιστές, ο Μινωτής και ως σκηνοθέτης, σε έργα του παγκόσμιου σύγχρονου και κλασικού ρεπερτορίου και τα καλοκαίρια σε αρχαίες τραγωδίες, στο πλαίσιο των φεστιβάλ Επιδαύρου και Αθηνών. Το 1958 ο Μινωτής σκηνοθέτησε τη Μήδεια του Λουίτζι Κερουμπίνι για την Dallas Civic Opera, με τη Μαρία Κάλλας στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η παράσταση σημείωσε μεγάλη επιτυχία κι επαναλήφθηκε στο Λονδίνο, το Μιλάνο και στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου (1961).

Τον Αύγουστο του 1968 ο Μινωτής κι η Παξινού ανακοίνωσαν την αποχώρησή τους από το Εθνικό Θέατρο και δημιούργησαν δικό τους θίασο, με τον οποίο έδωσαν παραστάσεις στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη έως το 1973. Ο τελευταίος ρόλος της Κατίνας Παξινού ήταν η Μάνα Κουράγιο στο ομότιτλο έργο του Μπρεχτ. Πέθανε στις 22 Φεβρουαρίου 1973.

Κορυφαίες μορφές του ελληνικού θεάτρου του 20ού αιώνα, η Κατίνα Παξινού κι ο Αλέξης Μινωτής κυριάρχησαν στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου για σειρά ετών και σφράγισαν την υποκριτική και σκηνοθετική του παράδοση. Προσωπικότητες με διεθνή αναγνώριση κι ακτινοβολία, τιμήθηκαν επανειλημμένως για την καλλιτεχνική προσφορά τους.

Όνομα του παραγωγού

(1900-1990)

Βιογραφικό σημείωμα

Ο Αλέξης Μινωτής γεννήθηκε το 1900 στα Χανιά· οι γονείς του, Στυλιανός και Στυλιανή Μινωτάκη, ήταν πολύτεκνοι. Ολοκλήρωσε τις μαθητικές σπουδές του στα Χανιά. Το 1915 δημοσίευσε ποιήματα στο περιοδικό του Αντώνη Γιαλούρη Διόνυσος (εκεί υιοθέτησε και το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο). Το 1918, σύμφωνα με την επιθυμία των γονιών του, διορίστηκε λογιστής στην Τράπεζα Αθηνών, θέση από την οποία παραιτήθηκε το επόμενο έτος. Το 1922 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή, αρχικά ως κομπάρσος, σε παραστάσεις του θιάσου Βεάκη – Ιατρίδου – Νέζερ, που περιόδευε τότε στην Κρήτη. Το 1924 υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία και το 1925 προσλήφθηκε στο θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη (πρώτη εμφάνιση στο έργο του Ανρύ Μπερνστέν Ιουδήθ), όπου παρέμεινε ώς το 1931, συμμετέχοντας σε σκηνικές παραγωγές στην Αθήνα και σε περιοδείες, καθώς και στις παραστάσεις της Ελευθέρας Σκηνής.

Ο Αλέξης Μινωτής κι η Κατίνα Παξινού γνωρίστηκαν το 1928. Το 1931, εν αναμονή της έναρξης λειτουργίας του Εθικού Θεάτρου, η Παξινού κι ο Μινωτής συνεργάστηκαν με τον Αιμίλιο Βεάκη. Στην κρατική σκηνή ανέλαβαν πρωταγωνιστικούς ρόλους από την πρώτη παραγωγή της (Αγαμέμνων του Αισχύλου 1932) έως το 1941. Μάρτιο του 1940 παντρεύτηκαν στην Αθήνα κι η Παξινού έφυγε για το Λονδίνο, όπου υποδύθηκε την κυρία Άλβιγκ στους Βρικόλακες του Ίψεν (Duchess Theatre, θίασος του Charles Cochran). Το 1941 ο Μινωτής συνελήφθη από τους Γερμανούς, οδηγήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, δραπέτευσε και κατέφυγε στη Χίο, συνελήφθη εκ νέου και φυλακίστηκε. Το 1942 διέφυγε στην Τουρκία, στο Κάιρο και από εκεί, με διπλωματικό διαβατήριο, στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου είχε εγκατασταθεί μετά από περιπέτειες η Παξινού.

