Ο Λουκάς Γ. Μπέλλος γεννήθηκε στη Θήβα το 1848. Σπούδασε ιατρός στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και υπήρξε ο πρώτος διευθυντής και διοργανωτής του νοσοκομείου Πειραιώς. Ασχολήθηκε ειδικότερα με τη γυναικολογία και τη χειρουργική και συμπλήρωσε τις γνώσεις του μετεκπαιδευόμενος στο Λονδίνο, στο Μόναχο και στο Παρίσι κοντά σε κορυφαίους καθηγητές της Ιατρικής.

Σε ηλικία 18 χρόνων παίρνει μέρος ως εθελοντής στην Κρητική Επανάσταση του 1866 και αργότερα, το 1878 πρωτοστατεί στην ίδρυση του Ιερού Λόχου των Θηβών. Την ίδια περίπου εποχή, είναι ο κύριος συντάκτης της εφημερίδας ‘Βοιωτία’ η οποία εκδιδόταν στη Θήβα στα 1874-1878. Συμμετέχει στον πόλεμο του 1897 ως ιατρός στα χειρουργεία του μετώπου και είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος στα θέματα της Μακεδονίας και της Ελληνοτουρκικής συνεννόησης. Εκλέγεται βουλευτής της επαρχίας Θηβών στις εκλογές της 17/11/1902 καθώς και στις 28/11/1910, όπου παρουσιάζεται με τον κυβερνητικό συνδυασμό των Φιλελευθέρων. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Βουλής και εισηγήθηκε την έκδοση λαχείου του Εθνικού Στόλου.

Ασχολήθηκε με θέματα γλωσσολογικά και κυρίως με τη μελέτη της Αλβανικής γλώσσας. Έγραψε επίσης ποιήματα, από τα οποία τα γνωστότερα είναι η συλλογή ‘Ολυμπιακαί Ωδαί.’ Στα 1898, διωκόμενος για τις πολιτικές του πεποιθήσεις- ήταν φίλος του Γ. Φιλάρετου- καταφεύγει στην Αλεξάνδρεια όπου και εγκαθίσταται αρχικά ως ιατρός του Γ. Αβέρωφ. Εκεί παντρεύτηκε την Κλεοπάτρα Ιωαννίδη, κόρη του διευθυντή των επιχειρήσεων Αβέρωφ και απέκτησε μαζί της τέσσερα παιδιά, την Αντιγόνη, την Ισμήνη, τη Ναυσικά και τον Επαμεινώνδα.

Ο Λουκάς Μπέλλος, ιατρός Θηβαίος, όπως συνήθιζε να υπογράφει, ήταν ένας ρομαντικός πατριώτης, ποιητής, ιδεολόγος με πλούσια επιστημονική και πολιτική δράση. Πέθανε στην Αθήνα στις 15 Δεκεμβρίου του 1913.