Ο Βασίλειος Τατάκης γεννήθηκε στο Συνετί της Άνδρου το 1896. Ήταν το ένατο και τελευταίο παιδί του Νικόλαου Τατάκη και της Αργυρώς Τατάκη. Σε μικρή ηλικία πήγε να μείνει στη Σμύρνη κοντά στον αδερφό του, Γιάννη. Εκεί τελείωσε την Ευαγγελική Σχολή το 1914.
Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το διάστημα 1919-1922 και φιλοσοφία στη Σορβόννη τα έτη 1928-1930. Το 1939 έγινε διδάκτορας φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Από το 1922 έως το 1945 εργάστηκε ως καθηγητής γυμνασίου και γυμνασιάρχης σε περιοχές της Ελλάδας και της Κύπρου (Σκόπελος, Λεμεσός, Λευκωσία, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Νεάπολη Κρήτης, Πειραιάς, Αθήνα). Σημαντικός σταθμός στην πορεία του ήταν το 1934, όταν μετά από πρόταση του Αλέξανδρου Δελμούζου έγινε γυμνασιάρχης του νεοσύστατου τότε Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από το Πειραματικό εκδιώχθηκε για πολιτικούς και εκπαιδευτικούς λόγους το 1938. Από το 1945 έως το 1958 εργάστηκε κατά καιρούς ως εκπαιδευτικός σύμβουλος στο υπουργείο Παιδείας. Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης σταδιοδορομίας του στο εν λόγω υπουργείο ο Τατάκης αντιμετώπισε συχνά διώξεις που έφτασαν στο σημείο της απόλυσής του για πρώτη φορά το 1946 (έως το 1952) και για δεύτερη το 1955. Το 1958 εξελέγη καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου δίδαξε έως τη συνταξιοδότησή του, το 1967.
Τον ίδιο χρόνο διορίστηκε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Βασιλικού Ιδρύματος Ερευνών. Διετέλεσε ακόμη πρόεδρος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος το διάστημα 1964-1967. Το 1974 ανακηρύχθηκε μέλος της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρίας.
Ο Β. Τατάκης, άνθρωπος ιδιαίτερα προσφιλής σε συνεργάτες και μαθητές, άφησε σημαντικό έργο τόσο ως εκπαιδευτικός όσο και ως ερευνητής και στοχαστής Έγραψε πολλά βιβλία και μελέτες με αντικείμενο την Ιστορία της Φιλοσοφίας και τη Φιλοσοφία. Ένα από τα σημαντικότερα και από τα πρώτα που ασχολήθηκαν με τη φιλοσοφία στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, είναι η Philosophie Byzantine (Παρίσι 1949, ²1959, ισπανική μετάφραση 1952, ελληνική μετάφραση 1977). Για το σύνολο της διδακτικής και συγγραφικής του δράσης η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε το 1982 το «Αριστείο Ιστορικών και Κοινωνικών Επιστημών».
Το 1969 άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα όρασης γεγονός που αν και το δυσκόλεψε δεν τον αποθάρρυνε από τη συγγραφή. Τελευταίο του έργο αποτέλεσαν τα απομνημονεύματά του τα οποία εκδόθηκαν μετά το θάνατό του από το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης.
Το 1939 παντρεύτηκε τη Μαρίνα Κρέη με την οποία απέκτησαν δύο κόρες την Νίκη Μπακοπούλου-Τατάκη και την Αργυρώ Τατάκη.
Η Μαρίνα Κρέη γεννήθηκε στα Σκόπια το 1910. Πέθανε το 1964.
Πηγές σύνταξης βιογραφικού: Βασίλειος Ν. Τατάκης, Απομνημονεύματα. Βιογραφική μυθιστορία, ΜΙΕΤ, Αθήνα 1993 και υλικό του αρχείου