Ο Φίλιππος Ιωάννου (πλήρες ονοματεπώνυμο Φίλιππος Ιωάννου Πάντος) γεννήθηκε στη Ζαγορά του Πηλίου. Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στη σχολή της Ζαγοράς και το 1807 παρακολούθησε μαθήματα του Επιφανίου Δημητριάδη στη Σκιάθο. Σε νεαρή ηλικία ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Στη Ζαγορά γύρισε μετά την έκρηξη της Επανάστασης, στην οποία πήρε ενεργό μέρος. Μετά την ήττα στη μάχη του Δράμαλη κατέφυγε αρχικά στη Σκιάθο και στη συνέχεια στη Σκόπελο και στη Σύρο. Στη Σύρο δίδαξε ελληνικά στην ελληνική σχολή μετά από προτροπή του συνιδρυτή της (από κοινού με το Γεώργιο Κλεοβούλου) Γρηγόριου Κωσταντά (1926-1928). Από το 1829 εργάστηκε ως ιδιαίτερος γραμματέας του Ανδρέα Μιαούλη και δάσκαλος των παιδιών του, τα οποία συνόδευσε και στο Μόναχο, όπου πήγαν για σπουδές στη στρατιωτική σχολή. Στο Μόναχο ο Ιωάννου δίδαξε και στο εκεί ελληνικό σχολείο, μεταξύ των μαθητών του ήταν και ο μετέπειτα βασιλιάς του ελληνικού κράτους Όθων. Παράλληλα σπούδασε και ο ίδιος φυσικές επιστήμες, φιλοσοφία και κλασική φιλολογία. Το 1836 αναγορεύτηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας με την εργασία Untersuchungen von den Steinund Staubliedes - Schlagen und den damit verwandten Meteoren και δίδαξε την Αμαλία, μνηστή τότε του Όθωνα. Το 1837 επέστρεψε στην Ελλάδα και εργάστηκε αρχικά ως σύμβουλος στο Υπουργείο Εκπαιδεύσεως και στη συνέχεια (1839) ως τακτικός καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών στην έδρα Φιλοσοφίας, θέση την οποία διατήρησε για σαράντα χρόνια. Διετέλεσε επίσης βουλευτής και γερουσιαστής του Πανεπιστημίου, Πρύτανης (1848-1849 και 1857-1858), κοσμήτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής, συγκλητικός, και έφορος της Εθνικής Βιβλιοθήκης (απομακρύνθηκε προσωρινά μετά την έξωση του Όθωνα, επέστρεψε όμως λίγο αργότερα και συνέχισε το έργο της αναδιοργάνωσης του υλικού της). Κατά τη διάρκεια της Ακαδημαϊκής του καριέρας προώθησε την οργάνωση της λειτουργίας της βιβλιοθήκης του, ενώ ως βουλευτής υπέβαλε νομοσχέδια για την αναβάθμιση της κατώτερης και μέσης εκπαίδευσης. Στα γράμματα εμφανίστηκε με φιλολογικές, γραμματολογικές και φιλοσοφικές μελέτες αλλά και λογοτεχνικές μεταφράσεις (κυρίως από τη Λατινική ποίηση). Ολοκλήρωσε επίσης ωδές και επιγράμματα στα πρότυπα της αρχαίας ελληνικής λυρικής ποίησης και βουκολικά ειδύλλια.
Πηγή: Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (τελευταία πρόσβαση: 9/12/2020)