Έως το 1950 ζήσανε στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, έλαβαν μέρος σε αντιπολεμικές και φιλανθρωπικές εκδηλώσεις κι ενέργειες κι εμφανίστηκαν στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Το καλοκαίρι του1951 το Εθνικό Θέατρο παρουσίασε τον Οιδίποδα τύραννο του Σοφοκλή στο αρχαίο θέατρο Δελφών, σε σκηνοθεσία του Αλέξη Μινωτή, με τον ίδιο στο ρόλο του Οιδίποδα και την Παξινού στο ρόλο της Ιοκάστης. Ακολούθησαν περιοδεία του κρατικού θιάσου στις ΗΠΑ και παράλληλη ανεξάρτητη κινηματογραφική και θεατρική δραστηριότητα των Παξινού και Μινωτή στην Αγγλία και την Αμερική. Το 1953 το ζευγάρι ήρθε σε ρήξη με το Γιώργο Θεοτοκά. Από το 1955 –όταν ο Αιμίλιος Χουρμούζιος ανέλαβε τη διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου– έως το 1968 διατήρησαν μόνιμη συνεργασία με την κρατική σκηνή ως πρωταγωνιστές, ο Μινωτής και ως σκηνοθέτης, σε έργα του παγκόσμιου σύγχρονου και κλασικού ρεπερτορίου και τα καλοκαίρια σε αρχαίες τραγωδίες, στο πλαίσιο των φεστιβάλ Επιδαύρου και Αθηνών. Το 1958 ο Μινωτής σκηνοθέτησε τη Μήδεια του Λουίτζι Κερουμπίνι για την Dallas Civic Opera, με τη Μαρία Κάλλας στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η παράσταση σημείωσε μεγάλη επιτυχία κι επαναλήφθηκε στο Λονδίνο, το Μιλάνο και στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου (1961).

Τον Αύγουστο του 1968 ο Μινωτής κι η Παξινού ανακοίνωσαν την αποχώρησή τους από το Εθνικό Θέατρο και δημιούργησαν δικό τους θίασο, με τον οποίο έδωσαν παραστάσεις στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη έως το 1973. Ο τελευταίος ρόλος της Κατίνας Παξινού ήταν η Μάνα Κουράγιο στο ομότιτλο έργο του Μπρεχτ. Πέθανε στις 22 Φεβρουαρίου 1973.

Τον Οκτώβριο του 1974 ο Μινωτής ανέλαβε τη γενική διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου, θέση την οποία διατήρησε έως το 1980, οπότε έγινε πρόεδρος ΔΣ της κρατικής σκηνής. Από το 1974 κι έως το τέλος της ζωής του (Νοέμβριος 1990) συνέχισε τη θεατρική του σταδιοδρομία από τη σκηνή του Εθνικού. Η τελευταία του ερμηνεία ήταν ο ρόλος του Αβραάμ στη Θυσία του Αβραάμ.

Κορυφαίες μορφές του ελληνικού θεάτρου του 20ού αιώνα, η Κατίνα Παξινού κι ο Αλέξης Μινωτής κυριάρχησαν στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου για σειρά ετών και σφράγισαν την υποκριτική και σκηνοθετική του παράδοση. Προσωπικότητες με διεθνή αναγνώριση κι ακτινοβολία, τιμήθηκαν επανειλημμένως για την καλλιτεχνική προσφορά τους.

Ιστορικό της ενότητας περιγραφής

Διαδικασία πρόσκτησης

– Κληροδότημα Αλέξη Μινωτή στο ΜΙΕΤ, 1977
– Δωρεά μέρους του αρχείου (23 αρχειακά κουτιά) από τον Αλέξη Μινωτή στο ΕΛΙΑ, 1984

Περιοχή περιεχομένου και διάρθρωσης

Παρουσίαση περιεχομένου

Θεατρικά έργα, θεατρικές μεταφράσεις και διασκευές, βιβλία σκηνοθεσίας, επαγγελματικά έγγραφα, κείμενα, ομιλίες, άρθρα, αποκόμματα Τύπου, αλληλογραφία, σκίτσα και σχέδια, ηχητικό και έντυπο υλικό, φωτογραφικά τεκμήρια, θεατρικά προγράμματα κ.ά.

Επιλογές, εκκαθαρίσεις και τελική διατήρηση

Δεν έγινε καμία εκκαθάριση.

Προσθήκες υλικού

Δεν αναμένονται προσθήκες.

