Με την ευκαιρία της μεγάλης έκθεσης του Ε.Λ.Ι.Α. το 1996 με θέμα «Ο Χαρίλαος Τρικούπης και η εποχή του» αποφασίστηκε, με τη χορηγία του Ιδρύματος Ι.Φ.Κωστοπούλου, να συντηρηθούν τα αρχεία του Σπυρίδωνα και Χαριλάου Τρικούπη, επειδή η μορφή τους δημιουργούσε ιδιαίτερα προβλήματα στη χρήση και κινδύνους για τη φθορά του υλικού. Το αρχειακό υλικό, αποτελούμενο κυρίως από αλληλογραφία, δεν ήταν στη συνηθισμένη μορφή των λυτών εγγράφων, αλλά επικολλημένο σε φύλλα τόμων/λευκωμάτων. Για παράδειγμα πέντε φύλλα μιας πολυσέλιδης επιστολής ήταν διπλωμένα και κολλημένα στην ίδια σελίδα με τρόπο ώστε να διαβάζονται μόνον εφόσον ξεδιπλώνονταν ένα ένα και διαδοχικά. Τα τεκμήρια μετά την αποκόλληση και συντήρησή τους διατηρήθηκαν στην αρχική τάξη και σειρά και βρίσκονται σήμερα τοποθετημένα σε δίφυλλα που το καθένα αντιστοιχεί σε μία σελίδα και περιλαμβάνει τα έγγραφα που ήταν επικολλημένα σ’ αυτήν (υπήρχαν από ένα έως έξι περίπου έγγραφα διπλωμένα σε κάθε σελίδα). Σε κάθε δίφυλλο σημειώθηκε ο αριθμός του τόμου/λευκώματος και της αντίστοιχης σελίδας. Αριθμό τόμου είχαν πάρει στο παρελθόν και τα λυτά έγγραφα που αρχικά βρίσκονταν σε φάκελο. Ας σημειωθεί εδώ ότι πολλές σελίδες έλειπαν, γιατί είχαν αποκοπεί εξαρχής, πιθανότατα για λόγους εξοικονόμησης όγκου. Αντιγράφτηκαν επίσης οι χειρόγραφες ταξινομικές ενδείξεις όπου και όταν υπήρχαν. Με δύο λόγια, ανασυστάθηκε το υλικό κάθε τόμου των αρχείων με τη διαφορά ότι τον τόμο/λεύκωμα αντικατέστησε ο αρχειακός φάκελος και τις σελίδες του τόμου, τα δίφυλλα που περιέχουν το σύνολο των εγγράφων κάθε σελίδας.

Η τεχνική έκθεση του συντηρητή Ερρίκου Δελλαρόκα, που ανέλαβε την εργασία αυτή (βλέπε Τα νέα του Ε.Λ.Ι.Α., αρ.τεύχους 48, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 1997) έχει ως εξής: «... Στα περισσότερα έγγραφα είχε χρησιμοποιηθεί ζωική κόλλα (animal glue) και η διαδικασία αποκόλλησή τους υπήρξε επιτυχής με τη χρησιμοποίηση πιστολιού εκτόξευσης θερμού αέρα (Preservation Pencil-Ultrasonic Humidifier) και σε ελάχιστες περιπτώσεις όπου το στρώμα της κόλλας ήταν παχύ, η αποκόλληση έγινε με την τοποθέτηση των εγγράφων στον ειδικό θάλαμο ελεγχόμενης ύγρανσης (Humidity Chamber using an Ultrasonic Humidifier). Σε ορισμένους τόμους είχε χρησιμοποιηθεί κάποια άλλη κόλλα που δεν κατάφερα να προσδιορίσω. Σε αυτή την περίπτωση τα έγγραφα πρώτα τοποθετήθηκαν στο θάλαμο ελγχόμενης ύγρανσης για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα -έτσι ώστε αφενός να διαλύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τα μόρια της κόλλας και αφετέρου να ανοίξουν οι ίνες του χαρτιού και να απελευθερώσουν την κόλλα- και κατόπιν υποβλήθηκαν στη διαδιακασία του float bath, δηλαδή ελεγχόμενη εμβάπτιση των εγγράφων σε νερό μόνο από την πλευρά της κόλλας.

Σε αρκετά έγγραφα είναι εμφανείς (έχουν αποτυπωθεί) οι γραμμές των σελίδων του τόμου, αποτέλεσμα κυρίως της αρχικής επικόλλησης. Αυτό συνέβη γιατί κατά τη διαδικασία του κολλήματος η κόλλα είναι σε ρευστή μορφή και ειδικά η ζωική κόλλα είναι και σε υψηλή θερμοκρασία, με αποτέλεσμα η υγρασία και η θερμότητα που ήρθαν σε επαφή με τις σελίδες του τόμου να ξεβάψουν τις διαγραμμίσεις και αυτές με τη σειρά τους να αποτυπωθούν στα επικολλημένα έγγραφα.”