Ο Ιωάννης Αβδελιώδης, από το χωριό Διδύμα της Χίου, ήταν υιός του ιατρού Κωνσταντίνου Αβδελιώδη ο οποίος σκοτώθηκε στο σεισμό του 1881, παντρεύτηκε την Κλεοπάτρα και έκανε μαζί της τον Κωνσταντίνο, τον Αριστόδημο και την Ανθούλα. Το 1889 μπαρκάρει για την Πόλη αφήνοντας πίσω την οικογένειά του. Η αγάπη για την οικογένεια και τον τόπο του, αλλά και οι καινούργιες γνωριμίες, εκφράζονται από τον Ιωάννη εκ Χίου με μορφή στίχων. Τα γραπτά του, στα οποία κυριαρχεί ο παρνασσισμός, διακρίνονται για τον έντονο λυρισμό τους. Παρά τη λιγοστή μόρφωσή του (τελείως ανορθόγραφος), αναπτύσσει με το διάβασμα ένα πλούσιο λεξιλόγιο. Μεταξύ Χίου και Πόλης γράφει συνολικά περίπου 50 ποιήματα,από το 1878 έως το 1903, αρκετά από τα οποία μεγάλης έκτασης. Ο Ιωάννης Κ. Αβδελιώδης πέθανε τον Φεβρουάριο του 1922 ,68 ετών και ετάφη εις την Ιεράν Μονήν Χαλάνδρων, Αγίαν Ματρώναν.
Μερικοί τίτλοι από τα έργα του είναι :
«Ευθαλεία» το 1878, «Μαρία» το 1880, «Η αγάπη μου στην Κοινή» το 1885, «Εξωκκλησιασθείς δωρεάν» το 1887, «Εκ Γενέσεως» , «Οικογένεια Αβδελιώδη ή Ξεδιμουσάκη», «Το αμπέλι στα Καμπιά» , «Γυναικομονύδριον των Χαλάνδρων», «Ανάμνηση στη Μεντονιά» , «Ο πύργος της Παντονιάς» , «Αποχαιρετισμός» το 1894, «Εκδρομή νυκτερινή από Διδύμα προς Μεστά» το 1894, «Επιστολήν προς π΄΄Μικέδην Κωνσταντίνον» το 1894, «Το Φθινόπωρον» το 1894 , παραινέσεις και ευχές στον «Εξάδελφόν μου Ανδρέα Πολεμίδη», «Νέον έτος 1895» , «Η αρχαία» ,«Αι πικραί αναμνήσεις» , «Προς σε αγνώμων Δύση», «Προς τους Νέρωνας της Δύσης» , «οι Δήμιοι του ΙΘ΄αιώνος των Χριστιανών της Ανατολής», «Ειδοποίησις για το Μέγα Ανατολικόν Θέατρον , Μεγάλη Ευρωπαϊκή Συναυλία και Χορός». Το 1899 γράφει μόνο δύο ελεγείες στη Μέσα Διδύμα και το τελευταίο του ποίημα στις 13/8/1903 από Κούλελη Πορκάζ της Θράκης.

Τα βιογραφικά στοιχεία έχουν βασιστεί στο άρθρο του Δημητρίου Μελαχροινούδη, "Προσωπικότητες του Ανέμωνα", που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Καλλιμασιώτικα, του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Καλλιμασιάς "Η Πρόοδος", τον Απρίλη του 1992, αρ. φύλλου 23