Σύστημα ταξινόμησης

Το αρχείο είχε διασπαστεί με τις δωρεές του Αλέξη Μινωτή προς το ΜΙΕΤ και το ΕΛΙΑ αντίστοιχα. Αναταξινομήθηκε το υλικό που είχε δωριστεί στο ΕΛΙΑ, ταξινομήθηκε εξαρχής το υλικό που είχε δωριστεί στο ΜΙΕΤ, και τα δύο τμήματα του αρχείου επανενώθηκαν με ενιαία ειδολογική, θεματική και χρονολογική ταξινόμηση και περιγραφή.

Διάγραμμα ταξινόμησης:

Ι. Επαγγελματικά (1931-1990)
Φάκελος 1 ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ (1932-1966)
Φάκελος 2 ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ (1967-1989, 1957-1989)
Φάκελος 3 ΘΙΑΣΟΣ ΠΑΞΙΝΟΥ - ΜΙΝΩΤΗ (1968-1973)
Φάκελος 4 ΑΛΛΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ (1931-1990)

ΙΙ. Καλλιτεχνικό έργο: θέατρο, κινηματογράφος κ.ά. (1910-1990)
Φάκελος 5 ΕΡΓΑ, ΣΕΝΑΡΙΑ, ΒΙΒΛΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ: Α
(1932-1984)
Φάκελος 6 ΕΡΓΑ, ΣΕΝΑΡΙΑ, ΒΙΒΛΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ: Β – Γ
(1969-1976)
Φάκελος 7 ΕΡΓΑ, ΣΕΝΑΡΙΑ, ΒΙΒΛΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ: Ε
(1955-1988)
Φάκελος 8 ΕΡΓΑ, ΣΕΝΑΡΙΑ, ΒΙΒΛΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ: Ζ – Θ
(1963-1990)
Φάκελος 9 ΕΡΓΑ, ΣΕΝΑΡΙΑ, ΒΙΒΛΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ: Ι – Κ
(1935-1975)
Φάκελος 10 ΕΡΓΑ, ΣΕΝΑΡΙΑ, ΒΙΒΛΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ: Κ
(1950-1987)
Φάκελος 11 ΕΡΓΑ, ΣΕΝΑΡΙΑ, ΒΙΒΛΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ: Λ
(1951-1973)
Φάκελος 12 ΕΡΓΑ, ΣΕΝΑΡΙΑ, ΒΙΒΛΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ: Μ
(1910-1981)
Φάκελος 13 ΕΡΓΑ, ΣΕΝΑΡΙΑ, ΒΙΒΛΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ: Μ
(1959-1980)
Φάκελος 14 ΕΡΓΑ, ΣΕΝΑΡΙΑ, ΒΙΒΛΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ: Μ
(1966-1974)
Φάκελος 15 ΕΡΓΑ, ΣΕΝΑΡΙΑ, ΒΙΒΛΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ: Ν
(1961-1963)
Φάκελος 16 ΕΡΓΑ, ΣΕΝΑΡΙΑ, ΒΙΒΛΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ: Ο
(1931-1969)
Φάκελος 17 ΕΡΓΑ, ΣΕΝΑΡΙΑ, ΒΙΒΛΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ: Π – Ρ
(1966-1971)

Φάκελος 18 ΕΡΓΑ, ΣΕΝΑΡΙΑ, ΒΙΒΛΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ: Σ
(1937-1978)
Φάκελος 19 ΕΡΓΑ, ΣΕΝΑΡΙΑ, ΒΙΒΛΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ: Σ
(1936-1964)
Φάκελος 20 ΕΡΓΑ, ΣΕΝΑΡΙΑ, ΒΙΒΛΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ: Σ
(1937-1989)
Φάκελος 21 ΕΡΓΑ, ΣΕΝΑΡΙΑ, ΒΙΒΛΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ: Σ – Τ
(1938-1988)
Φάκελος 22 ΕΡΓΑ, ΣΕΝΑΡΙΑ, ΒΙΒΛΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ: Τ – Χ
(1936-1972)
Φάκελος 23 ΣΕΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ
(1960-1969)
Φάκελος 24 ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ, ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
(1944-1981)
Φάκελος 25 ΜΟΥΣΙΚΗ: ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΚΑΙ ΕΝΤΥΠΑ
(1933-1971)
Φάκελος 26 ΠΟΙΚΙΛΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
(1937-1972)
Φάκελος 27 ΣΚΙΤΣΑ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
(1921-1982)

ΙΙΙ. Συγγραφικό έργο Α.Μ. (1930-1990)
Φάκελος 28 ΠΕΖΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ (1943-1985)
Φάκελος 29 ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑ (1945-1990)
Φάκελος 30 ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ
(1937-1989)
Φάκελος 31 ΟΜΙΛΙΕΣ, ΑΡΘΡΑ κ.ά. (1930-1990)
Φάκελος 32 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ κ.ά. (1936-1990;)

