Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1868. Πατέρας του ήταν ο Ιωάννης Καλογερόπουλος, ανώτερος δικαστικός και πρόεδρος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και μητέρα του η Ευθαλία, το γένος Τρικούπη. Ο Δ. Καλογερόπουλος σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών, όπου το 1890 αναγορεύθηκε διδάκτορας και υπηρέτησε ως λογιστής στο Ελεγκτικό Συνέδριο για τρία χρόνια, οπότε παραιτήθηκε για να αφοσιωθεί στην λογοτεχνία και την δημοσιογραφία. Το 1902 παντρεύτηκε την Φανή Νικολάου, με την οποία απέκτησε μία κόρη, την Λιλή. Πέθανε στην Αθήνα το 1954, σε ηλικία 86 ετών.
Έγραψε διηγήματα, ποιήματα και πεζά ποιήματα, χρονογραφήματα, φιλολογικές και καλλιτεχνικές κριτικές, σατιρικά κείμενα, επίκαιρα, ανταποκρίσεις και δημοσιογραφικά κείμενα. Άρχισε να δημοσιεύει από το 1894, υπογράφοντας και με τα ψευδώνυμα Δικ, Δάφνις, Αμάραντος, Φιλότεχνος κ.ά.
Το λογοτεχνικό του έργο του συγκεντρώθηκε σε 12 τόμους. Έδωσε πλήθος διαλέξεων με φιλολογικά, ιστορικά, καλλιτεχνικά και εθνικά θέματα. Δημοσίευε σε καλλιτεχνικά και φιλολογικά περιοδικά κριτικές για καλλιτεχνικές εκθέσεις, θεατρικά έργα, συναυλίες και εκδόσεις. Ο ίδιος ίδρυσε και διηύθυνε το καλλιτεχνικό περιοδικό Πινακοθήκη (1901-1926) και επιμελείτο την Επετηρίδα των Φιλοτέχνων (1893-1945). Διετέλεσε αρχισυντάκτης των εφημερίδων Παλλιγγενεσία και του Μιμήτωρ, φιλολογικός συνεργάτης στις εφημερίδες Νέον Άστυ, Αθήνας, Εμπρός, Σκριπ και ανταποκριτής της Ατλαντίδος της Νέας Υόρκης. Συνεργάστηκε επίσης με πολλά άλλα περιοδικά, εφημερίδες, σατιρικά φύλλα, επετηρίδες και ημερολόγια. Ίδρυσε και χρημάτισε γενικός γραμματέας του Συλλόγου Φιλοτέχνων (από το 1898 Εταιρεία Φιλοτέχνων), επιμελήθηκε την Καλλιτεχνική Έκθέση, ίδρυσε και διετέλεσε πρόεδρος της Ένωσεως Ελλήνων Λογοτεχνών από το 1944 έως τον θάνατό του. Υπήρξε επίτιμο μέλος της Ενώσεως Συντακτών Αθηναϊκού Τύπου και ταμίας της Ενώσεως Δημοσιογράφων, βιβλιοφύλακας του Συλλόγου των Μεσαιωνικών Γραμμάτων και μέλος άλλων καλλιτεχνικών και πνευματικών ενώσεων. Διετέλεσε επίσης γενικός γραμματέας και πρόεδρος του Εθνικού Συνδέσμου από το 1925, γενικός γραμματέας του Συνδέσμου Ψυχαγωγίας των Πολεμιστών (1921-1924), γραμματέας του Εθνικού Συνεδρίου, γενικός γραμματέας των Φίλων των Αθηνών και γραμματέας Επιτροπής Εκατονταετηρίδος και της εκατονταετηρίδος του Γεωργίου Καραϊσκάκη. Χρημάτισε ακόμη αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης των Φίλων της Μεγάλης Βρεταννίας και Πρόεδρος του Συλλόγου Οικιστών Τερψιθέας.
Για το έργο του ως διευθυντή της Πινακοθήκης τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό και με τον Αργυρό Σταυρό του Σωτήρος για την συνολική του εργασία (1922).
Μέρος του έργου του εξέδωσε στους εξής τόμους: Εντυπώσεις της ζωής (1901), Χρυσάνθεμα (1902), Σάτιραι (1902), Φωτοσκιάσεις (χ.χ.), Σελίδες (1905), Φύλλα ημερολογίου (1906), Ανάγλυφα (1907), Τι σκέπτομαι (1922), Διά την πατρίδα (1922), Διηγήματα (1924), Χριστούγεννα (1924), Ο εθνικισμός εις την φιλολογίαν και την τέχνην (1929).
Συμμετείχε στον συλλογικό τόμο Μελέτη περί Γύζη (1925) και στο αναμνηστικό λεύκωμα για τον Καραϊσκάκη. Έγραψε στο Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ελευθερουδάκη τις βιογραφίες Ελλήνων ζωγράφων και γλυπτών.

[Πηγές: Μ,. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαιδεία τόμ 13· Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν «Ηλίου»· Φ. 10.1 και Φ.10.5 του παρόντος αρχείου.]