Ο Νίκος Γρηγοριάδης γεννήθηκε στο χωριό Κορυφή του Κιλκίς το 1931. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, απ’ όπου αποφοίτησε το 1958. Την περίοδο 1959-1982 εργάστηκε ως φιλόλογος στην ιδιωτική και δημόσια Μέση Εκπαίδευση στην Ελλάδα και το εξωτερικό (ελληνικά σχολεία στη Λιβύη), ενώ από το 1983 εργάστηκε ως σχολικός σύμβουλος.
Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1963 με την ποιητική συλλογή Το βάθος της ληκύθου. Ακολούθησαν οι συλλογές Δειγματοληψία Α΄ (1981), Ο κήπος και η πύλη (1982), Τα μέτρα και τα σταθμά (1983), Η απουσία και ο λόγος (1985), Ίσκιοι (1987), Το αθέατο μέσα μας (1988), Βουστροφηδόν. Το σύνταγμα της ζωής (1988, ως Νικόλας Ταλμάν), Flora mirabilis. Ο πίθος και το φανάρι (1992), Μαύρες ακτές (1994), Δειγματοληψία Β΄ (1996), Η φωτογραφία μαζί με το τελευταίο μήνυμα (1998), Ανάβαση (2002), Και στρεβλές ρίμες (2006) και η συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα [1963-2005] (2007).
Έγραψε, ακόμα, το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα Ο Κίμωνας, το οποίο παρέμεινε ανέκδοτο.
Έγραψε, επίσης, τα δοκίμια Το δημιουργικό γράψιμο, η τέχνη και η τεχνική του. Δοκίμια προβληματισμού (3 τόμοι, 1979) και Αναγνώσεις λογοτεχνικών κειμένων (1992).
Υπήρξε μέλος της συντακτικής ομάδας των Κειμένων νεοελληνικής λογοτεχνίας Α΄ και Β΄ Λυκείου, διευθυντής των εκδόσεων «Κώδικας» και μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Ήταν παντρεμένος με την Κική (Κυριακή) Γρηγοριάδου.

Πηγές σύνταξης βιογραφικού:
Υλικό του αρχείου.
Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Αθήνα: Πατάκης, 2007, σ. 442.
Βάση δεδομένων Βιβλιοnet