Ο Ευθύμιος Μαλαγαρδής γεννήθηκε στη Νάξο το 1904. Ο πατέρας του Νικόλαος Μαλαγαρδής ήταν καθηγητής κλασικής φιλολογίας στην εκεί εδρεύουσα Σχολή των Ουρσουλίνων. Μητέρα του ήταν η ξένη υπήκοος Irene Tobler.
Από το 1912 η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα, όπου ο Ευθύμιος ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο 3ο Γυμνάσιο. Το 1921 εισήχθη με εξετάσεις στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο από όπου αποφοίτησε το 1926 με το δίπλωμα του μηχανολόγου-ηλεκτρολόγου. Την ίδια χρονιά του απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό του Πολυτεχνείου για μελέτη εφαρμογής ηλεκτροκίνησης στη «γραμμή Κηφισιάς» των τότε Ελληνικών Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων.
Το 1927 υπηρέτησε τη στρατιωτική θητεία του ως Αρχικελευστής στο Βασιλικό Ναυτικό. Εκεί, είχε την ευκαιρία να αξιοποιήσει τις γνώσεις του στη μηχανική παρακολουθώντας από κοντά τις δοκιμές και την έναρξη λειτουργίας του νέου θερμοηλεκτρικού σταθμού του Ναυστάθμου. Στη συνέχεια, στον Κεντρικό Ηλεκτρικό Σταθμό του Νέου Φαλήρου, τέθηκε επικεφαλής αγήματος μαθητευομένων που θα αναλάμβανε καθολικά τη λειτουργία του σταθμού σε περίπτωση απεργίας.
Από το 1928 εργάστηκε ως μηχανικός στους Ελληνικούς Ηλεκτρικούς Σιδηροδρόμους. Συμμετείχε σε έργα που πρώτη φορά εφαρμόζονταν στην Ελλάδα, όπως η εγκατάσταση συστήματος αυτόματης σήμανσης, η εγκατάσταση αντλιοστασίων, μηχανών Diesel κ.ά.. Συμμετείχε επίσης στην εγκατάσταση των εναερίων γραμμών της γραμμής Πειραιά-Περάματος, των υποσταθμών και του τροχαίου υλικού. Την ίδια περίοδο άρχισε να διδάσκει στη νυχτερινή Σχολή της Βιοτεχνικής Εταιρίας.
Το 1930 διορίστηκε επιμελητής στα εργαστήρια μηχανολογίας της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων και το 1933 προάχθηκε σε καθηγητή στην έδρα της θερμοδυναμικής.
Το 1939 του απονεμήθηκε υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, της οποίας δεν έκανε χρήση λόγω του πολέμου.
Το 1941, με την Σχολή Ναυτικών Δοκίμων σε παύση λειτουργίας, μεταφέρθηκε ως επιμελητής στην έδρα της θεωρητικής μηχανολογίας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Το 1945 εξελέγη μέλος της αντιπροσωπείας του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος και μέλος της τότε συσταθείσης επιτροπής του Υπουργείου Μεταφορών για τη μελέτη του ενεργειακού προβλήματος της χώρας.
Παράλληλα, κάνοντας χρήση της προπολεμικής υποτροφίας της γαλλικής κυβέρνησης, αναχώρησε τον Δεκέμβριο για το Παρίσι, όπου πραγματοποίησε έρευνες στο Centre de Recherches et d’Expériences Techniques de Bellevue πάνω στο αντικείμενο του ιοντισμού των στασίμων φλογών, με εφαρμογή στους κινητήρες εσωτερικής καύσεως και τους στροβίλους. Στο πλαίσιο των ερευνών αυτών κατασκεύασε μία δική του βελτιωμένη συσκευή για την εφαρμογή των πειραμάτων. Συγχρόνως, έκανε την εγγραφή του ως υποψήφιος διδάκτορας στη Σορβόννη με καθηγητή τον J. Villey.
Με απόφαση του Υπουργού Συντονισμού εξελέγη το 1948 μέλος της Επιτροπής των Πολεμικών Επανορθώσεων. Με την ιδιότητα αυτή μετέβη στη Γερμανία, όπου μελέτησε από κοντά τις προόδους της γερμανικής βιομηχανίας στον τομέα των θερμοηλεκτρικών εγκαταστάσεων. Στο πλαίσιο αυτό, πραγματοποίησε αυτοψίες σε περισσότερες από πενήντα βιομηχανικές εγκαταστάσεις του κλάδου που βρίσκονταν εντός της τότε βρετανικής ζώνης (εργοστάσια Otto Schickert, Germania Werff, Harstedt Steam Power Plant κ.ά.). Τα πορίσματά του συμπεριλήφθηκαν σε πολυάριθμες εκθέσεις, με στόχο τη διεκδίκηση από το ελληνικό κράτος τμημάτων των εγκαταστάσεων. Παράλληλα, ανέλαβε τον σχεδιασμό και την επίβλεψη των εργασιών αποσυναρμολόγησης και αποστολής στην Ελλάδα του εν λόγω μηχανολογικού εξοπλισμού.
