1837, Φεβρουαρίου 8: Βεράτι του Μουφτή Ογλού Αχμέτ (Φιλιππούπολη).
Βεράτι με το οποίο παρέχονται διευκολύνσεις στους μεγαλεμπόρους των εμπορικών πόλεων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας «δια να βοηθούνται εις τας υποθέσεις αυτών και εις το εμπόριον των». Το παρόν δίνεται στα χέρια του Γεωργίου Νικολάου.

Ένα χοτζέτι σχετικό με ακίνητα στο Τσεπέλοβο του Ζαγοριού (1783), 2 μπεράτια Ελλήνων χειρούργων της Πόλης, 8 έγγραφα για τα μαγαζιά του γιατρού Κωνσταντίνου και του γούναρη Μήτρου στην Πόλη, ένα ιλάμι για οφθαλμιατρική διαφορά και 2 φιρμάνια για το φόρο του κρασιού στο Κουρί της Βιθυνίας

Συλλογή Ιωάννη Χώτζη:

1. Οθωμανικό έγγραφο σχετικά με ειδήσεις από το Ναύπλιο (1825).
2. Επιστολή με πολιτικές ειδήσεις από την Κωνσταντινούπολη (1789).
3. Τρία (3) ενετικά έγγραφα του τέλους του 17ου αι.
4. Πενήντα εννιά (59) οθωμανικοί φετφάδες.
5. Έγγραφο που περιέχει έκθεση υπαλλήλου του σουλτάνου.
6. Επτά (7) αυτοκρατορικά φιρμάνια και βεράτια.
7. Δεκαπέντε (15) εκθέσεις μεγάλων βεζιρηδων (τακρίρια) προς τους σουλτάνους.

Βεράτι διορισμού ιμάμη στο τζαμί του σουλτάνου Μουράτ στη Βέροια. 14 Cemaziyυlahir 1281 (14 Noεμβρίου 1864). Βεράτι διορισμού επιτρόπου στο βακούφι του Γαζή Εβρενός στις Σέρρες, Γιαννιτσά κ.ά. 29 Safer 1274 (19 Οκτωβρίου 1857). Βεράτι διορισμού σε θέση ιμάμη-χατίμπη στο τζαμί του χωριού Κουζίσιανη (Φιλώτεια Αριδαίας) του ναχιγιέ Καρατζά Αμπάντ. 7 Rebiyulahir 1294 (21 Απριλίου 1877). Βεράτι διορισμού σε θέση ιμάμη-χατίμπη στο τζαμί του Semerci el hac Ali στο συνοικισμό Haci Bayramli (Θεοδόσια Λαγκαδά). 17 Cemaziyulevvel 1284 (12 Οκτ.1832). Βεράτι διορισμού σε θέση ιμάμη στο τζαμί του Durak efendi στην Στρώμνιτσα. 13 Muharrem 1278 (21 Ιουλίου 1861). Βεράτι ανανέωσης διορισμού του μουεζίνη στο τζαμί του σουλτάνου Μουράτ στη Βέροια με την ανάρρηση στο θρόνο του σουλτάνου Αμπντούλ Αζίζ. 19 Safer 1256 (22 Απριλίου 1840). 6 βεράτια ανανέωσης διορισμού σε θέσεις μουεζίνη, ιμάμη και χατίμπη σε τζαμιά και ιμαρέτια διαφόρων περιοχών επ' ευκαιρία της ανάρρησης στο θρόνο του σουλτάνου Αμπντούλ Αζίζ. 2 Rebiyulevvel 1280-21 Rebiyulahir 1281.

Αυτοκρατορικά διατάγματα αναφερόμενα στα υποστατικά της μονής του Αγίου Νικολάου στο χωριό Άγιος Γεώργιος Κορίνθου (1746, 1768, 1795), στην μονή της Παναγίας στην Κω (1802), καθώς και στα κτήματα της μητρόπολης Μονεμβασίας (1813)· διατάγματα του Καπουδάν πασά σχετικά με τα κτήματα της αγίας μονής στη Σκιάθο (1806, 1817-1818)· διατάγματα για τη ρύθμιση θεμάτων σχετικά με τη λύση του γάμου και τη σύναψη νέου στην περιοχή Φιλαδελφείας (1845)· βεράτια επικύρωσης της εκλογής των μητροπολιτών Άρτας: Σωφρονίου (1849) και Σεραφείμ (1864).

Το αρχείο περιλαμβάνει κώδικες, φιρμάνια, πατριαρχικά γράμματα, βεράτια και διάφορα άλλα τεκμήρια που παρήχθησαν ή συγκεντρώθηκαν από τα λειτουργούντα στο πλαίσιο της οθωμανικής διοίκησης εκκλησιαστικά και κοινοτικά όργανα του ελληνορθόδοξου μιλλέτ των περιοχών της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης.

Ο κύριος όγκος του αρχειακού υλικού αποτελείται κυρίως από κώδικες που κρατούσαν οι κατά τόπους εκκλησίες και κοινότητες, αφορούν τον 19ο αιώνα και φτάνουν έως το 1922. Το υλικό χωρίζεται κατά κύριο λόγο σε δύο κατηγορίες, τους κοινοτικούς και τους εκκλησιαστικούς κώδικες, η τυπολογία των οποίων παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία ενώ υπάρχουν και κώδικες που μετέχουν και των δύο κατηγοριών (κοινοτικοί και εκκλησιαστικοί). Οι κοινοτικοί κώδικες περιλαμβάνουν πρακτικά συνεδριάσεων της δημογεροντίας, κανονισμούς σωματείων, πωλητήρια, δωρητήρια, συμβόλαια δασκάλων, έξοδα συντήρησης σχολείων, καταλόγους βιβλιοθηκών, πατριαρχικές εγκυκλίους, όπως διάφορες ενθυμήσεις για σεισμούς, λιμούς κ.λ.π. αλλά και πληροφορίες για δοσοληψίες με την οθωμανική εξουσία μέσω των φόρων και των απογραφών. Στους εκκλησιαστικούς κώδικες καταγράφονται έσοδα και έξοδα, βαπτίσεις, γάμοι, διαθήκες, θέματα διαχείρισης της εκκλησιαστικής και μοναστικής περιουσίας, το φιλανθρωπικό έργο αλλά και τα ιερά σκεύη και τα κτήματα των εκκλησιών και μοναστηριών με την προοπτική της Ανταλλαγής.

Στο αρχείο εκτός από τους κώδικες διασώζονται φιρμάνια, βεράτια και πατριαρχικά γράμματα κυρίως από τις περιοχές της Καππαδοκίας, του Πόντου, της Κιλικίας, της Ανατολικής Θράκης και της Βιθυνίας που αποτυπώνουν το πλαίσιο των σχέσεων των κοινοτικών και εκκλησιαστικών οργάνων του ελληνορθόδοξου μιλλέτ με την οθωμανική διοίκηση και το Οικουμενικό Πατριαρχείο.