ΙV. Υποδοχή: άρθρα, εκδηλώσεις τιμής και μνήμης (1920-2002)
Φάκελος 33 ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ (ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ
ΤΥΠΟΥ) (1920-1939)
Φάκελος 34 ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ (ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ
ΤΥΠΟΥ) (1940-1934)
Φάκελος 35 ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ (ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ
ΤΥΠΟΥ) (1939-1952)
Φάκελος 36 ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ (ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ
ΤΥΠΟΥ) (1943-1950)
Φάκελος 37 ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ (ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ
ΤΥΠΟΥ) (1950-1953)
Φάκελος 38 ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ (ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ
ΤΥΠΟΥ) (1954-1955)
Φάκελος 39 ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ (ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ
ΤΥΠΟΥ) (1955-1959)
Φάκελος 40 ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ (ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ
ΤΥΠΟΥ) (1960-1962)
Φάκελος 41 ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ (ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ
ΤΥΠΟΥ) (1963-1965)
Φάκελος 42 ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ (ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ
ΤΥΠΟΥ) (1966-1969)
Φάκελος 43 ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ (ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ
ΤΥΠΟΥ) (1970-1974)
Φάκελος 44 ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ (ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ
ΤΥΠΟΥ) (1975-1979)
Φάκελος 45 ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ (ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ
ΤΥΠΟΥ) (1980-1985)
Φάκελος 46 ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ (ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ
ΤΥΠΟΥ) (1986-1988)
Φάκελος 47 ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ (ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΑ
ΤΥΠΟΥ) (1989-2002)
Φάκελος 48 ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΩΝ ΑΡΘΡΩΝ
(1939-1981) / ΤΕΥΧΗ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ (1927-1990)
Φάκελος 49 ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ (1958-1977) /
ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΡΑΛΛΗ (1976)
Φάκελος 50 ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΙΜΗΣ / ΜΝΗΜΗΣ κ.ά. (1939-2002)
Φάκελος 51 ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΙΜΗΣ (1939)
Φάκελος 52 ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΙΜΗΣ (194;-1987)
Φάκελος 53 ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΙΜΗΣ (1988-1990)
Φάκελος 54 ΚΟΙΝΩΦΕΛΕΣ ΙΔΡΥΜΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Σ.
ΩΝΑΣΗΣ (1980-1989)

V. Αλληλογραφία (1918-1990)
Φάκελος 55 1931-1950
Φάκελος 56 1951-1958
Φάκελος 57 1959-1964
Φάκελος 58 1965-1970
Φάκελος 59 1971-1980
Φάκελος 60 1981-1990 και χ.χ.
Φάκελος 61 1973
Φάκελος 62 ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ Κ.Π. – Α.Μ. κ.ά. (1918, 1928-
1978)
Φάκελοι 63-64 ΕΥΧΕΤΗΡΙΕΣ ΚΑΡΤΕΣ (1968-1990)
Φάκελος 65 ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ / ΑΝΤΙΓΡΑΦΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ
(1934-1990)
Φάκελος 66 ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΕΣ ΚΑΡΤΕΣ κ.ά. (193;-1990)
Φάκελος 67 ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΕΣ ΚΑΡΤΕΣ Κ.Π. και Α.Μ.

VI . Προσωπικά, οικογενειακά, ποικίλα (1928-1994)
Φάκελος 68 ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ κ.ά. (1939-1987)
Φάκελος 69 ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ (1933-1990)
Φάκελος 70 ΙΑΤΡΙΚΑ (1963-1990)
Φάκελος 71 ΙΑΤΡΙΚΑ (1973-1989)
Φάκελος 72 ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ / ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΡΙΤΩΝ (1928-1987)
Φάκελοι 73-75 ΠΟΙΚΙΛΑ (1949-1994 και χ.χ.)

VII. Ηχητικό υλικό / θεατρικά προγράμματα (1928-1991 και χ.χ.)
Φάκελος 76 ΔΙΣΚΟΙ ΒΙΝΥΛΙΟΥ / ΚΑΣΕΤΕΣ ΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΟΥ
(1975-1991)
Φάκελος 77 ΔΙΣΚΟΙ ΒΙΝΥΛΙΟΥ (ΣΥΛΛΟΓΗ Κ.Π. και Α.Μ.)
Φάκελοι 78-79 ΜΑΓΝΗΤΟΤΑΙΝΙΕΣ ΗΧΟΥ / ΚΑΣΕΤΕΣ ΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΟΥ
(1975-1991)
Φάκελοι 80-87 ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ (1928-1990)

VIII. Τεκμήρια εκτός φακέλων (1930-1989 και χ.χ.)
ΣΧΕΔΙΑ κ.ά. (1960-1989)
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ κ.ά.
ΕΝΤΥΠΑ (1965-1976)
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ (1930-1988)

Περιοχή όρων πρόσβασης και χρήσης

Όροι πρόσβασης

Με ρητή επιθυμία του Αλέξη Μινωτή, η πρόσβαση στο φάκελο 62 δεν επιτρέπεται ως το έτος 2080.

