Ο Ιπποκράτης Παπαβασιλείου (Πάρος, 1868- Αθήνα 1951) ήταν στρατιωτικός. Προερχόμενος από τη Στρατιωτική Σχολή των Ευελπίδων προήχθη μέχρι το βαθμό του υποστρατήγου. Κατά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 υπηρέτησε με το βαθμό του υπολοχαγού ως επιτελικός αξιωματικός του αρχηγείου στρατού Θεσσαλίας. Από το 1899 έως το 1903 συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Πολεμική Ακαδημία του Βερολίνου. Πήρε μέρος και στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-13 ενώ από το 1914 έως το 1917 διετέλεσε επιτελάρχης του 1ου σώματος στρατού. Λόγω των φιλοβασιλικών του πεποιθήσεων τέθηκε εκτός στρατεύματος κατά την περίοδο 1917-1920 και εξορίστηκε στην Αίγινα και τη Σαντορίνη. Ανακλήθηκε το Νοέμβρη του 1920 και προαχθείς σε συνταγματάρχη υπηρέτησε ως στρατιωτικός ακόλουθος της ελληνικής πρεσβείας στη Ρώμη και τη Βέρνη. Αποστρατεύθηκε το 1922 με το βαθμό του υποστρατήγου. Ήταν υπουργός των Ναυτικών στην κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά με τον οποίον διατηρούσε στενή φιλία ενώ μετά το τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου πολιτεύτηκε στις Κυκλάδες με το συνδυασμό της Πολιτικής Ανεξαρτήτου Παρατάξεως Κοτζιά-Μανιαδάκη-Τουρκοβασίλη. Συνέγραψε το έργο «Περί Στρατού» , διάφορες μονογραφίες και μελέτες ενώ υπήρξε συνεργάτης της «Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας».
Το 1909 παντρεύτηκε την Αλεξάνδρα Δημοσθ. Ευγενίδη και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Δημήτριο και την Αργυρώ (Ηρώ). Ο γάμος τους έγινε στο παρεκκλήσι των ανακτόρων με παρανύμφους τη βασιλίσσα Όλγα και το διάδοχο Κωνσταντίνο, ο οποίος βάπτισε αργότερα και το γιο του Δημήτριο.
Ο Ιπποκράτης Παπαβασιλείου τιμήθηκε με πολλά ελληνικά και ξένα παράσημα και μετάλλια:Μεγαλόσταυρος του Στέμματος της Ρουμανίας (1938), Μεγαλόσταυρος του Ιταλικού Τάγματος του Στέμματος (1938), ταξιάρχης της Λεγεώνος της Τιμής (από Γαλλία το 1938), Μεγαλόσταυρος του Ιαπωνικού Τάγματος (το 1939).