Το 1951 επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου ανέλαβε προϊστάμενος στη Διεύθυνση Βιομηχανίας και Ενεργείας του Υπουργείου Συντονισμού, από όπου αποχώρησε τον Νοέμβριο, μετά την πρόσληψή του από την EBASCO.
Από το 1952 η Δ.Ε.Η του ανέθεσε την παρακολούθηση της κατασκευής του μηχανολογικού εξοπλισμού του πρώτου ενεργειακού προγράμματός της. Για τον σκοπό αυτό παραιτήθηκε από το Υπουργείο Συντονισμού και μετέβη στο εξωτερικό, (Γερμανία και Ιταλία), όπου ανέλαβε την θέση του επιθεωρητή των παραγγελιών της Δ.Ε.Η. για την ηλεκτροδότηση της Ελλάδας (στρόβιλοι Αλιβερίου κατασκευής AEG, υδροηλεκτρικός εξοπλισμός της Societa Edison) μέχρι τον Απρίλιο του 1955.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα του ανατέθηκε από τη Διοίκηση της Δ.Ε.Η. ο συντονισμός της μελέτης και κατασκευής του Ατμοηλεκτρικού Σταθμού στην Πτολεμαΐδα, Μονάδα Ι και ΙΙ. Παράλληλα ξεκίνησε να διδάσκει ως καθηγητής της θεωρητικής μηχανολογίας στη Σχολή Αξιωματικών Τεχνικού Σώματος.
Το 1958 συστάθηκε και του ανατέθηκε η Διεύθυνση Μελετών Παραγωγής Μεταφοράς της Δ.Ε.Η.. Εκεί, ανέλαβε υπεύθυνος για το δεύτερο ενεργειακό πρόγραμμα. Διοργάνωσε την Υδρολογική Υπηρεσία προς έρευνα των ποταμών και κυρίως του Αχελώου, ενώ παράλληλα πραγματοποίησε τη μελέτη επέκτασης των σταθμών Αγίου Γεωργίου, Πτολεμαΐδας και Αλιβερίου και συμμετείχε σε έργα όπως η επέκταση των γραμμών μεταφοράς ρεύματος, η βύθιση υποβρυχίου καλωδίου 150.000 Volts και η ηλεκτροδότηση της Κρήτης.
Το 1963 πραγματοποίησε αποστολή στη Νέα Υόρκη, όπου επισκέφθηκε τα εργοστάσια κατασκευής μηχανολογικού εξοπλισμού για το έργο του Αχελώου από την EBASCO , την Transformers Factory Pittsfield και άλλους κατασκευαστές.
Το 1965 ορίστηκε εισηγητής εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Επιτροπή Άνθρακος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (Ε.Ο.Σ.Α.).
Το 1966 συμμετείχε στα έργα πλήρωσης της λίμνης του Αχελώου και ελέγχου των διαρροών με τσιμεντενέσεις.
Την ίδια χρονιά, του απονεμήθηκε ο Χρυσούς Σταυρός του Φοίνικος.
Ως μέλος της Υποεπιτροπής Άνθρακος του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (Ο.Ο.Σ.Α.) αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στις Συνόδους της Επιτροπής στη Γενεύη, το Παρίσι και το Πίτσμπουργκ της Πενσυλβανίας, όπου έγινε και το συμπόσιο για την ιπτάμενη τέφρα του 1967.
Στη διάρκεια της δικτατορίας, το στρατιωτικό καθεστώς τον έθεσε εκτός υπηρεσίας. Τον Αύγουστο του 1968, μετά από σειρά ενστάσεων, του κοινοποιήθηκε από τον Υπουργό Κ. Κυπραίο η απόλυσή του από τη Δ.Ε.Η..
Ο Ευθύμιος Μαλαγαρδής πέθανε το 1984 στην Αθήνα, αφήνοντας πίσω του πλούσια επιστημονική αρθρογραφία. Θερμός υποστηρικτής της ενεργειακής αυτάρκειας της χώρας, συνέγραψε άρθρα και μελέτες με ποικίλη θεματολογία. Ιδιαιτέρως τον απασχόλησαν η ηλεκτροκίνηση των σιδηροδρόμων, οι εφαρμογές της γαιοθερμικής ενέργειας, ο ιοντισμός των στάσιμων φλογών και η χρήση της ιπτάμενης τέφρας στην τσιμεντοβιομηχανία.
[Τα στοιχεία του βιογραφικού σημειώματος προέρχονται από βιογραφικά σημειώματα και από το υλικό του αρχείου ευρύτερα]