Όροι αναπαραγωγής

Γλώσσα(ες) των τεκμηρίων

  • Ελληνικά
  • Αγγλικά
  • Γαλλικά
  • Γερμανικά
  • Ιταλικά

Αλφάβητο(α) των τεκμηρίων

Σημειώσεις για τη γλώσσα και γραφή των τεκμηρίων

Φυσικά χαρακτηριστικά και τεχνικές προϋποθέσεις

Εργαλεία έρευνας

Αναλυτική περιγραφή φακέλου/υποφακέλου σε ηλεκτρονική μορφή.

Περιοχή συμπληρωματικών πηγών

Εντοπισμός πρωτοτύπων

Εντοπισμός αντιγράφων

Συμπληρωματικές πηγές / σχετικές ενότητες περιγραφής

–Εκθέματα του Μουσείου Παξινού – Μινωτή ΜΙΕΤ.
– Συλλογή έργων τέχνης ΜΙΕΤ.
– Σχολιασμένα βιβλιογραφικά δελτία της ενότητας των αποκομμάτων Τύπου, συνταγμένα από τον Πλάτωνα Μαυρομούστακο το 1997 (εκτυπωμένα και σε ηλεκτρονική μορφή).

Σχετιζόμενες περιγραφές

Σημείωση δημοσίευσης

Σημείωση δημοσίευσης

– Πλάτων Μαυρομούστακος (επιμ.), Παξινού – Μινωτής. Μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας, Αθήνα, ΜΙΕΤ, 1997.

Περιοχή παρατηρήσεων

Σημείωση

Σημείωση

Σημείωση

Το φωτογραφικό υλικό, τα θεατρικά προγράμματα κι οι αφίσες του αρχείου θα καταλογογραφηθούν αναλυτικά στο ηλεκτρονικό πρόγραμμα LibSolution. Αναμένεται επίσης η σύνταξη καταλόγου του Μουσείου Παξινού – Μινωτή.

Εναλλακτικός(οί) κωδικός(οί) αναγνώρισης

Σημεία πρόσβασης

Τόποι

Ονόματα

Περιοχή ελέγχου της περιγραφής

Κωδικός αναγνώρισης περιγραφής

Κωδικός αναγνώρισης του φορέα καθιέρωσης της εγγραφής

Κανόνες και/ή συμβάσεις

ΔΙΠΑΠ (Γ) 2η έκδοση

Ημερομηνίες δημιουργίας, αναθεώρησης ή κατάργησης της περιγραφής

ΜΙΕΤ: δεκαετία 1980 ως 1997
ΕΛΙΑ: 1986, 2008
Σύνταξη ΔΑΠ (ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ): Απρίλιος 2019

Αλφάβητο(α)

Πηγές

Δελτίο περιγραφής Φορέα.

Παρατηρήσεις και Όνομα Αρχειονόμου

Παρατηρήσεις και Όνομα Αρχειονόμου

Ταξινόμηση του αρχείου και σύνταξη ΔΑΠ: Κωνσταντίνα Σταματογιαννάκη

– Επιμέρους ενότητες της δωρεάς στο ΜΙΕΤ είχαν καταγραφεί από τη Θεανώ Μιχαηλίδου, την Ελιάνα Χουρμουζιάδου, τη Μαρία Πολίτη και την Αντιγόνη Μανασσή.
– Στην έρευνα για τον τόμο Παξινού – Μινωτής. Μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας (Αθήνα, ΜΙΕΤ, 1997) είχε συνεργαστεί η Χριστίνα Συμβουλίδου.
– Αρχική ταξινόμηση και καταλογογράφηση της δωρεάς στο ΕΛΙΑ είχε γίνει το 1986 από την Ισμήνη Αντωνούλα.

  • Αναταξινόμηση του υλικού και σύνταξη ευρετηρίου της δωρεάς στο ΕΛΙΑ έγινε το 2008 από την Κωνσταντίνα Σταματογιαννάκη.

Περιοχή εισαγωγών