Ο Νικόλας Κάλας, γιος του Ιωάννη Καλαμάρη και της Ρόζας Α. Καρατζά, γεννήθηκε το 1907 στη Λωζάνη και έζησε στην Ελλάδα ώς το 1934. Φοιτητής της Νομικής το 1923 έγινε μέλος της Φοιτητικής Συντροφιάς και υποστηρικτής του Εκπαιδευτικού Ομίλου. Ως δοκιμιογράφος και πολιτικός αρθρογράφος χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Μ. Σπιέρος και ως ποιητής το ψευδώνυμο Νικήτας Ράντος. Με αυτό εξέδωσε το 1933 τη συλλογή Ποιήματα. Ώς το 1938 έζησε στο Παρίσι. Το 1938 εξέδωσε το βιβλίο του για τον υπερρεαλισμό με τίτλο Foyers d’ incendie και το 1940 εγκαταστάθηκε στις Η.Π.Α. Στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου υπηρέτησε εθελοντικά μαζί με τον Marcuse και άλλους ευρωπαίους διανοούμενος στο Office of War Information. Το 1943 εξέδωσε το βιβλίο Confound the Wise. To 1945 πήρε την αμερικανική υπηκοότητα και ως το τέλος της ζωής του το 1988 έζησε στη Νέα Υόρκη. Μετά τον πόλεμο εργάστηκε στο πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Columbia “Research in Contemporary Cultures" που διηύθυνε η Margaret Mead και με τη συνεργασία των δύο εκδόθηκε το βιβλίο Primitive Heritage.Δημοσίευσε κείμενα κριτικής τέχνης στα σημαντικότερα περιοδικά της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας. Εργάστηκε ως Associate Professor of Art στο Farleigh Dickinson University. Βιβλία του πάνω στην Τέχνη είναι τα: The Peggy Cuggenheim Collection (1967, μαζί με την Elena Calas), Art in the Age of Risk (1968), Icons and Images of the Sixties (1971), Transfigurations: Art Critical Essays (1985). Το 1982 κυκλοφόρησε στα ελληνικά η συλλογή δοκιμίων του Κείμενα Ποιητικής και Αισθητικής (1929-1938). Το 1977 και το 1988 εκδόθηκαν αντίστοιχα οι ποιητικές συλλογές του Οδός Νικήτα Ράντου και Γραφή και φως.

Ο Ιωάννης Καλαμάρης ήταν πατέρας του λογοτέχνη Νικόλα Κάλας. Ο Ιωάννης Καλαμάρης διέθετε μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Από το αρχείο συνάγεται ότι κατείχε κτήματα όπου καλλιεργούσε οπωροκηπευτικά και ελιές, δύο τουλάχιστον ακίνητα στον Πειραιά τα οποία νοίκιαζε ως καταστήματα. Διέθετε μεγάλο αριθμό μετοχών εταιριών (Μεταλλουργία Λαυρίου, Πυριτιδοποιείο, Λιπασμάτων, Ελλ. Εταιρ. Οίνων και Οινοπνευμάτων κ.ά), τραπεζών (Εθνική, Πιστωτική, Βιομηχανικής Πίστεως, Ηπειροθεσσαλίας, Κτηματική, Αθηνών, Ανατολής), σιδηροδρόμων (Αθηνών-Πειραιώς, Θεσσαλίας, Πελοποννήσου, Πύργου-Κατακώλλου, Ρωμυλίας) και ομολογίες ελληνικών δανείων.